ماجرای اعتراض، تحصن، استعفا و اعتصاب پرستاران در چند شهر سرزمین چیست؟_خبرخوان

به گزارش شبکه شرق، دقیقا اردیبهشت و خرداد ماه امسال می بود که پرستاران در بیمارستان‌های گوناگون سرزمین برای به نتیجه رسیدن مطالبات‌شان، دست به استعفای دسته‌جمعی زدند.

با وجود انتشار کردن اخبار از رسانه‌های غیررسمی و فضای مجازی، اما ماجرا در سطح رسانه‌های سرزمین جدی گرفته نشد و از این قبل نیز علی‌رغم پیگیری زیاد برای گفتگو با پرستاران بیمارستان‌ها و شهر‌های گوناگون سرزمین، اما پرستاران حاضر به گفتگو نشدند و تنها تعداد معدودی از پرستارانی که خبر استعفای دسته‌جمعی‌شان انتشار شده می بود، به گفتگو و درد‌دل از حالت بد شغلی و معیشتی‌شان نشستند.

از انتقادات جدی پرستاران، رقم پایین دریافتی‌شان به‌گفتن یکی از اعضای کادر درمان می بود. یکی از پرستاران حرف های می بود مجموع دریافتی پرستاران با سابقه کار بالای چند سال نیز رقمی نزدیک به ۱۲ تا ۱۵ میلیون است و در این بین نیز اضافه‌کارشان عددی بین ۲۰ تا ۲۵ هزار تومان به ازای هر یک ساعت است.

اکنون، اما چند روزی می‌شود که برخی از پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز و تعدادی دیگر از شهر‌های سرزمین دست به اعتصاب زده‌اند. اعتصابات تازه، از یکی از بیمارستان‌های استان البرز اغاز شده، اما آن‌گونه که پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز می‌گویند، در شیراز اعتراضات پرستاران به چندماه پیش برمی‌گردد و چندباری روبه‌روی استانداری، دانشگاه علوم پزشکی و دفتر امام‌جمعه تجمع کرده بودند.

تا این که چند روز قبل، یکی از پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز خودکشی کرد. بعد از چند روز هم یک بهیار در بیمارستان دیگر شیراز دست به خودکشی زد. بعد از این دو خودکشی در فاصله چند روز، تعدادی از پرستاران بیمارستان چمران شیراز نظر اعتصاب را نقل کردند. این چنین این مساله گفتن شد که برای شیفت‌هایشان وجود اشکار نکنند. در آخر همین اتفاق هم افتاد و ۱۵ مرداد نزدیک به ۹۰ الی ۹۵ درصد از پرستاران بیمارستان چمران شیراز در شیفت‌های کاری‌شان حاضر نشدند.

بعد از عدم وجود پرستاران بیمارستان چمران شیراز، خبر در سطح دیگر بیمارستان‌های شیراز انتشار شد و به جستوجو آن‌ها پرستاران بیمارستان‌های نمازی و… هم دست به اعتصاب زدند. تا لحظه نوشتن این گزارش، بنا به حرف های تعدادی از پرستاران شیراز، بیمارستان‌های دولتی شیراز پذیرفتن ندارند و تنها بیماران اورژانسی پذیرفتن خواهد شد. این چنین از طرفی دیگر بیمارستان‌های خصوصی نیز ظرفیت‌شان پر شده است و پذیرفتن خاصی ندارند.

عکس العمل علوم پزشکی شیراز به تحصن پرستاران؛ فراخوان جذب پرستار

یکی از پرستاران مطرح بیمارستان چمران شیراز درمورد عکس العمل مسئولان این استان می‌گوید: «جلساتی که اکنون در استانداری برگزار می‌شود، انگار خروجی موفقی ندارد و آن‌طور که مطلع هستم، از سمت مسئولان وزارتخانه حرف های شده به علت جابه‌جایی دولت، نمی‌توان دست به عمل خاصی زد. اعتصاب تا به اینجای کار هم چنان پابرجاست. در سمت دیگر ماجرا که نظام پرستاری نهاد صنفی است در یک دعوای صنفی گیر افتاده است. امری که اشکار است، این است که بیمارانی از استان‌های جنوبی همانند کرمان، سیستان‌و‌بلوچستان و خوزستان برای درمان به شیراز می‌آیند. امروز بیماری سرطانی برای دریافت دارو و درمان مراجعه کرده می بود، اما پذیرفتن نشد؛ چراکه پرستاری نیست تا درمان بگیرد.»

