گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم– مجتبی برزگر: مریلا زارعی را این روزها به مادر «موسی کلیم‌الله» می‌شناسیم و اتفاقاً خودش هم به اراعه یک مادرانه دیگر در سینمای ایران افتخار می‌کند.

مادرانه از او زیاد دیده‌ایم اما حتماً فردی نمی‌تواند «شیار ۱۴۳» و یک اتفاق و اعجاز در بازیگری را فراموش کند. او مدام در مسیرِ اعجاز و سخت‌کوشی برای اراعه یک بازیِ خوب و ماندگار تلاش کرده است.

حتی اگر در «دعوت» و یا «بادیگارد» ابراهیم حاتمی‌کیا ایفای نقش کرده و یا یک همسرِ شهید هسته‌ای را بازی کرده است. همان قدر درخشان و مانا، در نقش یوکابد مادر حضرت موسی(ع) حاضر شده است.

خودش تا این مدت فیلم «دو زن» را به یاد می‌آورد و مخاطبان حتماً با «دبیرستان خضراء» هم خاطره دارند. حتماً نمی توانند رگه‌ی فرد دیگر از بازیِ مریلا زارعی را با نقش گلناز در «ولایت عشق» فراموش کنند.

دلنشین است که این شب‌ها «کلاه پهلوی» ضیاء الدین درّی از تلویزیون پخش می‌شود و بلاشک نمی‌توان درخشش او را با کاراکتر «فروغ» از یاد برد. کاراکتری که به دختران سواد یاد می‌دهد و مورد مطمعن شهر است.

اما در نمایش‌خانگی هم دو نقشِ اختصاصی از او دیده‌ایم؛ یکی مادر ناصرالدین شاه به نام «مهد علیا» در «جیران» حسن فتحی و در «مانکن» یک کاراکتر خاکستری را از او سراغ داریم. او در همهِ این کاراکترهایی که از خود به جای گذاشته چه در نقش مثبت، چه خاکستری و حتی منفی، مخاطب را سر ذوق آورده است.

.

در جهانِ واقعی هم او هیچ‌زمان در مسیرِ موضع‌گیری‌های شگفت، پست‌های اضطراب و رفتارهای تبلیغاتی حرکت نکرده است. همچون همکارانش که حتی از سفره‌های غذا و سفرهای خارجی و داخلی‌شان عکس در صفحه اینستاگرام‌شان انتشار می‌کنند. اما مریلا زارعی این‌طور نبوده و نیست.

احتمالا بتوان او گفت به مثابه‌ی نگاه مستانه مهاجر سینماگر شناخته شده که در مقامِ قضاوت جشنواره فیلم فجر پشت تریبون قرار گرفت و او گفت: «از مریلا زارعی یاد بگیرید هر هنرمندی که سیمرغ و دیپلم افتخار می‌گیرد او ایستاده تشویق‌شان می‌کند.»

یقیناً این حرکتِ مریلا زارعی سپس از نگرفتن سیمرغِ جشنواره هم تحول نکرد. ناگفته نماند برخی چه امسال و چه در سال‌های قبل هنگامی به هر دلیلی بنابر قضاوتِ داوران جشنواره فیلم فجر موفق به کسبِ سیمرغ نشدند؛ یا جشنواره را محکوم به میلی بودن کرده‌اند و یا هزاران برچسب به جشنواره زده‌اند. که عمدتاً تعداد بسیاری از این منتقدین و معترضین خود یا داورِ این جشنواره بوده‌اند و یا به گفتن دست‌اندرکارِ جشنواره و جزو برگزیدگانش شناخته خواهد شد.

مریلا زارعی چندین دفعه به همکارانِ سلبریتی‌‌اش درس‌های تعداد بسیاری داده؛ در مقاطع گوناگون که همه درمورد همه‌چیز اظهارنظر می‌کردند و موضع‌گیری داشتند او سکوت کرده و مسیرِ حرفه‌ای‌اش را پیش برده است. یا در زمان تحریمِ جشنواره و یا به شکل تظاهری ترجیح می‌دادند فیلم بازی نکنند.  

او همان دوران در «هناس» فیلمی درمورد یک شهید هسته‌ای ایفای نقش کرد. در «نوبت لیلی» نمایش‌خانگی و برخی از آثار دیگر ایفای نقش داشت. به این علت مدام در طولِ دوران هنری‌اش، هیچ‌زمان دست به کار اضطراب و غیرحرفه‌ای نزده است.

احتمالا بتوان او را با یک بازیگرِ فراموش‌نشدنی اما حرفه‌ای، متواضع و دوست‌داشتنی قیاس کرد؛ علی نصیریان که هیچ‌زمان در دوران عمر کاری‌اش دست به یک اتفاق اضطراب، موضع‌گیری شگفت و حرکتِ دونِ شأن نزده است.

مریلا زارعی شبِ قبل در اختتامیه جشنواره سیمرغ نگرفت اما تشویق‌های ایستاده و مستمر برای او نشان می‌داد چه مقدار او، کارها و رفتارهایش قابل تشکر‌اند. به این علت او در ظاهر این سیمرغ را نگرفت اما در باطن و در حقیقت مردم، اهالی رسانه، منتقدین و همکارانش به او یک سیمرغ واقعی اعطا کردند.

انتهای مطلب/