۲۷ ژوئیه ۲۰۰۱، تلسکوپ فضایی «هابل» پرتره‌ای سراسرنما از منظره عظیمی از گاز و غبار ساخت که در آن هزاران ستاره درحال تولد بودند. این منطقه حاصل‌خیز ستاره‌زایی که سحابی «دورادوس ۳۰» یا «رتیل» نامیده‌ می‌شود، در مرکز خود دیدنی‌ترین خوشه ستارگان پرجرم را دارد.

سحابی دورادوس ۳۰

دورادوس ۳۰ دارای ۲۰۰ سال نوری عرض و ۱۵۰ سال نوری ارتفاع است. سحابی در فاصله ۱۷۰۰۰۰ سال نوری از زمین در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان کوچک و ماهواره‌ای راه شیری ما قرار دارد.

این عکس موزاییکی مشخص می کند که پرتوهای فرابنفش و مواد پرسرعت انتشار شده‌ توسط ستارگان در خوشه، درحال بافتن‌ ملیله‌ای از خلقت و نابودی می باشند که علتفروپاشی ابرهای گاز و غبار درحال ظهور خواهد شد. ساختارهای ستون همانند که محل رشد ستارگان نوپا می باشند، در لکه آبی در مرکز سمت چپ، که R136 نام دارد، درحال راه اندازی می باشند.

رصدهای قبلی تلسکوپ هابل نشان داد که R136 شامل چندین ستاره از پرجرم ترین ستاره‌های شناخته شده است که هر کدام نزدیک به ۱۰۰ برابر جرم خورشید و نزدیک به ۱۰ برابر گرم‌تر از آن می باشند. این غول‌های ستاره‌ای همه انها در نزدیک به ۲ میلیون سال پیش و هم‌زمان شکل گرفتند.

ستاره‌های R136 درحال تشکیل «بادهای ستاره‌ای» شدیدی می باشند که گاز و گرد و غبار را در اطراف پراکنده‌ می‌کنند. بادها، گاز را از خوشه دور می‌کنند و نواحی داخلی ابرهای گاز و غبار اطراف را فشرده‌ می‌کنند (ماده صورتی).

جزئیات عکس هابل

عکس موزاییکی شامل پنج عکس متداخل است که بین ژانویه ۱۹۹۴ و سپتامبر ۲۰۰۰ توسط دوربین میدان گسترده هابل و دوربین سیاره‌ای ۲ گرفته‌ شده‌ است. چندین فیلتر رنگی برای افزایش جزئیات مهم در ستارگان و سحابی منفعت گیری شد. مشاهدات تلسکوپ ۲.۲ متری MPG/ESO رصدخانه جنوبی اروپا که محل درخشش را ردیابی می‌کند نیز به موزاییک افزوده شده‌ است.

نقاط آبی مربوط به ستاره‌های داغ می باشند. رنگ مایل به سبز نشان‌دهنده گاز داغی است که توسط خوشه مرکزی ستاره‌ها انرژی می‌گیرد. رنگ صورتی در لبه‌های درخشان ابرهای گاز و غبار در مواجه، خوشه را مشخص می کند که توسط باد و تشعشع بمباران می‌شود. رنگ‌های قهوه‌ای مایل به قرمز نیز نشان‌دهنده سطوح سردتر ابرها است که تابش مستقیمی از خوشه مرکزی دریافت نمی‌کنند.