به نقل از سایت فدراسیون فوتبال ، آرای صادره به شرح زیر است:

در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی مس رفسنجان، به طرفیت اکبر محمدی ارگی با وکالت ناصر ارضی، نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۲۵۰ میلیون ریال ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدید نظر خوانده صادر گردیده است، حسب اوراق و محتویات پرونده، احتیاط می‌گردد که تجدیدنظرخواه بی آنکه مدعی تأدیۀ بخشی از مقدار محکومٌ‌به بوده یا اعتراضی نسبت به نحوه برآورد آن توسط کمیته حالت بازیکنان داخل آورد، قائل به لزوم کسر بیست درصد از مقدار دستمزد تجدید نظر خوانده، برپایۀ شرط قراردادی حاضر در قرارداد منعقده بین طرفین دارد، در این‌باره قابل‌دقت است که بر مبنای اصول و قواعد فراملی حقوق ورزشی، شروطی که اختیار افت مقدار دستمزد سرمربی یا بازیکن را تا مقدار دل‌خواهی به باشگاه می‌دهد، به جهت یک‌جانبه‌بودن آن، یک شرط «خودسرانه» (Arbitrary Clause) برداشت گردیده که به‌کارگیری و اِعمال آن جهت برهم خوردن اعتدال قراردادی شده و عموماً در جهت منافع باشگاه‌ها به گفتن طرف نیرومندتر قراردادها عمل می‌نماید که با منفعت گیری از جایگاه برتر خود در زمان انعقاد قرارداد، این چنین شروطی را در قرارداد قید می‌کنند و با این توصیف، معتبر برداشت نمی‌گردد؛ لذا با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، عیب و اعتراض مؤثری که خدشه بر دادنامه معترضٌ‌عنه داخل نماید به عمل نیامده، مستنداً به ماده ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال، ضمن رد اعتراض، دادنامه صادره، عیناً قبول و اظهار می‌گردد. رأی صادره قطعی است.

در خصوص استیناف مهدی خرمی با وکالت امید نیک‌طلب، به طرفیت باشگاه فرهنگی ورزشی صنعت مس رفسنجان، نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن نسبت به دعوای تجدیدنظرخواه به خواسته مطالبه حق کارگزاری به مقدار ۹ میلیارد ریال و خسارات دادرسی، قرار رد دعوا صادر گردیده است، حسب اوراق و محتویات پرونده و دقت‌نظر در قراردادهای منعقده بین بازیکنان طرف قرارداد با تجدیدنظرخواه و باشگاهِ صنعت مس رفسنجان، همان‌گونه که کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال بدان اشاره نموده است، احتیاط می‌گردد که باشگاه فقطً پرداخت مبلغ ۵ میلیارد ریال از حق کارگزاری را بابت آقای رامتین سلیمان‌زاده و مبلغ ۴ میلیارد ریال را بابت آقای مهدی ترکمان برعهده گرفته که مبالغ مذکور نیز جز خواسته‌های تجدیدنظرخواه در دعوای حاضر نبوده و نوشته رأی پرونده جدا گانه فرد دیگر است و قراردادهای استنادیِ تجدیدنظرخواه، دلالتی بر قبول تعهدی افزون‌بر مبالغ یادشده توسط باشگاه ندارد و مطابق ماده ۹ مقررات ناظر بر فعالیت واسطه‌ها و همکاری با آن‌ها مصوب سال ۱۳۹۷ و اصول و قواعد عمومی حقوق ورزشی نیز، پرداخت دستمزد کارگزار، اساساً در زمره تعهدات بازیکن بوده و قبول پرداخت آن توسط باشگاه، امری استثنایی، خلاف اصل و الزام علت است که این چنین دلیلی در ما نحن فیه، مفقود است، بدیهی است چنان‌چه کارگزار مطالبه‌ای بابت حق کارگزاری دارد می‌تواند در این خصوص علیه بازیکنان تحت‌قرارداد عمل به اقامۀ دعوای جدا گانه نماید؛ لذا با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، عیب و اعتراض مؤثری که خدشه بر دادنامه معترضٌ‌عنه داخل نماید به عمل نیامده، مستنداً به ماده ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال، ضمن رد اعتراض، دادنامه و قرار رد دعوای صادره را به جهت عدم دقت دعوا به تجدید نظر خوانده قبول و اظهار می‌نماید. رأی صادره قطعی است.

