به گزارش خبرنگار فرهنگی ، محمدحسین حیدری از عکاسان دفاع مقدس مهمان برنامه تلویزیونی نردبان می بود که از شبکه مستند سیما پخش می‌شود. او که از عکاسان دفاع مقدس نیز به حساب می اید، در این برنامه درمورد «توانایی عکاسی در دفاع مقدس» سخن بگویید کرد.

حیدری در مقدمه سخن بگویید‌های خود درمورد توانایی عکاس‌شدن او گفت: در کنار تحصیلات خود که در رشته حسابداری می بود، در کانون پرروش فکری و مدرسه عالی «مولتی ویژن» کار عکاسی و انیمیشن را آموزش دیده بودم؛ بعد از پیروزی انقلاب در مجموعه‌هایی کار می‌کردم که فضای کار کاملا مرتبط با عکاسی داشت. خاطرم هست اولین دوربینی که از ابتدا داشتم کِنون EF می بود، وقتی که به حوزه هنری رفتم، دوربین‌ قطع متوسط RB67 وجود داشت و ۲-۳ تا دوربین لایکون و نیکون داشتیم. در نهایت، وقتی که اتفاقات پیش از جنگ و جنگ اغاز شد، از دوربین‌های خبری‌تر همانند کانون EA1 و کنون EF منفعت گیری می‌کردیم و F1 و نیو F1 آخرین دوربین‌هایی می بود که منفعت گیری می‌کردیم.

وی با اشاره این که امکان عکسبرداری در شب در زمان جنگ وجود داشت و همین نوشته علتشد تا قسمت مهمی از سوژه‌ها از دست برود، او گفت: دقت داشته باشید که ما هشت سال جنگ، در ۱۴۰۰ کیلومتر مرز انجام دادیم؛ از آنجا که عمده عملیات‌ها در شب می بود، دوربین‌ها و امکانات آن روز جوابگو نبوده است. حساسیت دوربین‌ها ۱۰۰ یا نهایتا ۴۰۰ می بود و به همین علت از غروب به سپس، عملا امکان عکاسی نداشتیم. علاوه براین، دوربین‌ها دیجیتال نبوده است و به طور دستی تنظیم می‌شد. درست است که دستی بودن تنظیمات، تمرکز عکاس را بالا می‌برد، اما سختی‌های بسیاری نیز داشت، چرا که عکاس ۱۰ یک حلقه فیلم ۳۶ تایی در اختیار داشت و باید دقت بسیاری می‌کرد که عکس بهتر و دقیق‌تری بگیرد.

این عکاس در قسمت فرد دیگر از سخن بگویید‌های خود در برنامه تلویزیونی نردبان به راه اندازی انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس و تشکیل آرشیو عکس‌های دفاع مقدس پرداخت و او گفت: قبل از هر چیز باید بگویم که مشخصه مهم این کار این است که به همت فردی انجام شده است. این اتفاق در حالی است که تعداد بسیاری از سازمان‌ها را داریم که ماموریت ذاتی‌شان همین کاری است که ما در طول این سال‌ها انجام دادیم اما کاری برای تشکیل آرشیو برای عکس‌های دفاع مقدس انجام ندادند.

حیدری درمورد انگیزه خود از این چنین کاری او گفت: ما در انجمن به این نتیجه رسیدیم که تعداد بسیاری از عکس‌های دفاع مقدس در حال از بین رفتن است و باید کاری کرد تا آنها آرشیو و نگهداری شوند. خاطرم هست در اولین قدم و در سال ۱۳۷۳، دوستان را به مرکز هنری رزمندگان دعوت کردیم تا این پرونده را کلید بزنند. یکی از عمل های مهم ما شناسایی نزدیک به ۵ هزار عکاس از سراسر سرزمین می بود که عکس‌هایی از دفاع مقدس داشتند.

