روایتی متفاوت از فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی_خبرخوان

به گزارش خبرنگار فرهنگی ، چند هنگامی می‌شود که آنتن شبکه دو میزبان یک مجله هنری شده است؛ مجله‌ای که با دیگر برنامه‌هایی که درمورد هنر و هنرمندان ساخته می‌شود، تفاوت‌هایی دارد.

احمدرضا بلیغ و احمدرضا زارعی کارگردان‌های برنامه «بوم» تلاش کرده‌اند به جای چیدن یک دکور خاص و دعوت از هنرمندان برای وجود در یک برنامه تلویزیونی، طرحی نو در نظر گرفت و به روشای تازه به سراغ بازدید هنر بروند؛ در این مطرح هم قرار نیست فقط دسته خاصی از هنرها همانند سینما، تجسمی و تئاتر بازدید شود بلکه سبدی گسترده از همه رشته‌های هنری از موسیقی گرفته تا سینما و شعردربوته نقد قرار می‌گیرند.

حامد مهربانی، راوی و مجری برنامه فرهنگی بوم، در این باره می‌گوید: برنامه به همت مرکز هنری و رسانه‌ای سلوک حوزه هنری انقلاب اسلامی تشکیل و پخش می‌شود و دبیر شورای سردبیری بوم را محسن صفایی بر مسئولیت دارد.

او تصریح می‌کند: بوم یک مجله هنری است که در قالب یک برنامه تلویزیونی تلاش می‌کند هنر و هنرمندان ایرانی را در میدان و مکان الهام قسمت هنری به عکس کشیده، مخاطب عمومی را به هنر و مصرف آثار هنری نزدیک‌تر کرده، جنبه زیبایی‌شناسی و ذائقه‌ هنری آ‌نها را ارتقا دهد.

این استاد دانشگاه در خصوص محورها و نوشته‌های برتری‌دار برنامه توضیح می‌دهد: تلاش کردیم به طور موزه‌ای با هنر روبه رو نشویم و هنر متعهد و هنر مسئولانه که نسبت به مخاطب بی اعتنا نیست و کنشگرانه به حساب می‌آید را محور مهم سوژه‌های برنامه قرار دهیم. یقیناً که حتماً جنبه‌های زیبایی‌شناسانه و ذوق ایرانی را که امتیاز آثار فاخر هنری ایرانی هم هست در انتخاب موضوعات‌مان لحاظ کرده‌ایم.

او ادامه می‌دهد: برخی موضوعات و چهره‌هایی که در بوم به سراغشان رفتیم آثار استاد فرشچیان، وجه معلمی استاد محمدرضا لطفی، هنرخانه‌های حسینی، کانون هنر شیعی، دستاوردها و نوآوری‌های موسیقایی حاج محمود کریمی، اشعار توحیدی زنده‌یاد ابتهاج و فرش ایرانی می باشند.

مهربانی با اشاره به تفاوت این برنامه فرهنگی با دیگر مجله‌های هنری خاطرنشان می‌کند: از تفاوت‌های محتوایی و نوع روبه رو با سوژه‌ها و آثار هنری که بگذریم، از لحاظ فرمی هم «بوم» تلاش کرده از یک برنامه تنها در قاب استودیویی بیرون آمده و خارج از استودیوها به سراغ آثار هنری جدی و موفق برود. به طوری که مواجه شدن با هنرمندان به ندرت در قاب تلوزیون ما اتفاق افتاده و این مسئله می‌تواند برای جامعه فرهنگی ما قابل دقت و سودمند باشد.

او ادامه می‌دهد: تلاش ده تا یک نمای استودیویی و مکانیکی در این برنامه فرهنگی و هنری بر هم زده شود و به گفتن مثال به یک گالری فرهنگی و یا موزه و کمسرت می‌رویم تا قاب برنامه فرهنگی هم حس و حال هنری داشته و برای جامعه دارای قیمت باشد. در کل تلاش شده که این برنامه هنری و فرهنگی فقط یه نوشته هنر نپردازد بلکه منزلت هنرمندان اصیل را نیز مد نظر قرار بدهد.

کارشناس برنامه فرهنگی درمورد ساختار و قسمت‌های برنامه نیز توضیح می‌دهد: هر برنامه می‌تواند از یک پرونده تا دو یا سه نوشته را در بر بگیرد که متشکل از او گفت‌وگوهایی در مکان‌های الهام قسمت هنری یا مرتبط به نوشته است و این چنین داشتن برنامک‌‌هایی که به تکمیل پرداخت سوژه‌ پرونده پشتیبانی می‌کند و مفهوم مورد نظر را بهتر به مخاطب انتقال می‌دهد.

انتهای مطلب/