به گزارش خبرنگار فرهنگی ، صفا آقاجانی را که با صدای گرم در رادیو و چهره مهربان در تلویزیون می‌شناسیم نقش‌های مادرانه تعداد بسیاری را در کارنامه دارد و از نگاه خودش، نقش مادر «جنگل آسفالت» را بیشتر از دیگر نقش‌هایش دوست دارد.

آقاجانی درمورد این که مادر بودن چه تأثیری روی بازی‌هایش در نقش مادر دارد او گفت: مادری حسی غریزی و اقتضای طبیعی است که برای فهمیدن آن لزوماً نیازی به مادر بودن نیست حتی دیده‌ایم که جانداران چطور بچه حیوانات دیگر را تحت سرپرستی می‌گیرند و از آنها مراقبت و تیمارداری می‌کنند. هرچند مادری اقتضای طبیعت وجودی جانداران است؛ روابط اجتماعی و فرهنگی و شخصیت و مناسبات اقتصادی در این که چطور مادری باشی و چطور بتوانی فرزندت را تیمار کنی و در اختیارش باشی نقش تعیین‌کننده دارد.

او همین طور گفت: به جز عوامل طبیعی یقیناً توانایی مادری هم در این جریان اثرگذار است و هر بازیگری از چیزهایی الگو می‌گیرد که یا این الگوها را خودش زیسته یا خوب نگاه کرده است تا ببیند مردم چطور زندگی کرده‌اند یا این که برای مثال از روی رمان‌هایی که خوانده، الهام گرفته است.

این بازیگر پیشکسوت درمورد تأثیر مادرش در اجرای نقش‌های مادری فرمود: موضوعی که نقش‌هایم را برجسته می‌کند و آنها را دلنشین کرده و بازخورد زیاد خوبی از مردم می‌گیرد وقتی است که الگوی آن شخصیت را مادر خودم انتخاب می‌کنم چون من مادری داشتم که از گلبرگ هم لطیف‌تر و از هر موجودی در زمین مهربان‌تر می بود اشکش در دم جاری می‌شد و اسطوره‌ای از مهر می بود.

آقاجانی در جواب به این سوال که کدام یک از نقش‌های مادری‌اش را بیشتر از دیگر نقش‌ها دوست داشته است او گفت: من نقشی را که دوست نداشته باشم بازی نمی‌کنم و نمی‌توانم هر نقشی را انتخاب کنم؛ چراکه احساسات مادرانگی زیاد مختلفی را برای نقش‌هایم توانایی کرده‌ام با این همه نقش‌های پیچیده‌تر را زیاد تر دوست دارم. بازیگر سریال «ستایش۲» (ساخته سعید سلطانی، ۱۳۹۸) درمورد شکل مادری خودش او گفت: من عاشق بچه‌های خودم و به طورکل عاشق همه بچه‌ها هستم با این که دختر و پسرم امروز بزرگ شده‌اند، هم چنان دل دلواپس‌شان هستم.

آقاجانی در عرصه جایگاه مادر در تلویزیون او گفت: از تکرار بیزارم؛ ولی متأسفانه گاه دیده می‌شود که عوامل تشکیل می‌ترسند اگر کلیشه را تکرار نکنند جواب درستی نگیرند. برای مثالً شما نقش یک مادر مهربان را بازی می‌کنید و دائم آن را مجدد و مجدد از شما می‌خواهند. باید دقت کرد که خانم‌ها به جز مادری سمت‌ها و نقش‌های فرد دیگر هم در ربط با آدم‌ها و خودشان دارند که باید به آنها نیز دقت کرد و به خانم‌ها زمان روبه رو با نقش‌های دیگر را هم داد.

از مادر خودم زیاد الگو گرفتم

نسرین نکیسا از جمله بازیگرانی است که عمدتاً او را در ایفای نقش‌هایی آرام و متین می‌شناسیم. نکیسا که خود مادر است، نظر دارد عمده نقش‌های ثبت‌شده در کارنامه‌اش مادرانه بوده است. نکیسا در سریال‌هایی چون «به رنگ صدف» ساخته عباس رنجبر (۱۳۷۵)، «بهترین تابستان من» ساخته علی بهادر (۱۳۷۵)، «یوسف پیامبر» ساخته فرج الله سلحشور (۱۳۸۷) و «مستوران» ساخته سیدعلی هاشمی (۱۴۰۲) نقش آفرینی کرده است.

وی درمورد تأثیر مادر بودنش بر ایفای نقش مادر تصریح کرد: هر بازیگر برای ایفای یک نقش از حوالی مشاهدات و اتفاق‌های اطرافش تأثیر می‌گیرد و چون این موهبت نصیبم شده که مادرم، تعداد بسیاری از خصایص مادرانه را دارم که در کارم هم زیاد کمکم کرده است. به همین علت، احساساتم در نقش مادر عاریه ای نیست و واقعی است. این هنرمند در ادامه گفت: از مادر خودم زیاد الگو گرفته ام و ویژگی‌هایش را به ارث برده‌ام. یک مادر ذاتاً مسئول و متعهد است، ضمن این که باید صبور و با هوش هم به باشد و بداند که رفتارش را در روبه رو با فرزندش و پرورش او چطور مدیریت کند همه آدم‌ها نوع روبه رو با مشکلات و دغدغه‌هایشان را از مادرشان می‌آموزند و این درخور تأمل است.

نکیسا تصریح کرد: تعداد بسیاری از اوقات پیش می‌آید که نقش پیشنهادی را هنگامی در موقعیت قرار می‌گیرم زیاد نزدیک به خودم می‌بینم. اینجا کار من راحت است؛ اما وقتی که آن مادر همانند من نباشد و ویژگی‌های رفتاری‌‎اش با خودم متفاوت باشد مشکل پیش می‌آید چراکه باید تغییراتی در حرکت و گفتارم تشکیل کنم. بازیگر سریال «گاندو» اظهار کرد: تلاش می‌کنم در جایگاه یک مادر آنچه را حقیقت دارد درست است و باید به شکلی خاص باشد انجام دهم و و خودم را به این فضا نزدیک کنم تلاش می‌کنم عادل، رئوف و صبور باشم و امور زندگی فرزندانم را مدیریت کنم. این دیدگاه همه مادران است.

نکیسا پافشاری کرد: نقش‌های مادرانه تعداد بسیاری را بازی کرده‌ام و تا جایی که یادم می‌آید مدام مادر بوده‌ام؛ اما نقش فاطمه را در «آژانس شیشه ای ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا (۱۳۷۵ با این که نقشی مختصر و با کمترین وجود فیزیکی می بود، زیاد دوست داشتم او مادری می بود که در فیلمنامه به‌خوبی شخصیت‌پردازی شده می بود و همین نوشته هم علتماندگاری آن در ذهن مخاطب شد و خوشحالم که این نقش را بازی کردم.

وی او گفت: امروز نقش زنان در تلویزیون را کم و نادرست می‌دانم و آن را قبول نمی‌کنم چراکه نقشی که از زنان در برخی سریال‌ها اراعه می‌شود کلیتی از یک مادر است که همه آن را منعکس نمی‌کند و نقش‌ها به شکلی جزئی پرداخت خواهد شد این در حالی است که عمده مادران شاهکارها و قهرمانان زندگی خانواده هایشان می باشند. براین مبنا، معتقدم برخی سریال‌ها در سال‌های تازه به شکلی از سطحی نگری در پردازش نقش زنان دچار شده‌اند که روال یادشده باید اصلاح شود.

انتهای مطلب/