این پرستار این چنین ادامه می‌دهد: «عکس العمل علوم پزشکی شیراز به ماجرا هم دلنشین است. در گروه‌ها فراخوان جذب نیرو از دیگر شهر‌ها و کلانشهر‌ها صادر می‌کند. بسیج جامعه پزشکی هم به نیرو‌های جهادی فراخوان داده است که برای جبران اعتصابات به بیمارستان‌های دولتی شیراز مراجعه کنند. امروز در بیمارستان خودمان دیدم که به بیماربر روپوش داده بودند و در قالب پشتیبانی‌پرستار در قسمت درحال فعالیت است. به پرستاران جدیدی که می‌خواهند جانشین کنند، حرف های شده که ساعتی ۱۰۰ الی ۲۰۰ تومان با شما حساب می‌شود. این درحالی است که ما از آبان ماه معوقه داریم و سیستم درحال لجبازی با ماست. این چنین تهدید می‌کنند که اگر وجود اشکار نکنیم، غیبت رد می‌شود و حتی می‌توانند مطابق آیین‌نامه حقوق هم پرداخت نکنند.»

این پرستار طرحی این چنین درمورد مطالبات‌شان می‌گوید: «یکی از مسائل جدی ما پایه حقوق‌مان است که نسبت به دیگر ارگان‌ها زیاد پایین است. در شیراز چه نیروی باسابقه و چه نیروی طرحی پایه حقوقش ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان است. این چنین اضافه‌کار بیمارستان‌های دولتی در کل سرزمین نهایت ۲۳ هزار تومان است؛ در‌صورتی‌که در همین بیمارستان‌های خصوصی شیراز اضافه‌کار رقمی بین ۸۰ تا ۱۰۰ هزار تومان است. این رقم های یقیناً بستگی به وزارتخانه دارد، ولی به‌هرحال در شهر‌های گوناگون، متفاوت است. مساله دیگر هم تعرفه‌گذاری است. یک قانون سال ۸۶ در مجلس تصویب شد که تا سال‌های پیش اجرا نمی‌شد. درنهایت در دولت دوازدهم اجرا شد. منتها اصلا اشکار نیست بر پایه چه معیاری تعرفه‌گذاری‌ها داده می‌شود. تعرفه‌ها بر پایه تعداد بیمار است؟ سطح مراقبتی است؟ اصلا شفاف نیست تعرفه‌گذاری‌ها چطور است. یقیناً همین اضافه‌کار نیز حالت مشخصی ندارد. ما که طرحی هستیم تا ۲۷۰ ساعت اضافه‌کار هم داریم. اما اشکار نیست باز هم فرمول اضافه‌کار چطور محاسبه می‌شود و رقم دریافتی ماهی که اضافه‌کار بیشتری نسبت به ماه دیگر داریم، اصلا معلوم نیست.»

۱۲۰ هزار تومان حق مسکن علوم پزشکی شیراز به پرستاران

این پرستار این چنین گفتن می‌کند که دانشگاه علوم پزشکی شیراز پول معوقه‌های پرستاری را به‌موقع پرداخت نمی‌کند. این چنین از نظر دیگر در بیمارستان‌های دولتی شیراز همانند بیمارستان نمازی هر پرستار حداقل ۲ تا ۳ نفر را کاور می‌کند و حجم کار پرستاران زیاد بالاست.

این پرستار طرحی این چنین به این مساله اشاره می‌کند که نه‌تن‌ها نظام پرستاری با پرستاران معترض همراهی نمی‌کند، ساختار وزارتخانه نیز به مطالبات گوش نمی‌دهد. متاسفانه به علت بی‌توجهی مسئولان علوم پزشکی و وزارتخانه به مطالبات، حالت به شکلی است که پرستاران بیمارستان‌های دولتی دیگر علاقه‌ای به برگشت به کار ندارند. پرستاران مطالبه‌گر این مساله را نقل کرده‌اند که لااقل معوقات پرداخت‌نشده، پرداخت شود تا برای ما یک دلگرمی تشکیل شود. اما به همین نوشته هم توجهی نشده است.

او می‌گوید یکی از رقم های شگفت واریزی از سمت علوم پزشکی شیراز حق مسکن است: «علوم پزشکی شیراز نفری ۱۲۰ هزارتومان حق مسکن برای ما واریز می‌کند. بار‌ها معترض شده‌ایم. یا همین اضافه‌کار، مالیات آن به‌روز کسر می‌شود، اما واریزی با اختلاف ۷ الی ۸ ماه واریز می‌شود. پرسنل شرکتی هم وضعیتی به مراتب بدتر از ما دارند. پایه حقوق‌هایشان ۷ میلیون تومان و دریافتی‌شان زیاد کمتر است. این چنین تعدادی دیگر هم نیروی پیمانی می باشند که زمان‌ها پیش به این افراد قول استخدام داده شده، اما عملی نشده است.»

