همانطور که سفرهای فضایی رایج‌تر خواهد شد، مهم است که اثرات پرواز فضایی و گرانش بر بدن فضانوردان را در نظر بگیریم.

محققان دانشگاه A&M تگزاس به رهبری دکتر «آنا دیاز آرتیلز» درحال بازدید برخی از این تاثیرات، به اختصاصی روی چشم می باشند.

ریز گرانش چه خطراتی را در بدن فضانوردان تشکیل می‌کند؟

تغییرات گرانشی که فضانوردان در طول سفرهای فضایی توانایی می‌کنند، می‌تواند علتجابه‌جایی مایعات درون بدن شود. درنتیجه تغییراتی در سیستم قلبی عروقی، از جمله عروق داخل و اطراف چشم تشکیل می‌شود.

با تجاری‌سازی پروازهای فضایی و افزایش پرواز فردی، فضانوردان تنها افرادی نخواهند می بود که این تغییرات را توانایی می‌کنند.

افرادی که با شرکت‌های تجاری به فضا سفر می‌کنند امکان پذیر به اندازه فضانوردان تناسب اندام نداشته باشند یا سالم نباشند. فهمیدن نقش تحول مایعات در سلامت قلب و عروق و چشم اهمیت بیشتری دارد.

دیاز آرتیلز، استادیار دپارتمان هوافضا او گفت: «هنگامی شرایط ریزگرانش را توانایی می‌کنیم، تغییراتی را در سیستم قلبی عروقی مشاهده می‌کنیم. چون گرانش همه این مایعات را همانند شرایطی که در زمین توانایی می‌کنیم پایین نمی‌کشد. هنگامی که ما در حالت ایستاده قرار داریم، قسمت بسیاری از مایعات ما در پاها ذخیره می‌شود، اما در نیروی گرانش، مایعات به تکه بالایی بدن توزیع می‌شود.»

جابه‌جایی مایعات امکان پذیر به اتفاق‌ای به‌نام «سندرم عصبی چشمی مرتبط با پرواز فضایی» (SANS) مرتبط باشد، که می‌تواند علتشود فضانوردان تغییراتی در شکل چشم و دیگر علائم چشمی همانند «تحول سختی پرفیوژن چشمی» (OPP) داشته باشند.

درحال حاضر، محققان از علت دقیق SANS یقین نیستند، اما دیاز آرتیلس امیدوار است که مکانیسم زیربنایی آن را روشن کند.

چطور با آن مقابله می کنیم؟

این تیم تحقیقاتی اکنون درحال بازدید اقداماتی برای پشتیبانی به مقابله با SANS می باشند. در مطالعه تازه، آنها «پتانسیل سختی منفی پایین بدن» (LBNP) را برای مبارزه با SANS بازدید کردند. این عمل امکان پذیر توانایی مقابله با اثرات ریزگرانش را داشته باشد چون سیالات را به تکه پایین بدن بازمی‌گرداند.

نقش سختی پرفیوژن چشمی در گسترش SANS نامشخص است. اما فرضیه‌ای مبنی‌بر افزایش SANS توسط این بیماری وجود دارد.

نتایج مطالعه‌ای که اخیراً انتشار شده است نشان داد که سختی منفی پایین بدن، اگرچه در القای جابه‌جایی مایع به سمت پایین‌تنه مؤثر است، اما روش مؤثری برای افت سختی پرفیوژن چشمی نیست.

اگر سختی پرفیوژن چشمی بالا، به‌طور قطعی با SANS مرتبط باشد، منفعت گیری از LBNP از نظر تئوری نمی‌تواند یک عمل موثر برای این سندرم باشد. اما آنها پافشاری می‌کنند که عمل بعدی باید تلاش بر فهمیدن بهتر رابطه بین OPP و SANS و تأثیر LBNP بر این عکس العمل‌های چشمی باشد.

این تحقیق تنها یک آزمایش از یک مطالعه سه قسمتی برای فهمیدن بهتر اثرات جابه‌جایی مایعات در بدن و ربط آن با SANS است. آزمایش‌های قبلی در این مطالعه شامل منفعت گیری از جدول شیب‌دار برای فهمیدن اثرات قلبی عروقی می بود.

مطالعه انتشار شده، و این چنین تحقیقات آتی، بر عمل های متقابل برای تحول سیال متمرکز است. در این حالت سختی منفی بدن باید افت یابد. در مطالعات آینده، محققان اثرات منفعت گیری از سانتریفیوژ برای مبارزه با جابجایی سیال و اثرات آن را بازدید خواهند کرد.

مقصد دیاز آرتیلس و تیم او جمع‌آوری جواب‌های قلبی عروقی با منفعت گیری از هر عمل متقابل و قیاس این اثرات روی سختی پرفیوژن چشم و دیگر عملکردهای قلبی عروقی است.

این مطالعات بر روی زمین انجام می‌شود، به این علت تغییرات گرانشی که در فضا رخ می‌دهد امکان پذیر نتایج متغیری تشکیل کند. آنها امیدوارند که مطالعات آینده را در شرایط واقعی ریزگرانش، همانند پروازهای سهموی، انجام بدهند.