در سال ۲۰۱۳ اتحادیه بین‌المللی نجوم، برای قمرهای کشف شده پلوتو نام گذاشت.

این اتحادیه خبرداد که چهارمین و پنجمین قمر پلوتو که در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ کشف شدند، «سربروس» و «استوکس» نام‌گذاری خواهند شد. قمرها قبلاً با نام‌های P4 و P5 شناخته می‌شدند.

سربروس و استوکس برای اولین بار توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شدند. مدار سربروس بین نیکس و هیدرا، دو قمر بزرگ‌تر که توسط هابل در سال ۲۰۰۵ کشف شد، و استوکس بین شارون و نیکس، درونی‌ترین و بزرگ‌ترین قمر قرار دارد.

مطابق IAU، سربروس دارای قطر تخمینی ۱۳ تا ۳۴ کیلومتر است، درحالی‌که قطر استوکس بین ۱۰ تا ۲۵ کیلومتر است. این نام‌ها توسط آرای عموم انتخاب شد.

این چنین با نام‌های دیگر قمرهای این سیاره کوتوله که با ارجاع به دنیای زیرین اسطوره‌های کلاسیک انتخاب شده‌ بودند همخوانی داشت.

برای این که نام سربروس با سیارک ۱۸۶۵ سربروس نادرست گرفته‌ نشود، از املای یونانی این کلمه منفعت گیری شد.

مطابق اساطیر، سربروس (یا در یونانی کربروس) سگی چند سر می بود که از ورودی دنیای زیرین محافظت می‌کرد. استوکس هم نام الهه‌ای است که بر رودخانه زیرزمینی فرمانروایی می‌کرد.