درحالی‌که باور رایج بر این است که افراد جاه‌طلب می‌توانند رهبرانی مؤثر و با کارکرد بالا باشند، تحقیقات تازه صورت‌گرفته نشان خواهند داد که این گزاره چندان درست نیست و جاه‌طلب بودن رابطه چندانی با مقدار اثرگذاری یک رهبر ندارد.

به گزارش وب‌سایت PHY، این تحقیق توسط شیلان الزهاوی و همکارانش انجام شده و نتایج آن در ژورنال PNAS Nexus به ثبت رسیده است. الزهاوی که دانشجوی دکترای حرکت سازمانی در مدرسه عالی کسب‌وکار استنفورد است، برای تحقیق خود ۴۷۲ نفر از مدیران اجرایی که در یک برنامه گسترش توانایی‌های رهبری شرکت کرده بودند را بازدید کرده است. نتایج تحقیق او رابطه جالبی بین جاه‌طلبی و اثرگذاری یک رهبر را نمایان می‌کند.

 جاه‌طلب بودن رابطه چندانی با مقدار اثرگذاری یک رهبر ندارد

از این افراد خواسته شد تا مقدار بلندپروازی خود را برسی کنند. محققان سپس نمرات ثبت شده توسط این مدیران را با نتایج تحقیقاتی که از خود این مدیران، افراد بالادستی آن‌ها، همکاران و زیر دست‌هایشان به‌دست‌آمده می بود قیاس کردند.

همان گونه که انتظار می‌رفت، جاه‌طلبی یک رهبر علتمی‌شود تا مقدار اثرگذاری خود را دست بالا بگیرد و نمره‌ای بالا در این عرصه به خود بدهد. به‌عبارت‌دیگر، رهبران جاه‌طلب خود را رهبرانی با کارکرد بالا و مؤثر برسی می‌کنند. بااین‌حال، محققان نتوانستند هیچ رابطه‌ای بین جاه‌طلبی یک رهبر با شاخص‌های شخص ثالث اثربخشی رهبری اشکار کنند.

به عبارت ساده‌تر، رهبرانی که خود را جاه‌طلب می‌پندارند، در قیاس با رهبرانی که جاه‌طلب نیستند، توسط همکارانشان به‌گفتن افرادی با کارکرد مؤثر شناخته نمی‌شوند و لزوماً کارکرد مؤثرتری در حیطه کاری خود ندارند.

نتایج این تحقیق این چنین نشان داد که نقش‌های رهبری امکان پذیر توسط افرادی جاه‌طلب که به جستوجو پاداش‌های بیرونی همانند حقوق بالا و موقعیت اجتماعی می باشند و خود را مثبت‌تر از دیگران می‌دانند، گرفته شوند. براین‌مبنا، محققان پیشنهاد می‌کنند که جامعه باید به جستوجو معیارهای جانشین برای انتخاب و آموزش رهبران باشد.