به گزارش خبرنگار برنا از فارس، یکی از دلایل افت باغ های شیراز را می توان وجود برخی سوداگرانی دانست که به طمع سود زیاد تر آتش بر جان باغات شیراز می اندازند. یکی از صدمه هایی که چند سالی است این بهشت سبز شیراز را تهدید می کند ساخت برخی اماکن عمومی در دل این باغات با منفعت گیری از برخی ارتباطات از قبل تا حال است که اگر جلوی پیشروی این به ظاهر مراکز خدمات عمومی گرفته نشود تا کمتر از چند دهه آینده تنها از این باغ ها داستانی شیرین و احتمالا چند پارک کوچک به گفتن نمونه ای از آن باغ های رویایی بر جا بماند.

یکی از پروژه‌هایی که با گفتن پروژه ای سلامت محور در حوزه باغات قصردشت اجرا و خود مسبب تخریب قسمت های بسیاری از ریه شیراز شد، ساخت چندین بیمارستان می بود که در دل متمرکزترین فضای سبز شیراز از زمین سر بیرون آوردند. مراکزی به نام سلامت اما زیاد تر به منظور درآمدزایی برای سهامدارانی خاص.

این مسئله درست که شیراز پایتخت پزشکی سرزمین است و قطعا باید این چنین مراکزی برای رونق گردشگری گسترش یابد اما بهای آن نباید با تخریب ارزشمندترین باغ ها و نگین سبز شیراز پرداخت شود، آن هم شیرازی که باغ های زیبایش در سراسر سرزمین مشهور می بود.

این تصمیات مدام این سوال را در ذهن مردم باقی می گذارد که آیا جز باغات قصردشت جایی برای ساخت بیمارستان و اینچنین مراکزی وجود نداشت؟

در این بین اما چند هنگامی است که صداهایی از اطراف بیمارستان دنا در خیابان رادفر به گوش می رسد که خبر از اتفاقاتی ناخوشایندتر از ساخت این بیمارستان در دل باغهای قصردشت در سال ها قبل می دهند.

خبرهایی که تا خبرنگار ما به آنجا سر نزد قابل باور نبوده است و آن ساخت بیمارستان دوم و یا درمانگاه فوق تخصصی در پشت این بیمارستان، یقیناً این بار به بهانه ساخت پارکینگ است.
زمینی به مساحت ۳۵۰۰متر دیگر از عرصه گروه یک باغات که به عمق ۱۵ متر حفاری آن انجام و حتی فونداسیون آن اجرا شده و کارگران با شدت در حال ساخت ساز می باشند و همین علتشد تا نگارنده این گزارش خود را ملزم بداند در این عرصه تحقیقاتی را به انجام رساند که در آن به اسنادی مربوط به برخی تخلفات ساخت و ساز غیر قانونی در این مرکز درمانی خصوصی که منافع آن به عده ای خاص می رسد دست یافت. 
اما داستان بیمارستان دنا از کجا اغاز شد،حوالی سال ۱۳۷۳ می بود که مجوز ساخت بیمارستانی در دل باغات قصردشت صادر شد که از همان ابتدا وصله ای ناجور می بود در میانه نگین سبز شهر و باغ های متراکم آن. به هر صورت به رغم مخالفت های طرفداران محیط زیست کلنگ ساخت این مرکز در محل فوق به زمین زده شد،اما در ادامه و بعد از تکمیل بیمارستان اشکار شد که مسئولین این بیمارستان در تخلفی آشکار عمل به حذف قریب به ۲۰۰ پارکینگ پیش بینی شده تا برخی ساخت و سازهای اضافه و تبدیل گذر عمومی جلو بیمارستان کرده اند.

در این بین حوالی سال ۸۷ می بود که این تخلفات از جانب شهرداری منطقه پیگیری شد و در نامه ای به مسئولین این بیمارستان اظهار شد که ضمن نگه داری درختان شناسنامه دار و جلوگیری از قطع آنها محل پارک خودروهایی که خارج از بیمارستان در معبر عمومی است حذف و پارکینگ  را به درون بیمارستان به محلی که برای پارکینگ تعیین شده می بود، منتقل کنند که تا کنون نه تنها به این دستور عمل نشده بلکه شناسنامه تعداد بسیاری از درختان این محل نیز توسط این مرکز باطل شده و دیگر درختی وجود ندارد که بخواهد قطع شود.

