سیستم‌های پشتیبانی‌راننده یا خودران، به قسمت جدایی ناپذیر از خودروهای مدرن امروزی تبدیل شده‌اند. این سیستم‌ها با پشتیبانی به هدایت ماشین، از ابراز تصادفات ناخواسته جلوگیری می‌کنند. با این حال نتایج یک تحقیق تازه نشان داده است که در هوای گرگ و میش، راننده انسانی کارکرد بهتری نسبت به سیستم خودران دارد.

مطالعه تازه توسط موسسه نیچر کامینیوکیشنز (Nature Communications) انجام شده است. بر پایه این مطالعه و بعد از بازدید ۳۷ هزار تصادف وسیله نقلیه، سیستم‌های خودران تا این مدت در ساعت اولیه صبح فعالیت مناسبی ندارند. این تحقیق نشان داد که گمان تصادف رانندگان انسانی زمان حرکت در هوای گرگ و میش زیاد کمتر از سیستم‌های خودران است. در واقع اختلاف دقت راننده انسانی و سیستم خودران در هوای گرگ و میش آن‌قدر زیاد می بود که محققین نمی‌توانستند آن را نادیده بگیرند.

کارکرد فاجعه‌بار سیستم‌های خودران در هوای گرگ و میش

بر پایه مطالعه جدیدی که در ایالات‌متحده و توسط نیچر کامیونیکیشنز انجام شده است، سیستم‌های خودران زمان حرکت در هوای گرگ و میش پنج برابر ضعیف‌تر از راننده انسانی عمل می‌کنند. عمده مشکلات سیستم خودران به حرکت در پیچ‌ها مربوط می‌شود. سیستم‌های خودران زمان حرکت در پیچ‌ها دو برابر از عامل انسانی ضعیف‌تر می باشند.

اما علت کارکرد ضعیف سیستم‌های خودران در هوای گرگ و میش چیست؟ به گفتن محققین، موقعیت‌های کم‌نور بر توانایی دوربین‌ها و حسگرها تاثییر منفی می‌گذارد. این ابزارها قادر به تطبیق با شرایط نیمه روشن، نیمه تاریک نیستند. شرایط نوری زمان طلوع یا غروب خورشید، علتمی‌شود تا دوربین‌ها و سنسورهای سیستم خودران قادر به تشخیص درست اشیا نباشند. تشخیص نادرست اشیا به علت نوسان نور، علتبه نادرست افتادن الگوریتم‌ها و سردرگمی سیستم‌ها خواهد شد. این چنین برخی اوقات سیستم‌های خودران نمی توانند اشیایی که در سایه قرار دارند را تشخیص دهند. در بازدید‌های انجام شده، سیستم ترمز اضطراری در هوای نیمه روشن انسان‌ها و حیوانات را تشخیص نداد و ترمز نکرد.

ویژگی کلیدی انسان‌ها برای گریز از خطر

در قسمت نتیجه‌گیری تحقیق انجام شده، محققین به ویژگی خاص انسان‌ها اشاره کرده‌اند که سیستم‌های خودران از آن منفعت نمی‌برند. به حرف های محققین، انسان‌ها زمان رانندگی نزدیک به ۸۰۰ متر جلوتر از خود را زمان رانندگی می‌بینند. به این علت در صورت وجود هرگونه مانع یا شرایط آب‌وهوایی نامطلوب، عمل های احتیاطی را اتخاذ می‌کنند. در سوی روبه رو سیستم‌های خودران تنها مناطق اطراف ماشین را به طور کامل تحت بازدید قرار خواهند داد، به این علت زمان کمتری برای عکس العمل نشان دادن دارند.

این مطالعه برای رسیدن به این نتایج، متغیرهای بسیاری را در نظر می‌گیرد. با این حال مسئله مهم آشکار است. سیستم‌های پشتیبانی راننده اکنون دقیقاً همین می باشند. سیستم‌های خودران جاری زمان حرکت در یک خط مستقیم به خوبی کار می‌کنند. اما قبل از این که رانندگی سطح ۴ بدون دخالت کاربر حقیقی به حقیقت تبدیل شود، باید داده‌های زیاد بیشتری جمع‌آوری و مطالعه شود.