رها کردن کار از سوی پرستاران انسانی نیست

محمدرضا سقائیان‌فر نیز یکی دیگر از فعالان صنفی پرستاری است. سقائیان‌فر، اما به شیوه اعتراض برای دستیابی به مطالبات پرستاران شیرازی منتقد است. او می‌گوید: «من یکی از منتقدان این روش هستم. ما قرار نیست تحت هر عنوانی، سلامت مردم را گروکش مطالبات صنفی‌مان کنیم. این روش را من اصلا قبول ندارم. برخی‌ها می‌گویند که نه، ما همه راه‌ها را رفته‌ایم. اما من این را رد می‌کنم. نظر دادم و خواست کردم که دبیرکل خانه پرستار، شفاف کند که کدام راه قانونی برای اصلاح تعرفه‌گذاری پیش گرفته شد؟ به کدام سازمان شکایت شد؟ از همه چیز قبل، مساله معوقات نه‌تن‌ها در بیمارستان‌ها، بلکه در کل علوم پزشکی نقل است. اما آیا می‌توان واکسن نوزادان را تعطیل کرد؟ آیا می‌توان بازرسی‌ها را تعطیل کرد؟ تحت هیچ عنوانی، این روش صحیحی نیست.»

سقائیان این چنین گفتن می‌کند: «ما باید دقت کنیم که تکه عمده پول دانشگاه‌ها از سمت سازمان‌های بیمه‌گر دریافت می‌شود. اگر این بیمه‌ها با تاخیر تسویه کنند، طبیعتا دانشگاه نیز معوقات پرسنلش را با تاخیر پرداخت می‌کند. چرخه وجود دارد. در اینجا هم همین اتفاق افتاده است و سازمان‌های بیمه‌گر با تاخیر معوقات را پرداخت کرده‌اند.» این پرستار در انتقاد به تحصن صورت‌گرفته می‌گوید: «با این تحصن‌ها قسمت‌هایی دچار اختلال خواهد شد که بیماران شرایط خاص دارند. برای مثال بیماران قسمت آی‌سی‌یو، آی‌سی‌یوی نوزادان یا قسمت شیمی‌درمانی. آن زمان شما دست به کاری می‌زنید که بیمارستان ناچار می‌شود قسمت شیمی‌درمانی بزرگسالان را تعطیل کند؛ چراکه فردی نیست درمان را پوشش دهد. بیماران باید کجا بروند؟ روال درمان‌شان چه می‌شود؟ بیمار سرطانی فرآیند درمان منظمی باید داشته باشد. اگر در فرآیند درمان اختلالی تشکیل شود انگار که کاری از مبنا شکل نگرفته است و حتی گمان دارد که بیماری عود کند. بیماری که نوبت عمل داشته باشد، باید کجا برود؟ فردی اتاق عمل را پوشش نمی‌دهد. این کار‌ها تحت هیچ عنوانی و با هیچ بهانه‌ای، کار منطقی و انسانی در روبه رو بیمار نیست و به نظرم می‌توانستند کار را از مجاری قانونی، راحت‌تر پیگیری کنند.»

سقائیان‌فر درنهایت اشاره می‌کند که پرستاران پتانسیل پیگیری از سوی سازمان نظام پرستاری را هم دارند. یعنی کار قابلیت پیگیری از چهارچوب قانونی را داشت.

پرستاران؛ بیم و امید بهبود حالت معیشتی

با وجود پیگیری زیاد، اما مسئولان دانشگاه علوم پزشکی شیراز حاضر به گفتگو نشدند و شرح ماوقع را به وزارتخانه محول کردند.

درمجموع و به‌طور خلاصه می‌توان او گفت آنچه که امروز جهت نارضایتی پرستاران شیرازی و یقیناً پرستاران دیگر شهر‌های سرزمین شده است، به چند مساله مهم تقسیم می‌شود. یکی از مسائل ترمیم حقوق است که تا جایی ماجرا پیش رفت، اما سپس‌ها متوقف شد. این چنین تعرفه‌هایی که به‌طور دقیق محاسبه نمی‌گردد و اضافه‌کاری‌هایی که به‌طور شفاف ضریب آن اشکار نمی‌شود. سخن مهم این روز‌های پرستاران این است که آنچه به آن‌ها در قبل تخصیص داده شده، امروز پرداخت نمی‌شود و می‌توان او گفت که مطالبه به‌حقی دارند. پرستاران نیز به دو دسته بهداشت و درمان تقسیم خواهد شد. پرستارانی که این روز‌ها دست به اعتراض زده‌اند متعلق به قسمت درمانند.

اما اشکال ماجرا این است که وزارت بهداشت در برخی از موقعیت‌ها دائما نوید اعطای امتیاز یا حقوقی را می‌دهد که اساسا بودجه آن تامین نشده است و حتی توانایی تامین بودجه ملزوم را هم برای قولهایش ندارد. این وزارتخانه عمده بار تامین هزینه‌ها را روی دوش دانشگاه‌های علوم پزشکی قرار داده است. از بودجه عمرانی گرفته تا تامین حقوق پرسنل دانشگاه؛ به این علت در این چنین شرایطی، دانشگاه‌های علوم پزشکی در تامین برخی از مطالبات یا بودجه‌ها کم می‌آورند. اکنون باید دید در اغاز اغاز دولت سیزدهم، وزیر تازه بهداشت و درمان چه برنامه‌ای برای بهبود حالت معیشتی پرستاران دارد.