در این بین ۱۹ خرداد ۱۴۰۰در دویست و شصت و نهمین نشست کمیسیون ستاد آبادگری باغات قصردشت خواست مالک مبنی بر ساخت پارکینگ ۶طبقه و تعریض گذر حاضر مورد بازدید قرار گرفت و با ساخت پارکینگ ۶طبقه در زیر زمین و سه طبقه روی زمین موافقت شد.
حوالی شهریور سال ۱۴۰۱ می بود که نوشته تخلفات این مرکز درمانی به اختصاصی در خصوص حذف پارکینگ های پیش بینی شده در طبقات زیرین این مرکز و تبدیل آنها به کاربری های دیگر پایشان را به کمیسیون ماده صد زمان کشید. گزارشی شامل ۳۱ مورد تخلف منتسب به این مرکز از اضافه بنا و تبدیل بنا گرفته تا اجرای پارکینگ‌هایی که تبدیل به قسمت های دیگر شده است که  برای برخی از آنها رای برگشت به کاربری اولیه تایید شده که این آرا تا این مدت که تا این مدت است اجرا نشده اند. 
این آخر کار نبوده است این را میشود از نامه ۳۰آبان شهردار شیراز به مدیر کل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری فارس دریافت، نامه ای که در بخشی از آن به صراحت به اسبق زمینی که تا سال ۹۳ به گفتن  گروه یک باغات نقل و تغییرکاربری درآن غیر مجاز می بود ذکر شده، اما بعد از رایزنی‌های متعدد بیمارستان برای اجرای پارکینگ، برای از بین بردن مشکل، درخرداد ماه سال ۱۴۰۳ در کارگروه امور زیربنایی با تحول کاربری آن موافقت شد. 
در قسمت فرد دیگر از نامه شهردار به این مسئله نیز اشاره شد که بر مطابق مصوبه شورای شهر این مرکز مشمول پرداخت عوارض قیمت افزوده عرصه، ناشی از تحول و تعیین کاربری حوزه باغات بوده و مالک حاضر به پرداخت آن نمی شود و با پیگیری های زیاد مقرر می شود که مدیریت بیمارستان این هزینه را پرداخت کند.  در راستای پشتیبانی به این مرکز هم نظر می شود که عوارض قیمت افزوده فوق الذکر به طور تهاتر از محل پروژه با واگذاری بخشی از سهام پارکینگ پرداخت شود. 
شهردار شیراز اما در حالی حتی حاضر به تهاتر مبلغ پرداختی با بخشی از پارکینگی که قرار است در این محل ساخته شود، شد که نه تنها تا این مدت مسئولین این بیمارستان با این خواست موافقت نکرده اند بلکه شنیده ها حاکی از آن است که گویا تصمیم دارند محل پارکینگ جاری را نیز به یک قسمت درمانی و درمانگاهی تخصصی و درآمدزای دیگر تبدیل کنند و حتی احتمالا تنها طبقات زیرین را به پارکینگ تبدیل کنند که آن هم تنها کفاف کارکنانی را می دهد که در واحدهای درمانی طبقه روی آن فعالیت می کنند نه عموم مردم! 
اما در ادامه این مخالفت ها چند سوال به ذهن متبادر می کند: اول این که که چرا بیمارستان حتی حاضر به شراکت در ساخت پارکینگ با شهرداری نشده است؟ و چرا بیمارستان با نظر مالکیت منافع شهرداری از تعداد محدود پارکینگ در هر طبقه بابت ضمانت اجرایی پارکینگ مخالفت کرد؟ و آخرین سوال این که شهرداری چه ضمانت اجرایی از بیمارستان دریافت کرده است که سپس از ساخت، پارکینگ تحول کاربری اشکار نکند؟
این در حالی است که ساخت این چنین درمانگاه تخصصی در کنار این بیمارستان تنها به زیاد تر شدن مشکلات این معبر و افزایش مشکلات ترافیکی که سال ها است مردم اطراف بیمارستان دنا را کلافه کرده، می انجامد.
 از ۳۵۰۰متر از اراضی گروه باغات گروه یک در ضلع شرقی بیمارستان که بگذریم احتمالا بیشترین خواست این باشد که حداقل محلی که با کاربری آن به گفتن پارکینگ موافقت شده، با همین کاربری تثبیت و اجرا شود و با خواست هر فرد و نهادی به کاربری فرد دیگر تحول نیابد تا احتمالا مقداری از مشکلات این محل نیز کاسته شود. 
حال جادارد شهرداری شیراز جهت ضمانت اجرایی شدن پارکینگ و جلوگیری از تحول کاربری از پارکینگ به درمانگاه تخصصی همانند برخی از پارکینگ های عمومی شهر یکی از سهامدار پارکینگ باشد چرا که بعد از تحول کاربری پارکینگ دیگر اعتراض، شکوه و شکایت سودی ندارد، اما اگر مالکیت ملک به طور مشروط به نام شهرداری انتقال داده شود این بهترین ضمانت برای جلوگیری از تحول کاربری است.
انتهای مطلب