به گزارش خبرنگار فرهنگی ، تازه ترین مسابقه تلویزیون که این روزها حسابی نامش بر سر زبان‌ها افتاده است، پانتولیگ با اجرای محمدرضا گلزار، بازیگر و خواننده نام آشنای سینماست، گلزار چندی پیش هم با مسابقه «برنده باش» در شبکه سه سیما به گفتن مجری وجود داشته است.

«پانتولیگ» مسابقه‌ای با تمرکز روی پانتومیم است اما کل آن محدود به بازی پانتومیم نمی‌شود. دو گروه چهار نفره روبه رو هم قرار می‌گیرند تا هم چالش‌هایی متنوع در ربط با پانتومیم را از سر بگذرانند و هم به سؤالات اطلاعات‌عمومی جواب دهند. در واقع عوامل مسابقه تلاش کرده‌اند علاوه بر جلب دقت علاقه‌مندان به پانتومیم، دوستداران مسابقات اطلاعات‌عمومی را هم با خود همراه کنند و از این طریق، رقابت را با شوق بیشتری پیش ببرند. مسئله قابل دقت این که شرکت کنندگان مسابقه از بین افرادی انتخاب شده‌اند که سال‌ها به‌طور مستمر پانتومیم اجرا کرده‌اند و یک جورهایی حرفه‌ای این رقابتند و از طرف دیگر اطلاعات عمومی خوبی هم دارند.

یکی از ویژگی‌های مسابقه «پانتولیگ» ریتم زیاد خوب آن می بود که یقیناً اجرای به اندازه گلزار به نگه داری این ریتم حسابی پشتیبانی کرده می بود. احتمالا وجودِ گلزار و اجرایِ او در مسابقه «برنده باش» زیاد پشتیبانی کرده او اینجا در مقامِ یک مجری اتوکشیده داخل نشود. با شرکت‌کنندگان لحظاتی شوخی می‌کند تا مخاطبان در منزل هم در عینِ تماشای یک مسابقه سرگرم‌کننده، از طنازی او هم منفعت ببرند. 

برخی اوقات روش پشتیبانی کردنش به شرکت‌کننده‌ها برای رسیدن به جواب درست هم موقعیتی بامزه تشکیل می‌کرد. یقیناً در «برنده‌باش» موقعیت برای شوخ‌طبعی و گپ و او گفت با مخاطبان زیاد تر فراهم می بود. چون هم مسابقه طویل‌تر می بود، هم وجود تماشاگران زیاد تر حس می‌شد و هم در قسمت‌هایی باید با خانواده و دوستان شرکت‌کننده‌ها تماس می‌گرفت و این قضیه هم به تشکیل موقعیت‌های گوناگون پشتیبانی می‌کرد. در «پانتولیگ» به علت نزدیک بودن شیوه مسابقه، گلزار هم تلاش کرده است اجرایی متفاوت داشته باشد.

اما احتمالا با اهمیت ترین نقطه قوت این مسابقه دور کردن مخاطب از فضای سرد مجازی است. تلویزیونی که سال‌ها عضوی از خانواده تک تک ما ایرانی‌ها می بود و با تشکیل برنامه‌های گوناگون اثربخشی زیاد بسیاری داشت، امروز با وجود شبکه‌های متعدد دیگر این تأثیرگذاری را ندارد، چون روزگاری تلویزیون مسابقات و سرگرمی‌هایی تشکیل می‌کرد که افراد علاقمند را پای آن می‌نشاند، همانند «مسابقه هفته» که علاوه بر این که در زمان خود جزو پرمخاطب‌ترین برنامه‌های سیما می بود، هم چنان هنگامی قسمت‌هایی از آن در شبکه مجازی انتشار می‌شود، بازخوردهای مثبت تعداد بسیاری از آن می‌توان دریافت کرد.

