در ۳۰ ژانویه ۲۰۰۴، ماهواره انویست متعلق به آژانس فضایی اروپا، ده هزارمین دور خود را به گرد مدار زمین را تکمیل کرد.

مقصد این ماهواره که در سال ۲۰۰۲ به فضا پرتاب شد، بازدید و مطالعه منبع های طبیعی زمین، مخصوصاً منبع های آب و خشکسالی می بود.

برای دستیابی به اهداف جهانی و منطقه‌ای این مأموریت، رشته‌های علمی بسیاری از داده‌های به‌دست‌آمده از حسگرهای حاضر در ماهواره برای مطالعه شیمی اتمسفر، تخریب لایه ازون، اقیانوس‌شناسی، دما و رنگ اقیانوس، امواج باد و هیدرولوژی (رطوبت، سیل) منفعت گیری شدند.

کشاورزی و درختکاری، مخاطرات طبیعی، پایش ترافیک دریایی، مدل‌سازی پراکندگی اتمسفر (آلودگی) و نقشه‌برداری برف و یخ نیز به لطف انویست بهبود یافت.

انویست تصاویر باکیفیتی از جغرافیای زمین به‌دست می‌آورد. این چنین قادر به تشخیص تغییرات بزرگ سطح زمین همانند جابه‌جایی‌های جغرافیایی و تغییرات پوشش گیاهی و سطح آب‌دهی است.