۲۳ نوامبر ۱۹۲۴ کشف «ادوین هابل» مبنی‌ بر این که «سحابی آندرومدا» درواقع یک کهکشان جزیره‌ای دیگر در خارج از کهکشان راه شیری ما است، برای اولین‌بار در نیویورک تایمز انتشار شد.

به گمان زیادً بزرگ‌ترین کشف نجومی که در قرن بیستم انجام شد، این می بود که آنچه وقتی «سحابی‌های مارپیچی» نامیده‌ می‌شد، درواقع کهکشان‌های مستقلی می باشند که میلیون‌ها سال نوری از ما فاصله دارند.

شخصیت مهم داستان، ستاره‌شناس آمریکایی، ادوین هابل است، اما یقیناً همه چیز با «چارلز مسیه»، گردآورنده کاتالوگ مسیه که اکنون مشهور است، اغاز شد.

برخی سوال‌ها درمورد این سحابی‌ها غیرقابل حل بودند. آیا آنها خوشه‌های صرف بودند، یا دورتر بودند، احتمالا حتی فراتر از مرزهای کهکشان ما؟

کلمه «جهان جزیره» برای توصیف این ایده معارفه شد که برخی سحابی‌ها منظومه‌هایی همانند کهکشان راه شیری ما می باشند.

کم کم، در نیمه دوم قرن نوزدهم، نظریه جزیره محبوبیت نداشت. اما برخی دیگر چندان یقین نبودند و ازجمله شک‌کنندگان ادوین هابل می بود.

یافته‌های هابل به‌طور اساسی دیدگاه علمی جهان را تحول داد. حامیان می‌گویند که کشف سحابی هابل، خارج از کهکشان ما، به هموارکردن راه برای ستاره‌شناسان آینده پشتیبانی کرد. اگرچه برخی از همکاران مشهورتر او به‌سادگی نتایج او را مسخره کردند، هابل درنهایت یافته‌های خود را درمورد سحابی‌ها انتشار کرد.

علیرغم مخالفت‌ها، هابل که در آن زمان دانشمندی ۳۵ ساله می بود، یافته‌های خود را برای اولین‌بار در نیویورک تایمز انتشار کرد و سپس به‌طور رسمی در قالب مقاله در جلسه اول ژانویه ۱۹۲۵ اراعه کرد.

کار منتشرشده هابل برای او جایزه‌ای با گفتن جایزه انجمن آمریکایی و پانصد دلار از برتون ای لیوینگستون از کمیته جوایز به ارمغان آورد. در آن زمان، جایزه نوبل فیزیک کارهای انجام‌شده در نجوم را به رسمیت نمی‌شناخت، در غیر این صورت مطمئناً هابل برنده آن می‌شد.