حتی پانتومیم و آموزش آن به قدری اهمیت داشت که در برنامه‌های تلویزیونی کودک و نوجوان  با همان اندک شبکه‌های حاضر نیز یا به نمایش در می‌آمد و یا آموزش داده می‌شد و علیرضا خمسه سردمدار این آموزش‌ها می بود. اما رفته رفته اجرای پانتومیم جایگاه خود را از دست داد و برنامه‌های تلویزیونی کمتری به آن تعلق اشکار کرد. هرچند که در تئاتر هم چنان جسته و گریخته به آن نیم نگاهی می‌شود، اما در تلویزیون دیگر این جایگاه وجود ندارد. احتمالا به این خاطر که نسل امروز با نسل دیروز متفاوت است. نسل امروز غرق در فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای است و دیگر جایی برای پانتومیم و اجراهایی از این دست برایش باقی نمانده است.

همین ورود به فضای مجازی به نوعی بی‌تحرکی و عدم همبستگی خانوادگی و دور شدن از اجتماع را با خود به همراه آورده است و نسل امروز را متفاوت از نسل دیروز منزوی و گوشه‌گیر کرده است. در دنیای نسل امروز همه چیز پشت تلفنها و رایانه‌ها نهان شده است، حتی دوستی‌ها و رفاقت‌ها.

آدم‌های امروز دیگر همانند قبل اهل چهره به چهره سخن بگویید کردن نیستند و زیاد تر ترجیحشان این است که بتوانند از راه دور و در همان فضای مجازی سخن بگویید کنند. امروز دیگر جای شور و نشاط گروهی که در بین نوجوانان دیروز وجود داشت، برای نوجوانان و جوانان امروز وجود ندارد.

از همین سو به نظر می‌رسد جای تشکیل برنامه‌هایی که بتوانند با نگاه امروز جوان و نوجوان را با خود همراه کنند خالی است. اما شبکه سه سیما که از قبل شعار جوانی را با خود حمل می‌کند، در این بین دست به یک عمل تازه زد و با تشکیل برنامه «پانتولیگ» هم شورو نشاط را به دل برنامه‌های تلویزیونی آورد و هم هنر تا حدی فراموش شده پانتومیم را در قالب بازی و سرگرمی احیا کرد.

در این برنامه اعضای گروه می‌توانند با هم خانواده باشند یا رفیق، فرقی ندارد مهم این است که با اجرای پانتومیم به شناخت از هم دست اشکار می‌کنند و علاوه بر سرگرمی و نشاط، دست به مطالعه می‌زنند و از لاک تنهایی خود  خارج خواهد شد تا در دنیای واقعی و بازی بتوانند برای ساعاتی از فضای سرد و یخ زده مجازی دور باشند.

کاری که تلویزیون باید زیاد سریعتر از اینها دست به کار می‌شد و انجام می‌داد. تشکیل برنامه‌هایی همچون «پانتولیگ» می‌تواند این کار را انجام دهد و بازی و سرگرمی را از قاب تلویزیون به دل خانواده‌ها بیاورد.

حال باید دید در ادامه این برنامه به کجا می‌رسد؟ آیا قرار است ورود تلویزیون به فصل جدیدی از مسابقه‌سازی همچون قبل در سایه استعدادیابی صرف همچون قبل باشد یا همانندِ «معرکه‌ها» و «پانتولیگ‌ها» خانواده‌ها را هم دعوت به سرگرمی و بازی در منزل کند. در واقع برخی از بازی‌ها و سرگرمی‌هایی که تلویزیون می‌تواند تشکیل کند مخاطب را از آن خمودگی‌های ناشی از فعالیتِ صرف در فضای‌مجازی به سمتِ شادابی سرگرمی با خانواده سوق می‌دهد. 

باید چشم به راه ماند و دید که نهایتاً محمدرضا گلزار از اجرای تلویزیونی چه نمره‌ای می‌گیرد؟ در این میدان هم می‌تواند مخاطب را به سینماها بیاورد و اصطلاحاً مردِ اول گیشه باشد. این روزها تلویزیون به مخاطب نیاز دارد تا آن عقبه طلایی سریال‌ها و برنامه‌های خیابان‌خلوت‌کن را برگرداند. اتفاقی که امروز به زعمِ مدیران تلویزیون به یک رویا و آرزو تبدیل شده است. 

انتهای مطلب/