مبتلایان به اختلال دوقطبی زیاد تر از افراد سیگاری در خطر مرگ قرار دارند

پژوهشگران با مطالعه هزاران نفر، به این نتیجه رسیده‌اند که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، می‌توانند ۴ تا ۶ برابر زیاد تر از افراد عادی در معرض مرگ زودهنگام قرار بگیرند.

بر پایه پژوهشی که در ژورنال Psychiatry Research انتشار شده است، اختلال دوقطبی زیاد تر از سیگارکشیدن، خطر مرگ زودهنگام را به‌جستوجو دارد. تیمی از محققان با بازدید مطالعه‌ای گسترده و طویل‌زمان به نام Prechter Longitudinal، در کنار بازدید اطلاعات پرونده بیماران بستری در کلینیک سلامت دانشگاه میشیگان، به این نتیجه رسیدند.

داده‌های پژوهش Prechter، شامل پرونده اطلاعات ۱,۱۲۸ نفر شرکت‌کننده می بود که ۸۴۷ نفر مبتلا به اختلال دوقطبی بودند و ۲۸۱ نفر این چنین اختلالی نداشتند. داده‌های جمع‌آوری‌شده از کلینیک دانشگاه میشیگان هم مربوط به ۱۸,۵۶۱ بیمار می بود که ۱۰,۷۳۵ نفر دارای اختلال دوقطبی و ۷,۸۲۶ نفر به این اختلال مبتلا نبودند.

در یکی از دو مجموعه داده‌ای که محققان دانشگاه میشیگان آنالیز کردند، افرادی که به‌زمان ۱۰ ساله مبتلا به دوقطبی بودند، ۶ برابر گمان مرگ بیشتری نسبت به افراد بدون این اختلال داشتند.

در همان گروه فرد سیگاری اما سالم از نظر روحی، تقریباً ۲ برابر کمتر از فرد غیرسیگاری که به اختلال دوقطبی مبتلا می بود، در خطر مرگ زودهنگام قرار داشت.

دکتر «ملوین مک‌اینیس»، دکتر روانپزشک دانشگاه میشیگان و یکی از محققان این پژوهش می‌گوید:

«در هر دو نمونه به این نتیجه رسیدیم که افراد دوقطبی، به مراتب زیاد تر از افراد سیگاری در خطر مرگ زودرس قرار دارند. در طول سال‌های قبل، رویدادهای جهانی مختلفی برای پیشگیری یا ترک سیگار و آگاهی از بیماری‌های قلبی-عروقی برگزار شده است. بااین‌حال، هیچ زمان کمپینی در این مقیاس برای سلامت روان انجام نشده است.»

اختلال دوقطبی چیست و چه علائمی دارد ؟

دوقطبی نوعی اختلال است که در DSM-5 به گفتن یکی از بیماری‌های روحی که به‌شدت خلق‌و‌خو را تحت تأثیر قرار می‌دهد، شناخته می‌بشود.

افراد مبتلا به این اختلال دوره‌های مانیک یا هیپومانیک (سرخوشی) و افسردگی را در طول سال به زمان چند روز یا حتی چند هفته توانایی می‌کنند. اگرچه این سیکل امکان پذیر برای هر فرد به طور طبیعی رخ دهد، اما اگر در طول سال زیاد اتفاق بیفتد، می‌تواند نشان‌دهنده اختلال دوقطبی باشد.

هر دو دوره شیدایی و افسردگی می‌تواند برای افراد مبتلا خطراتی را در پی داشته باشد. این خطرات حتی می‌تواند بر طول عمر افراد تأثیر منفی بگذارد. در قطب شیدایی، احساساتی همانند سرخوشی، حواس‌پرتی و بی‌قراری می تواند افراد را به سمت رفتارهای مخاطره‌آمیز و بعضی اوقات خطرناک سوق دهد. در قطب افسردگی، سلامت جسمی و روحی افت می‌یابد و ریسک بیشتری برای صدمه‌رساندن به خود و خودکشی در فرد مبتلا وجود دارد.

درحالی که مرگ‌های ناشی از خودکشی واضحاً به بیماری‌های روانی مربوط خواهد شد، این مطالعه نشان داد که اختلال ۲ قطبی بر افت طول عمر فرد مبتلا از ۸ تا ۱۰ سال به طور غیرمستقیم تأثیر دارد.