به گزارش خبرنگار فرهنگی ،  سعید راد اول مردادماه در اغاز ۸۰سالگی درگذشت. در حالی که نگاه راد دختر او در او گفت‌وگویی اظهار کرده می بود که برای پدرش دعا کنند و از وخامت اوضاع جسمانی بازیگر فراموش‌نشدنی سینمای ایران او گفت.

این بازیگر پیشکسوت شهریور سال قبل در منزل و به‌جستوجو یک زمین‌خوردگی دچار صدمه دیدن شده می بود و بعد از مراجعه به بیمارستان مورد عمل جراحی قرار گرفت، سپس از بیمارستان مرخص شد و در منزل استراحت می‌کرد و سپس از یک ماه توانست با واکر راه برود.

روال بهبودی او ادامه داشت تا این که مجدداً مشکل قبل به‌علت این که پروتز مورد منفعت گیری به‌خوبی در کمرش قرار نگرفته می بود، ابراز کرده می بود، و سپس از مراجعه به بیمارستان عمل جراحی انجام شد، زمان هشت هفته فیزیوتراپی مداوم انجام می‌شد، اما متأسفانه علی‌رغم فیزیوتراپی‌ها دیگر سعید راد توانایی راه‌رفتن اشکار نکرد.

به‌مرور از اواخر سال قبل مشکلات فرد دیگر همچون عفونت ریه و مثانه نیز به مشکلات راه‌رفتن او اضافه شد و علی‌رغم مخالفت خانواده، با رضایت خودش مورد عمل جراحی قرار گرفت اما متأسفانه عمل پیروزی‌آمیز نبوده است.

نهایتاً سعید راد تنها سه ماه مانده به اغاز هشتادسالگی‌اش درگذشت.

کارهای سپس از انقلاب این بازیگر پیشکسوت، جملگی دفاع‌مقدسی و ارزشی‌اند؛ از «مرز» با داود رشیدی تا «عقاب‌ها» «دوئل»، «گیرنده»، «چ» و «آخر خدمت» و در تلویزیون هم فقط سه کار در کارنامه‌اش دارد؛ یکی «در چشم باد» مسعود جعفری‌جوزانی و یکی هم «سرزمین کهن» کمال تبریزی؛ اما «ترور خاموش» مسیر تازه‌ فعالیت حرفه‌ای سعید راد است؛ هم به‌علت نقشی متفاوت و هم به‌خاطر وجود شبانه‌اش روی آنتن تلویزیون.

سعید راد از جمله بازیگرانی است که زیاد دیر داخل تلویزیون شد؛ برخی ترجیح‌شان این است که فقطً در سینما بمانند، اما برای راد شرایط به‌طوری دیگر می بود؛ خودش علت این اتفاق را فیلمنامه مناسب و دغدغه‌ای که به‌دنبالش در فیلمنامه‌های تلویزیون می‌گردد، می‌داند؛ این اتفاق و دغدغه در «ترور خاموش» برای او فراهم شد؛ چون با چشم خودش ددمنشی‌های مواد مخدر با انسان‌ها را دیده و همیشه دوست داشته است فریاد بزند که «این ستاد مبارزه با مواد مخدر را در خانواده‌ها شکل دهید، وگرنه باید چشم به راه ترورهای خاموش باشیم».

او بازیگری است که تا سال‌ها سمت سریال‌های تلویزیونی نرفت؛ این طلسم با «در چشم باد» توسط مسعود جعفری جوزانی شکسته شد. او سومین بازیگری است که نقش “رضاشاه” را بازی کرده است و به‌رغم مختصر‌‌بودن نقش، در حافظه‌ها باقی مانده است. سپس از «در چشم باد» سعید راد باز هم سریال بازی کرد؛ این بار “دکتر سعید صفایی” را برگزید و توانایی‌‌ای تازه به ازمایش ها قبل خود اضافه کرد. دکتر صفایی یک مأمور امنیتی است که تدریس می‌کند، همسرش را به‌خاطر این حرفه از دست داده، مواظب دخترش است و…، آنچه بازی “راد” را واجد تحسین کرده فاصله‌گذاری‌های دقیق بین موقعیت‌های گوناگون شخصیت است.

اکنون پیکر او روی دستان هنرمندان و دوستدارانش قرار گرفته است تا برای آخرین بار در خانه سینمای شماره ۲ با او وداع و رهسپار خانه ابدی شود.

وجود پورشور هنرمندان و دوستداران سینما علتشد برنامه به‌خاطر ازدحام ایجادشده، با تأخیر اغاز شود.

بین جمعیت شخصیت‌هایی همچون احمدرضا درویش کارگردان دوئل که یکی از کارهای درخشان سپس از انقلاب او می بود دیده می‌شد. او در او مباحثه با خبرنگار تسنیم فقط تأسف خورد که زیاد تر از این ستاره‌ها منفعت گیری نمی‌شود.

ورزشکارانی همانند محمود خردبین، حمید استیلی و مدیرعامل باشگاه پرسپولیس دیده می‌شدند. هنرمندان به خانه سینمای شماره ۲ آمدند تا با پیکر سعید راد ستاره فراموش‌نشدنی سینما وداع کنند.

