مطالعه تازه محققان دانشگاه نیویورک مشخص می کند تنبیه بدنی کودکان در کشورهای کم‌درآمد و با درآمد متوسط پیامدهای منفی ازجمله کم شدن سلامت جسمی و روانی، کارکرد تحصیلی پایین‌تر و اختلال در رشد اجتماعی-عاطفی را به جستوجو دارد. تحقیقات قبلی در کشورهای ثروتمند نیز نتایج شبیهی نشان داده می بود.

به گزارش ساینس دیلی، سال ۲۰۰۶، دبیرکل سازمان ملل متحد خواستار ممنوعیت تنبیه بدنی شامل کتک‌زدن کودکان شد. تا امروز، ۶۵ سرزمین در سراسر جهان ممنوعیت کامل یا جزئی تنبیه بدنی را اعمال کرده‌اند. زیاد تر این ممنوعیت‌ها در کشورهای پردرآمد (با درآمد ناخالص ملی حداقل ۱۴ هزار دلار به‌ازای هر نفر) اعمال شده است.

تنبیه بدنی در کشورهای فقیر و ثروتمند نتایج یکسانی برای کودکان دارد

محققان در پژوهش تازه ۱۹۵ پژوهش درمورد تنبیه بدنی را که بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۴ انتشار شده‌اند تجزیه‌وتحلیل کردند. این مطالعات ۹۲ سرزمین با درآمد کم و متوسط و ۱۹ پیامد مربوط به روابط والدین و فرزند، سلامت روان و جسم، حرکت خشونت‌آمیز، نگرش به خشونت، مصرف مواد، عملکردهای شناختی، توانایی‌های اجتماعی-عاطفی، خواب، توانایی‌های حرکتی و گمان کودک‌کار بودن را پوشش می‌داد.

محققان دریافتند در ۱۶ مورد از ۱۹ فاکتور بازدید‌شده تنبیه بدنی ربط چشمگیری با پیامدهای منفی دارد: تضعیف روابط والدین و فرزندان، تبدیل شدن به قربانی خشونت، اعمال خشونت (ازجمله خشونت علیه شریک زندگی در بزرگسالی)، قبول خشونت، مشکلات سلامت جسمی، مشکلات سلامت روانی، مصرف مواد مخدر، نتایج ضعیف تحصیلی، اختلال در توانایی‌های زبانی، اختلال در کارکرد اجرایی، اختلال در توانایی‌های اجتماعی-عاطفی، مشکلات رفتاری کلی، مشکلات رفتاری درونی (همانند افسردگی و گوشه‌گیری)، مشکلات رفتاری بیرونی (همانند پرخاشگری و تخریب‌گری)، اختلال در رشد اولیه کودک و کیفیت خواب.

یقیناً این محققان هیچ تأثیری از تنبیه بدنی روی توانایی‌های شناختی، توانایی‌های حرکتی و کار افراد اشکار نکردند. مسئله قابل‌دقت دیگر این است که این مطالعه هیچ پیامد مثبتی در تنبیه بدنی اشکار نکرد.

«خورخه کوارتاس»، نویسنده مهم و استادیار روان‌شناسی کاربردی دانشکده فرهنگ، آموزش و گسترش انسانی دانشگاه نیویورک استاینهارت، دراین‌باره می‌گوید ارامش و قوت این یافته‌ها مشخص می کند تنبیه فیزیکی در سراسر جهان برای کودکان و نوجوانان صدمه‌زاست؛ در نتیجه، باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا استراتژی‌هایی برای جلوگیری از تنبیه فیزیکی در سطح جهانی تدوین شود.

نتایج کامل این تحقیق در مجله نیچر به چاپ رسیده است.