به گزارش خبرخوان
یک سیاره فراخورشیدی در فاصله ۵۰ سال نوری زمین که در سال ۲۰۱۷ به گفتن یکی از امیدوارکنندهترین مکانها برای شکوفایی حیات در خارج از منظومه شمسی شناسایی شد، به تازگی بهخاطر رصدهای تازه تلسکوپ جیمز وب، امیدوارکنندهتر و در عین حال شگفتتر شده است. این سیاره که LHS-1140b نام دارد، همانند به یک چشم آبی غول پیکر بهنظر میرسد و دقت منجمان را به خود جلب کرده است.
سیاره LHS-1140b نشانههایی از یک سیاره قابلسکونت را مشخص می کند؛ این کره با یک اقیانوس گسترده پوشیده از یخ به پهنای نزدیک به ۴۰۰۰ کیلومتر همراه است که این تکه روبهروی ستاره میزبانش قرار گرفته است.
«چارلز کادیو»، اخترفیزیکدان دانشگاه مونترال، میگوید:
«از بین همه سیارات فراخورشیدی معتدل جاری، LHS-1140b میتواند بهترین گزینه برای قبول غیرمستقیم آب مایع در سطح یک سیاره بیگانه و بیرون از منظومه شمسی باشد. به این علت یک نقطه عطف بزرگ برای ما در عرصه جستجوی سیارات فراخورشیدی قابلسکونت خواهد می بود.»
تفاوت سیاره LHS-1140b با زمین
LHS-1140b، که چند سال پیش کشف شد، دارای شعاع نزدیک به ۱.۷۳ برابر زمین و جرم ۵.۶ برابر زمین است. این سیاره این چنین زیاد نزدیکتر از زمین به دور ستارهاش میچرخد و یک چرخش کامل را در کمتر از ۲۵ روز طی میکند.
اگر ستاره این سیاره همانند به خورشید می بود، برای حیات انسانها گزینه مناسبی محسوب میشد. در عوض این ستاره در واقع یک کوتوله سرد، کم نور و قرمز است؛ به این علت فاصله بین ستاره و این سیاره فراخورشیدی در منطقهای که ما آن را منطقه قابل سکونت مینامیم، زیاد زیاد است. این سیاره آنقدر سرد نیست که همه آبهای سطح آن یخ بزند، اما آنقدر گرم هم نیست که این آبها بخار شوند و راه اندازی ابر بدهند.
بااینحال، نزدیکی سیاره LHS-1140b به ستاره خود، به این معنی است که این سیاره به گمان زیادً به طور جزرومدی به ستارهاش قفل شده است. در این چنین شرایطی است که دوره چرخشی آن با دوره مداری در یک خط قرار میگیرد، به طوری که سمت اقیانوسی همیشه رو به ستاره است. این همان اتفاقای است که بین زمین و ماه اتفاق میافتد و بههمین علت هیچ زمان نمیتوانیم سمت نهان ماه را از زمین ببینیم.
این پژوهش در سایت arxiv انتشار شده است.
دسته بندی مطالب
اخبار کسب وکار