سام راد فرزند او در او گفت‌وگویی با خبرنگار تسنیم خبرداد که پیکر پدرش کنار محمدعلی فردین قطعه هنرمندان بهشت زهرا(ع) در خاک آرمیده خواهد شد.

علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما در مراسم بدرقه سعید راد به این مسئله اشاره کرد: ضیافت بزرگ ستاره‌های سینمای ایران میزبان یک ابرستاره به‌نام سعید راد می باشند. از طرف خودم و هنرمندان پیش از انقلاب و سینمای انقلاب می‌گویم که همه سوگوارند. سینما یکی از ستاره‌های درخشانش را از دست داد اما ستاره خاموش‌شدنی نیست، راد هم چنان تا ابد سعید راد ستاره بالابلند و رعنا خواهد می بود.

او با اشاره به هوای زیاد نامناسب و گرم این مسئله را نقل کرد: از طرف همه صنوف و جامعه هنری تسلیت می‌گوییم و به‌خاطر شرایط نامناسب آب‌وهوایی ادامه سخن بگویید‌های‌مان را به برنامه بزرگداشتی که قرار است برای او برگزار کنیم موکول می کنیم.

محمدمهدی عسگرپور رئیس هیئت مدیره خانه سینما به وطن‌پرستی سعید راد اشاره کرد و او گفت: فردی عاشق وطن و هم‌وطنانش به‌شدت جدی در کار خود معجونی را می‌سازد که با عشق وطن سخت‌کوشی کارشان را پیگیری کنند و نامشان جاودانه می‌ماند.

پژمان بازغی رئیس انجمن بازیگران خانه سینما با انتقاد از غیبت بازیگران جوان در تشییع سعید راد، پافشاری کرد: تسلیت می‌گویم برای این ضایعه بزرگ، اولین فیلم دوئل می بود که شاگردی ایشان را کردم. ستارگان سینما روشنگر آینده سینما می باشند. چهره‌های جوان را نمی‌بینم و شگفتی می‌کنم زیاد تر بایستی همبستگی داشته باشند و چراغ سینما را روشن نگه‌دارند.

او از مدیرعامل پرسپولیس و پیشکسوتان این باشگاه سپاس کرد که به‌علت عِرق این بازیگر پیشکسوت به فوتبال و این باشگاه وجود اشکار کردند.

سام راد از مردم و دوستداران پدرش خواست که طوری زندگی کنند تا به‌خوبی از آنها یاد شود، هم چنان که همیشه پدرش تلاش می‌کرد این‌طور باشد.

نگاه راد پافشاری کرد: من و برادرم سام راد فرزندان ستاره سینمای ایران، سعید راد هستیم از حضورتان و دعاهای خیرتان که بدرقه راه پدرمان است، سپاسگزاریم. سعید راد هنرمندی که سالیان سال درخشید و ماندگار شد، زندگی‌اش سینما، عشقش دوربین و نفسش پرسپولیس و قلبش برای ما و نوه‌هایش می‌تپید.

وی به قضاوت‌های غلطی که درمورد آنها و رفتن ایشان به کلینیک سالمندان شد و حواشی‌ای که پیش آمد، اشاره کرد و او گفت: هنگامی فهمیدند پدرم ناخوش شد متعجب شدند چطور سعید راد قوی و ورزشکار بر تاثییر زمین‌خوردگی ساده اسیر تخت بیمارستان و جراحی شد. ما ۱۰ ماه همه و عشق به پدرمان خدمت کردیم تا جایی که پزشکان اظهار کردند دیگر کاری از دست علم پزشکی برنمی‌آید و ناچار به انتقال ایشان به کلینیک تخصصی سالمندان شدیم که از پرستاران و کادر پزشکی نهایت پشتیبانی را کردند، متأسفانه قضاوت کردن برای آدم‌های کوته‌فکر همانند آب‌خوردن شده است، همیشه این عادت غلط خط قرمز پدرم می بود، چه‌حیف…، در این زمان آزگار برای علی خوش‌دست هزاران مردن می بود، چشم‌انتظار بهبودی می بود و بلندشدن، هر روز از ما می‌سوال کرد؛ “خوب می‌شوم؟”.

وی خاطرنشان کرد: شخصیت پدرم‌ همانند کاراکترهایش بی‌ریا، قوی و با مطمعن به نفس و عشق و شکوه می بود، هیچ‌زمان راضی نبوده است خدشه‌ای به عکس نمادینش داخل شود در این دوران فردی او را ببیند چرا که او سعید راد سینمای ایران می بود و دوست داشت با این عکس‌هایی که دارد، باقی بماند.

دختر سعید راد تصریح کرد: خبر درگذشت دوستان و همکارانش را می‌شنید اشک می‌ریخت و تأسف می‌خورد که نمی‌تواند همدردی کند و کنار بازماندگانش باشد، درگذشت آتیلا پسیانی و داریوش مهرجویی و نهایتاً رضا داودنژاد بغض او را ترکاند و اشک می‌ریخت؛ “چرا من ماندم بعد‌ و این‌ها رفتند؟”، او بزرگ می بود و بزرگ و جاودانه می‌ماند.

انتهای مطلب/+