مصونیت شگفت خرس‌های آبی در برابر میکروپلاستیک‌ها_خبرخوان

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ سنگ‌ها همانند شن به دریا فرو می‌ریزند. به همین شکل، اقیانوس نیز مقصد اجتناب‌ناپذیر زباله‌های انسانی تجزیه‌شده است: میکروپلاستیک‌ها. این ذرات کوچک مصنوعی، همچون رسوب طبیعی، داخل بدن موجوداتی خواهد شد که در دریا زندگی می‌کنند. 

اما یک حاضر کوچک که به توانایی برگشت به زندگی بعد از سفری به فضا، انجماد، جوشاندن، خفگی و حتی بمباران با اشعه معروف است، انگارً توانایی فرد دیگر را نیز نهان کرده است. در یک مطالعه از موجودات کوچک متنوع، اشکار شد که خرس‌های آبی (تاردیگریدها) در بلعیدن میکروپلاستیک‌ها مصون می باشند؛ و این نوشته شگفت است، چون دیگر موجودات کوچک در این مطالعه همه انها این مواد را مصرف کردند.

تیمی به سرپرستی جانورشناس فلویا د فرانسا از دانشگاه فدرال پرنامبوکو در برزیل، مثالهایی از “میوفونا” – بی‌مهرگان بین‌کشندی با اندازه‌ای بین ۴۵ میکرومتر تا ۱ میلی‌متر – از رسوبات کم‌عمق یک ساحل شنی در شمال شرقی برزیل در زمان جزر جمع‌آوری کردند.

در این مثالها، ۵۶۲۹ حاضر شناسایی شدند که شامل نماتودها، کرم‌های حلقوی، کرم‌های پهن، کرم‌های مویی، میگو‌های بذری، مایت‌ها، سخت‌پوستان و لارو آنها بودند؛ و یقیناً ستاره‌ی این دنیای کوچک: تاردیگرید.

این موجودات در تانک‌هایی که تا حد امکان شرایط طبیعی محیط را همانند‌سازی کرده بودند، به همراه ۱۰۰ گرم رسوب حاوی ذرات پلاستیکی در درجات گوناگون نگهداری شدند. با شعاعی نزدیک به یک هزارم میلی‌متر، میکروکره‌های پلی‌استایرن فلورسنت می‌توانند به‌طور فنی به‌گفتن نانوپلاستیک طبقه‌بندی شوند، اما نویسندگان تصمیم گرفتند این ذرات را از میکروپلاستیک‌های بزرگ‌تر نزدیک نکنند، چون هم چنان او گفت و گو‌هایی در رابطه محدودیت‌های اندازه این ذرات در جریان است.

تحلیل‌ها نشان داد که همه این موجودات کوچک به جز تاردیگریدها، میکروپلاستیک‌ها را بلعیدند. این موجودات انگارً توانایی عجیبی در جلوگیری از بلعیدن این ذرات مشکوک داشتند. یقیناً آنها به‌طور کامل از پلاستیک‌ها در امان نبودند. بیشتر از نیمی از تاردیگرید‌ها ذرات میکروپلاستیک را روی سطح بدن خود، به‌اختصاصی روی “پاهای” خود (یا به‌طور علمی، ضمائم حرکتی آنها) داشتند.

نویسندگان نوشتند: «عدم بلعیدن میکروپلاستیک توسط تاردیگرید‌ها به گمان زیادً به ساختار دستگاه تغذیه آنها مرتبط است که شامل یک لوله دهانی با استایلت برای سوراخ کردن و مکیدن است، به‌جای بلعیدن کل طعمه». ملزوم به ذکر است که انواع مختلفی از تاردیگرید‌ها با ساختار‌های بدنی متفاوت وجود دارند و امکان پذیر همه آنها به این روش از زباله‌های تجزیه‌شده ما محافظت نشوند.

در حالی که کشف یک تهدید دیگر که تاردیگرید‌ها به‌طور ظاهری نسبت به آن مصون می باشند، دلنشین است، این مطالعه تأثیرات جدی‌تر میکروپلاستیک‌ها را در این مقیاس کوچک، اما مهم از حیات روی زمین برجسته می‌کند. نویسندگان بر این باورند که این اولین شواهد از مصرف میکروپلاستیک توسط توربلاریان‌ها (کرم‌های پهن) و گاستروتریش‌ها (موپشت‌ها) است.

نویسندگان نوشتند: «توربلاریان‌ها می‌توانند از نماتودها، کوپه‌پود‌ها و حتی افراد از همان گروه تاکسونومی شکار کنند؛ به این علت محتمل است که حداقل بخشی از میکروپلاستیک‌های بلعیده‌شده از طعمه‌های آنها به‌دست آمده باشد، که مشخص می کند میکروپلاستیک‌ها می‌توانند در زنجیره غذایی انتقال یابند».

از نظر دیگر، آنها اعتقاد دارند که موپشت‌ها به گمان زیادً به علت نادرست گرفتن میکروپلاستیک‌ها با غذا آنها را بلعیده‌اند. این نوشته خطر بیشتری را به همراه دارد، چون باکتری‌ها به‌شدت روی سطح پلاستیک‌ها رشد می‌کنند که برای یک موپشت به گمان زیادً همانند یک لایه شکلات خوشمزه به نظر می‌رسد.

این تحقیق با این سوال بنیادین همراه می بود که میکروپلاستیک‌ها چه تأثیری بر بسیاری و تنوع گونه‌ها در این مقیاس دارند. در حالی که رابطه نسبتاً مستقیمی بین غلظت میکروپلاستیک و بلع وجود داشت – هرچه ذرات پلاستیکی زیاد تر می بود، موجودات بیشتری آنها را مصرف می‌کردند – اثرات زیست‌محیطی چندان آشکار نبوده است.

نویسندگان گزارش دادند: «ما مشاهده کردیم که غلظت‌های زیست‌محیطی وابسته [میکروپلاستیک‌ها]تبدیل افت تراکم کل میوفونا و غنای گونه‌ها شد، اما غلظت زیاد بالاتر میکروپلاستیک با نمونه کنترلی بدون اضافه کردن میکروپلاستیک تفاوتی نداشت».

تأثیرات گسترده وابستگی گونه انسانی به پلاستیک زیاد دلواپس‌کننده است. اما این که برخی از تاردیگرید‌های دریایی از پلاستیک‌ها دور می‌همانند، یک دلگرمی کوچک است.

این تحقیق در PeerJ Life and Environment انتشار شده است.

انتهای مطلب/