او با اشاره به جمع‌آوری بیشتر از ۵ میلیون عکس از دفاع مقدس در روایت فتح او گفت: این آثار در سطح سرزمین در حال از بین رفتن می بود و باید ساماندهی می‌شد تا مبادا از بین برود. کش و قوس‌های بسیاری داشت تا در نهایت کار خود را با تمرکز بر جمع‌آوری عکس‌های دفاع مقدس در روایت فتح اغاز کردیم. خوشبختانه در اولین قدم، نزدیک به ۵۰۰ هزار فریم عکس گردآوری کردیم، اما اکنون بیشتر از ۵.۵ میلیون فریم عکس در اختیار داریم که بیشتر از ۳ میلیون آنها در گنجینه روایت فتح جمع‌آوری و آرشیو شده است.

وی خاطرنشان کرد: در قدم بعدی، کار کتاب‌ها را اغاز کردیم تا نمود کارمان زیاد تر نمایان شود. آرام آرام کتاب‌ها زیاد تر شد و سراغ موضوعات مرتبط با جنگ همانند زن در دفاع مقدس، خرمشهر، شهدا و … رفتیم. سپس سراغ استان‌ها رفتیم و در قدم بعدی سراغ خود عکاسان رفتیم تا کتابی از آنها انتشار شود. تا بحال بیشتر از ۱۲ جلد کتاب از عکاسان دفاع مقدس به چاپ رسیده است.

او در قسمت فرد دیگر از سخن بگویید‌های خود درمورد وجود عکاسان در خط آتش و نمایش صحنه‌های حساس جنگ توسط آنان او گفت: قسمت عمده‌ای از تاریخ جنگ را به علت عدم امکانات از دست دادیم. عمده عملیات‌های ما در شب می بود، اما به علت نبوده است امکانات، هیچ تصویری از آنها نداریم. خود من دوست داشتم هنگامی اولین شعاع‌های خورشید زده می‌شود در میدان باشم و عکاسی کنم. به همین علت همراه با رزمندگان به خط می‌رفتم تا بتوانیم از دقایق ابتدایی صبح که همه چیز تازه و بکر است، تصویربرداری کنم. برهمین مبنا، زیاد شب‌ها در کنار بچه‌ها و در سنگرهای موقتی که برای پناه گرفتن می‌کندند، وجود داشتم.

او گفت: یقیناً دوست نداشتم اولین فریم عکاسی من از جنگ، اسلحه و مهمات باشد، بلکه روابط انسانی برایم مهم‌تر می بود، چرا که معتقدم این روابط انسانی است که از بقیه جنگ مهم‌تر است.

حیدری با اشاره به توانایی وجود خود در عملیات بیت‌المقدس او گفت: اولین عکس‌های من از جنگ، مربوط به عملیات بیت‌المقدس است؛ در آنجا اتفاقات شگفت و غریبی را می‌دیدیم. دقت داشته باشید در جنگ، هر فردی هر آن چیزی که در توان داشت را اراعه کرد؛ توان من هم دوربین و عکاسی می بود و تلاش کردم آن را به بهترین نحو اراعه بدهم. ما نمی‌خواستیم با عکس‌ها خبررسانی کنیم و به همین علت است که زیاد تر روی چهره‌ها و روابط انسانی کار کردم.

او به شکل‌گیری گروه «چهل ناظر» نیز اشاره کرد و او گفت: این گروه به نظر آقای محسن راستانی، از نوجوانان مسجد جواد الائمه و کمیته فرهنگی مسجد حاج علوان اهواز راه اندازی شد. آنها جمعی از نوجوانان علاقه‌مند را جدا می‌کنند و بهشان دوربین خواهند داد تا از جنگ عکاسی کنند. از این گروه ۲۱ نفر شهید شدند و ۳۵ نفر مجروح شدند. دلنشین است بدانید که قاعده‌شان هم این می بود که هر فردی که شهید می‌شود، یک نفر جانشین شود تا عدد ۴۰ نفر به طور دقیق نگه داری شود. نامگذاری گروه چهل ناظر به همین علت می بود.

انتهای مطلب/