او این چنین افزود که این مواد شیمیایی امکان پذیر به طور بالقوه انعطاف پذیری در برابر استرس روانی را افزایش دهند، علائم افسردگی را افت دهند و به علت اثرات ضد افسردگی روی مغز به افراد پشتیبانی کنند تا از استرس بهبود یابند.

تا بحال، نزدیک به ۶۵۰ مولکول به گفتن مولکول‌های متعلق به کلاس میوکین‌ها شناسایی شده‌اند که مشخص می کند مسیرهای بسیاری که خلق و خو و احساسات را تنظیم می‌کنند، امکان پذیر توسط میوکین‌ها مقصد قرار گیرند.

برخی از میوکین‌ها، از جمله اینترلوکین ۶ و آیریزین، با مزایای سلامتی همانند بهبود متابولیسم و اثرات بالقوه بر راه اندازی چربی قهوه‌ای مرتبط بوده اند. علاوه بر این، عواملی همانند IGF-1 (یا فاکتور رشد شبه انسولین ۱، هورمونی است که به‌لحاظ ساختار مولکولی به انسولین شباهت دارد و دوران کودکی، نقش مهمی در رشد ایفا می‌کند و در بزرگسالی نیز، اثرات آنابولیک دارد) و فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز با افزایش رشد سلول های مغز مرتبط می باشند (فاکتورهای نوروتروفیک گروهی از زیست‌مولکول‌ها می باشند که تقریبا همه انها از پپتید یا پروتئین‌های کوچک بوده و در رشد، زنده‌ماندن و اختلاف سلول‌های عصبی نابالغ و بالغ موثرند).

مفهوم «مولکول‌های امید» دیدگاه جدیدی را به رابطه بین فعالیت بدنی و سلامت روان اضافه می‌کند. این یک سند علمی دیگر است که ربط پیچیده بین بدن و ذهن ما را قبول می‌کند و تأثیر حرکت بر سلامت کلی را به طور موکدی به ما یادآور می‌شود.

به حرف های دکتر راموهان رائو، در حالی که تحقیقات در حال انجام است و تا این مدت دقیقا اشکار نیست که چطور این «مولکول‌های امید» به گفتن ضد افسردگی عمل می‌کنند، این مساله اشکار شده که ورزش و حرکت علتآزاد شدن آن‌ها می‌شود. خواه یک پیاده‌روی سریع در پارک، یک تمرین تناوبی شدید با شدت بالا، یا یک جلسه یوگا باشد، هر مقدار تحرک و ورزش در هر صورت حرکت به حساب می‌آید و مجموعه‌ای از مولکول‌ها را آزاد می‌کند که امکان پذیر به بهبود خلق و خو و انعطاف پذیری شما پشتیبانی کند.

او افزود: این مولکول‌ها دارای اثرات پلیوتروپیک (اتفاق‌ای که در آن یک ژن یا گونه ژنتیکی بر فرآیندهای بیولوژیکی متعدد و به ظاهر نامرتبط تأثیر می‌گذارد) می باشند.

ربط بین ورزش و بهبود خلق و خو چیز جدیدی نیست، اما کشف “مولکول های امید” لایه جالبی را اضافه می کند. دکتر رائو اصرار کرد که تحقیقات نشان می دهد که برای افسردگی خفیف تا متوسط، فعالیت بدنی می تواند به اندازه داروهای ضد افسردگی یا درمان‌های روانشناختی همانند درمان شناختی – رفتاری مؤثر باشد.