در ۶ اوت ۱۱۸۱، ستاره‌شناسان چینی و ژاپنی ابرنواختری را که اکنون با نام «SN 1181» شناخته می‌شود، مشاهده و در هشت رساله جداگانه ثبت کردند. این ابرنواختر یکی از تنها پنج ابرنواختر کهکشان راه شیری است که با مطمعن کامل در اسبق پیش از اختراع تلسکوپ شناسایی شده‌ است.

SN 1181 در صورت فلکی «کاسیوپیا» ظاهر شد و به زمان ۱۸۵ روز در برابر ستارگانِ ثابت، قابل مشاهده و بی‌حرکت می بود. «ریچارد استفنسون» برای اولین بار تشخیص داد که «ستاره مهمان» در سال ۱۱۸۱ باید یک ابرنواختر باشد. چون این چنین جرم فوق الاده که ۱۸۵ روز در آسمان است و حرکت نمی‌کند فقط می‌تواند یک ابرنواختر کهکشانی باشد.

این انفجار ابرنواختری اکنون «سحابی خرچنگ» نامیده‌ می‌شود. امروزه سحابی خرچنگ در نزدیکی ستاره زتا گاو دیده‌ می‌شود و آن را M1 نیز می‌نامند، چون اولین بار در فهرست اجرام مسیه قرار گرفت.

یقیناً گزارش‌های قدیمی توسط منجمان چینی، با ذهنیت علمی مدرن ثبت نشده‌اند. بلکه با ذهنیت سیاسی و اختربینی ساخته شده‌اند. به‌نظر می‌رسد SN 1181 ابتدا در جنوب چین کشف و سپس به‌طور جدا گانه و طی پنج روز در ژاپن و شمال چین رصد شده‌ باشد.

گزارش اکتشاف به صراحت گفتن می‌کند که ستاره مهمان برای ۱۸۵ روز قابل مشاهده می بود و آخرین رصد در ۶ فوریه ۱۱۸۲ اظهار شد. این زمان طویل و عدم حرکت ستاره، ثابت می‌کند که اتفاقات ۱۱۸۱ همان چیزی است که ما آن را ابرنواختر می‌نامیم.