عبارت «زندگی مجردی» امکان پذیر تصاویری از زندگی بی‌بندوبار را تداعی کند. اکنون محققان دانشگاه تورنتو می‌گویند که زیاد تر مجردها، افرادی درون‌گرا می باشند و با کلیشه‌های برون‌گرایی که زیاد تر در فیلم‌ها به عکس کشیده خواهد شد، فاصله بسیاری دارد.

در مطالعه‌ای که اخیراً در بولتن روانشناسی- اجتماعی انتشار شده است، محققان نشان خواهند داد که چطور ویژگی‌های شخصیتی خاص – به اختصاصی ویژگی‌های برون‌گرایی، ماموریت‌شناسی و روان‌رنجوری – پیش‌بینی می‌کند که فرد مجرد یا متأهل است.

تصویری تازه از زندگی افراد مجرد

«الین هوان»، نویسنده ارشد این مقاله، می‌گوید: «از آنجایی که نرخ ازدواج رو به افت است و امروزه افراد بیشتری تنها زندگی می‌کنند، مطالعه ما به عکس پیچیده‌تری از زندگی مجردی پشتیبانی می‌کند. این عکس فراتر از کلیشه گمراه‌کننده‌ای است که در آن افراد مجرد بدبخت می باشند. درحالی‌که به‌طور متوسط افراد متأهل نسبت به افراد مجرد از زندگی خود رضایت بیشتری دارند، مجردهای شاد تعداد بسیاری وجود دارند. روابط آنقدر که امکان پذیر فکر کنید نقش مهمی در رضایت کلی فرد از زندگی ندارد. ما دریافتیم که شخصیت، بیشتر از حالت رابطه، تعیین می‌کند که چه فردی از زندگی خود راضی است و چه فردی نه.»

برای این مطالعه، محققان بیشتر از ۱۸۰۰ شرکت‌کننده بین ۲۰ تا ۵۹ سال را که حداقل به زمان شش ماه مجرد بودند یا حداقل شش ماه در رابطه بودند، انتخاب کردند.

شرکت‌کنندگان مجموعه‌ای از پرسشنامه‌ها را تکمیل کردند که شخصیت، رضایت از حالت رابطه، رضایت جنسی و رضایت کلی از زندگی را اندازه‌گیری می‌کرد تا چگونگی تأثیر ویژگی‌های شخصیتی بر رفاه را در عرصه حالت رابطه روشن کند.

ملاک سنجش شخصیتی

برای سنجش شخصیت، هوان از مدل شخصیت «پنج بزرگ» منفعت گیری کرد که بر ویژگی‌های زیر تمرکز دارد: برون‌گرایی (اجتماعی و پرانرژی)، تطابق‌پذیری (مهربان و روراست)، ماموریت‌شناسی (منظم و قابل مطمعن)، روان رنجوری (مضطرب، خجالتی و عصبی) و گشودگی (کنجکاو و خلاق).

جایی که فردی در مقیاس درونگرایی و برونگرایی قرار می‌گیرد، به شدت به مجرد یا متأهل بودن آنها مربوط می‌شود.

هوان می‌گوید: «در دنیایی که به افراد برون‌گرا دقت می‌شود، درون‌گراها به‌گفتن افراد ضداجتماعی معارفه خواهد شد. حقیقت این است که افراد درونگرا از زمان تنهایی و استقلال خود لذت می‌برند و می‌توانند خود را از نظر عاطفی تنظیم کنند. یعنی می‌توانند عکس العمل‌های خود به احساساتشان را مدیریت کنند. به این علت، یک درونگرا امکان پذیر مجرد بودن را زیاد تر از متاهلی ترجیح دهد. از نظر دیگر، برونگراها به‌طور کلی شادتر از درونگراها می باشند (صرف نظر از مجرد بودن یا نبودن آنها) و درونگرایی در وهله اول اغاز به یک رابطه را مقداری سخت‌تر می‌کند. چون درونگراها امکان پذیر زیاد تر خود را در موقعیت‌های اجتماعی اشکار نکنند. دیگر تحقیقات حاضر نیز مشخص می کند که داشتن یک رابطه امکان پذیر با افزایش مطمعن به‌نفس و گسترش دایره اجتماعی، فرد را برون‌گراتر کند.»

ویژگی‌های مرتبط دیگر

محققان این چنین پیوندهای قابل‌دقت (هرچند ضعیف‌تر) را با ویژگی‌های ماموریت‌شناسی و روان‌رنجوری یافتند. افراد مجرد کمتر با توصیف‌هایی همانند «چیزها را مرتب و منظم نگه می‌دارد» و «کارها را به موقع انجام می‌دهد» همذات‌پنداری می‌کنند و با عباراتی همانند «می‌تواند تنش‌زا باشد»، «زیاد تر حس غمگینی می‌کند» و «خوش‌خلق است» به شدت موافق بودند.

هوان می‌گوید: «افراد ماموریت‌شناس، زیاد تر مقصد‌گرا می باشند، به اختصاصی در حرکت به سمت اهداف سنتی همانند شغل و ازدواج و این چنین اخلاق کاری قوی را نشان خواهند داد. به‌طوری‌که این ویژگی‌ها امکان پذیر به تمایل و توانایی آنها برای اغاز و ضمانت به یک رابطه عاشقانه پشتیبانی کند. علائم افسردگی همانند غم و اندوه و انرژی کم امکان پذیر ادامه و نگه داری رابطه را دشوارتر کند. درحالی‌که حمایتعاطفی که در یک رابطه عاشقانه دریافت می‌کنید می‌تواند این علائم را افت دهد.»

در مرحله سپس، هوان درمورد نشاط در افراد متأهل در روبه رو افراد مجرد تحقیق خواهد کرد. او امیدوار است که کار او را در به چالش کشیدن تصورات غلط اجتماعی درمورد این که مردم چطور می باشند و زندگی خود را چطور ترجیح خواهند داد، چه مجرد و چه متأهل، ادامه دهد.

او می‌گوید: «در مجردی یک انگ وجود دارد. می‌دانید، مردم می‌گویند: «اگر در یک رابطه بودی خوشحال‌تر بودی، بعد چرا اینطور نیستی؟ درحالی‌که این لزوماً برای همه صادق نیست. امیدوارم آنچه مردم از تحقیقات ما برداشت می‌کنند این باشد که شما ناچار نیستید فردی باشید که نیستید – فقط خودتان باشید.»