در ۱۲ ژوئن ۱۹۶۷، اتحاد جماهیر شوروی ونرا ۴، کاوشگر جوی ناهید را پرتاب کرد.

این کاوشگر در ۱۸ اکتبر ۱۹۶۷ به زهره رسید و اولین کاوشگری می بود که مستقیماً در جو قرار گرفت و داده‌های جوی را بازگرداند.

فرود ونرا ۴ روی زهره ۹۳ دقیقه به طول انجامید و کپسول بعد از مستقرکردن چتر نجات در ارتفاع ۵۲ کیلومتری، اغاز به ارسال داده‌های سختی، دما و ترکیب گاز اتمسفر به زمین کرد. تجهیزات کنترل دمای کاوشگر، دمای داخل کپسول را منفی ۸ درجه سانتی‌گراد نگه می‌داشت.

ترکیب شیمیایی اتمسفر به‌صورت ۹۰-۹۳ درصد کربن دی‌اکسید، ۰.۴-۰.۸ درصد اکسیژن، ۷ درصد نیتروژن و ۰.۱-۱.۶ درصد بخار آب اندازه‌گیری شد.

ونرا ۴ هیچ کمربند تشعشعی را شناسایی نکرد. میدان مغناطیسی اندازه‌گیری‌شده‌ زهره نسبت به زمین ۳۰۰۰ برابر ضعیف‌تر می بود و تاج هیدروژنی ۱۰۰۰ برابر چگالی کمتری داشت.

همه داده‌ها حاکی از آن می بود که اگر آب وجود داشته باشد، زمان‌ها قبل از دست رفته‌ است. این نتیجه‌گیری با دقت به ابرهای غلیظ زهره غیرمنتظره می بود.

این کاوشگر این چنین اولین اثبات از زیاد داغ‌بودن زهره را با اندازه‌گیری‌اش انجام داد.

قبل از این که ونرا ۴ به سطح برسد توسط سختی جوی زهره خرد شد. اما این مأموریت‌ یک پیروزی کامل در نظر گرفته شد، به اختصاصی با دقت به چندین برنامه قبلی ونرا که همه انها ناکامی خورده بودند.