به گزارش گروه رسانه ای شرق؛  بر پایه آزمایشی که توسط محققان دانشگاه کلگری(Calgary) کانادا و شورای تحقیقات ملی کانادا انجام شد، گویا زندگی ما واقعاً درخشان است.

یک آزمایش شگفت انگیز بر روی موش‌ها و برگ‌های دو گونه گیاهی گوناگون، شواهد فیزیکی مستقیمی از توقف اتفاق ترسناک «بیوفوتون» یا «زیست‌فوتون» را کشف کرده است که مشخص می کند همه موجودات زنده، از جمله انسان‌ها می‌توانند به معنی واقعی کلمه بدرخشند، تا وقتی که مرگ به سراغمان بیاید این درخشش متوقف شود.

بیوفوتون‌ها، فوتون‌های نور در محدوده نور مرئی کم‌نور و فرابنفش می باشند که توسط یک سامانه بیولوژیکی(زیستی) تشکیل خواهد شد. آنها منشأ غیر حرارتی دارند و انتشار کردن بیوفوتون‌ها از نظر فنی نوعی «زیست‌تابی» است.

یافته‌ها امکان پذیر در نگاه اول مقداری حاشیه‌ای به نظر برسند. دشوار است که تحقیقات علمی در رابطه انتشارات الکترومغناطیسی و بیولوژیکی را با ادعاهای ماوراء الطبیعه درمورد هاله‌های موجودات زنده ربط ندهیم.

علاوه بر این، حتی در تئوری نیز طول موج‌های مرئی نور ساطع شده توسط فرآیندهای بیولوژیکی باید به قدری ضعیف باشند که به راحتی توسط درخشش شدید امواج الکترومغناطیسی محیط و گرمای تابشی تشکیل شده توسط متابولیسم ما غرق شوند و ردیابی دقیق کل بدن را به چالش تبدیل کنند.

با این حال، وحید سالاری، فیزیکدان دانشگاه کلگری و تیمش ادعا کرده‌اند که دقیقاً این چنین چیزی را مشاهده کرده‌اند و ناظر انتشار کردن فوتون زیاد ضعیف(UPE) که توسط چندین حیوان زنده در تضاد شدید با بدن غیر زنده آنها و این چنین در تعداد انگشت شماری از برگ‌های گیاه تشکیل می‌شود، بوده‌اند.

علم پشت بیوفوتون‌ها، خود یک ایده او گفت و گو برانگیز است. انواع فرآیندهای بیولوژیکی به وضوح نمایشگرهای روشنی از نور را به شکل نورتابی شیمیایی تشکیل می‌کنند و برای چندین دهه، پراکندگی خود به خود امواج نور به طول ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ نانومتر از عکس العمل‌های کمتر آشکار در بین طیف وسیعی از سلول‌های زنده، از بافت قلب گاو گرفته تا کلونی‌های باکتریایی به ثبت رسیده است.

یک رقیب قوی برای منبع این تشعشع، تاثییر گونه‌های گوناگون اکسیژن فعال است که سلول‌های زنده در تاثییر فشارهایی همانند گرما، سموم، عوامل بیماری‌زا یا افتمواد مغذی تشکیل می‌کنند.

به گفتن مثال، در صورت وجود مولکول‌های کافی «هیدروژن پراکسید»، موادی همانند چربی‌ها و پروتئین‌ها می‌توانند دستخوش دگرگونی‌هایی شوند که الکترون‌های آنها را به مدارهای بالاتر منتقل می‌کند و یک یا دو فوتون پرانرژی را زمان بازگشتن به جای خود پرتاب می‌کند.

داشتن یک ابزار برای نظارت از راه دور بر فشارهای بافت‌های فردی در بیماران انسانی یا حیوانی، یا حتی در بین محصولات کشاورزی یا مثالهای باکتریایی می‌تواند ابزاری قوی و غیر تهاجمی تحقیقاتی یا تشخیصی را در اختیار تکنسین‌ها و متخصصان پزشکی قرار دهد.

محققان برای تعیین این که آیا این فرآیند می‌تواند از بافت‌های جدا شده به کل افراد زنده مقیاس شود یا خیر، از دستگاه‌های ضرب‌کننده بار الکترونی و دوربین‌های دستگاه همراه با بار برای قیاس ضعیف‌ترین انتشارات از موش‌ها (ابتدا زنده و سپس مرده) منفعت گیری کردند.

چهار موش بی‌حرکت و فلج شده به طور جداگانه در یک جعبه تاریک قرار داده شدند و به زمان یک ساعت تصویربرداری شدند. سپس یک ساعت سپس کشته شدند و تصویربرداری شدند. بدن آنها حتی بعد از مرگ به اندازه دمای بدن زمان زنده بودن گرم نگه داشته شد تا گرما متغیر نباشد.

محققان دریافتند که می‌توانند فوتون‌های منفرد را در نوار مرئی نوری که از سلول‌های موش، قبل و سپس از مرگ بیرون می‌زند، ضبط کنند. تفاوت در تعداد این فوتون‌ها با کم شدن قابل‌توجهی در انتشار کردن فوتون زیاد ضعیف(UPE) در دوره اندازه‌گیری بعد از کشتن آنها اشکار می بود.

فرآیندی که روی دو برگ از دو گیاه موسوم به «Arabidopsis thaliana» و «Heptapleurum arboricola» انجام شد نیز نتایج شبیهی را نشان داد. تحت سختی قرار دادن این گیاهان با صدمات فیزیکی و عوامل شیمیایی، شواهدی قوی اراعه می‌دهد از این که گونه‌های فعال اکسیژن در واقع می‌توانند عامل این درخشش نرم باشند.

محققان می‌گویند: نتایج ما مشخص می کند که قسمت‌های صدمه‌دیده در همه برگ‌ها به‌طور قابل‌توجهی روشن‌تر از قسمت‌های صدمه‌نخورده برگ‌ها در همه ۱۶ ساعت تصویربرداری می بود.

این پژوهش در مجله Physical Chemistry Letters انتشار شده است.