۳۱ اکتبر ۱۹۹۲، کلیسای کاتولیک از نحوه رسیدگی به پرونده گالیله پشیمان شد. «پاپ ژان پل دوم» کسی بود که به اشتباهات کلیسای کاتولیک در برخورد با گالیلئو گالیله در قرن هفدهم اذعان کرد.

کلیسای کاتولیک روم اعتراف کرد که در ۳۵۹ سال گذشته در محکومیت رسمی گالیله به‌دلیل تدوین نظریه‌های علمی که آن را بدعت می‌دانست، اشتباه کرده است.

در سال ۱۹۶۹، پس از فرود انسان روی ماه، پاپ ژان پل دوم به بررسی دوباره پرونده ارتداد گالیله دستور داد. ۲۳ سال بعد، کلیسای کاتولیک اعلام کرد که گالیله را بخشیده‌ است!

گالیله در سال ۱۶۳۳ و در سن ۶۹ سالگی مجبور به توبه توسط تفتیش عقاید روم شد. او مجبور شد از یافته‌های علمی خود صرف‌نظر کند تا در آتش سوزانده‌ نشود و هشت سال باقی‌مانده از زندگی خود را در حبس خانگی گذراند. بااین‌حال کلیسای رومی پاپ بدعت‌گذار را بی‌گناه دانست.

کمیسیون اظهار داشت که قضات روحانی گالیله، با حسن نیت عمل کردند. اما نظریات او را رد کردند زیرا آنها از تفکیک ایمان از کیهان‌شناسی قدیمی ناتوان بودند و نظریات گالیله بینش کتاب مقدس از زمین به عنوان مرکز جهان را نقض می‌کرد.

یکی از آیه‌های کتاب مقدس می‌گوید: «خدا زمین را بر پایه آن ثابت کرد، نه اینکه برای همیشه جابه‌جا شود.»

و نظریه پیشگام گالیله می‌گوید زمین هر ۲۴ ساعت بر محور خود می‌چرخد و هر ۳۶۵ روز یکبار به دور خورشید چرخش انجام می‌دهد.

به گفته کمیسیون، قضات می‌ترسیدند که اگر ایده‌های گالیله آموزش داده شود، سنت کاتولیک را در زمانی که مورد حمله اصلاح‌طلبان پروتستانی قرار داشت، تضعیف کنند.

دو قرن طول کشید تا کلیسا با ایده‌های گالیله آشنا شود. اما این اظهار رسمی به یکی از بدنام‌ترین تضادهای تاریخ بین ایمان و علم پایان داد.