در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس تهران، به طرفیت باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان اصفهان، نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۱۰۰ میلیارد ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۳ میلیارد و ۸۵۰ میلیون ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدید نظر خوانده صادر گردیده است، احتیاط می‌گردد تجدیدنظرخواه بی آنکه مدعی پرداخت همه یا بخشی از محکومٌ‌به باشد، از یک سوی، مدعی عدم استحقاق تجدید نظر خوانده به مبلغ نوشته «حق انتقال» بازیکن از باشگاه مذکور به خود به جهت عدم ثبت قرارداد بازیکن و باشگاه فولاد مبارکه سپاهان در سازمان لیگ فوتبال ایران است و از نظر دیگر بر این باور است که دعوای مطروحه به جهت ایرادات شکلی مردود است. در این خصوص کمیته استیناف فدراسیون فوتبال مورد نظر دارد، قبل از آنکه استعلام صورت‌گرفته از سازمان لیگ فوتبال ایران، حاکی از ثبت قرارداد بین بازیکن (فرشاد احمدزاده بروکی) و باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان است، صِرف انعقاد «قرارداد سه‌جانبۀ انتقال قطعی بازیکن» بین دو باشگاه طرف دعوای حاضر و بازیکن، به دلالت التزامی، حاکی از آن است که بازیکن نوشته قرارداد مذکور در زمان انعقاد آن، تحت رابطه قراردادی با باشگاهِ تجدید نظر خوانده بوده است و اساساً علت انعقاد قرارداد مذکور برای انتقال بازیکن از باشگاه فولاد مبارکه سپاهان به پرسپولیس، وجود قرارداد معتبر بین بازیکن و باشگاه فولاد مبارکه سپاهان بوده است. در خصوص ایرادات شکلی تجدیدنظرخواه به کیفیت دعوای مطروحه، حسب اوراق و محتویات پرونده، عیب شکلی که مانع ورود به ماهیت و رسیدگی به اصل دعوا باشد، حاضر نبوده و عیب تجدیدنظرخواه از این حیث موردپذیرش نیست؛ لذا با عنایت به صراحت مفاد قرارداد منعقده بین طرفین و مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، عیب و اعتراض مؤثری که خدشه بر دادنامه معترضٌ‌عنه در تکه مذکور، داخل نماید به عمل نیامده است، مستنداً به ماده ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال، ضمن رد اعتراض، دادنامه صادره را در تکه مذکور قبول و اظهار می‌نماید. رأی صادره قطعی است.

اما در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان اصفهان، به طرفیت باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس تهران، نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن نسبت به قسمت دیگر از خواسته تجدیدنظرخواه مبنی بر مطالبه خسارات قراردادی، به جهت «فقدان هرگونه شرط یا مقرره‌ای که حاکی از توافق طرفین در خسارت موردمطالعه باشد»، حکم به بی‌حقی تجدیدنظرخواه صادر گردیده است، با دقت‌نظر در «قرارداد سه‌جانبه انتقال قطعی بازیکن» بین دو باشگاه طرف دعوای حاضر و بازیکن، برخلاف مبنای رأی معترضٌ‌عنه که فقدان توافق طرفین در خصوص خسارت قراردادی است، احتیاط می‌گردد که ماده ۷ قرارداد مذکور مقرر داشته است: «در صورت عدم تودیع وجه مقررشده مابین طرفین در حساب باشگاه سپاهان در تاریخ توافق‌شده، مبلغ پنجاه میلیارد ریال به‌گفتن وجه التزام خسارت قراردادی وفق ماده ۲۳۰ ق. م. تعیین می‌گردد.» و با عنایت به آنکه خسارت قراردادی نوشته خواسته تجدیدنظرخواه، منشأ قراردادی داشته و مستند به یک شرط قراردادی بوده و مقررات نوشته ورزشی ملزوم‌الاجرا متضمن حکمی مبنی بر بی‌اعتباری این چنین توافقی بین اشخاص دنیای فوتبال نبوده و اصل آزادی قراردادها نیز موید این نوشته است؛ لذا مستند به ماده ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال مصوب سال ۱۳۹۶، ضمن نقض رأی تجدید نظر خواسته در تکه مذکور، افزون‌بر محکومٌ‌به رأی بدوی، حکم به محکومیت تجدید نظر خوانده (باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس تهران)، به پرداخت مبلغ ۵۰ میلیارد ریال بابت وجه‌التزام و نیز هزینه دادرسی به نسبت مبلغ محکومٌ‌به مذکور، در حق تجدیدنظرخواه صادر می‌گردد. رأی صادره قطعی است. رأی صادره در این تکه بعد از پرداخت هزینه دادرسی مرحله بدوی قابل‌اجراست.

در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی صنعت مس کرمان، به طرفیت شروین بزرگ با وکالت آقای محمدرضا ساسانی، نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۱۹ میلیارد و ۴۱۹ میلیون و ۶۰۰ هزار ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۷۴۰ میلیون و ۸۵۷ هزار و ۷۴۰ ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدید نظر خوانده صادر گردیده است، برپایۀ اسناد و محتویات پرونده، احتیاط می‌گردد که تجدیدنظرخواه، بی‌آن که مدعی پرداخت قسمت باقی‌مانده دستمزد قراردادی تجدید نظر خوانده باشد، از یک‌سوی، قائل به لزوم کسر بیست درصد از مبلغ قرارداد بدان جهت است که مبلغ مذکور از قرارداد، مستند به بند ۱ ماده ۴ آن «حسن‌انجام کار می‌باشد که الزاماً در صورت رضایت کتبی سرمربی و مدیرعامل باشگاه از لحاظ فنی و اخلاقی، محاسبه و پرداخت می‌گردد.» و از نظر دیگر مدعی لزوم کسر بیست درصد دیگر از مبلغ قرارداد «به علت سقوط تیم از لیگ برتر به لیگ دسته یک» مستند به بند ۲ قسمت ج مادۀ ۴ قرارداد است. در این‌باره کمیته استیناف فدراسیون فوتبال مورد نظر دارد که مطابق اصول و قواعد اختصاصی حقوق ورزشی و ماهیت خاص ورزش، برخلاف نهاد حقوقیِ «پاداش» (Bonus)، امکان تعلیق پرداخت بخشی از اصل «دستمزد» (Salary) بازیکن به تحقق شرط یا شروطی وجود ندارد و این چنین شروطی همچون شروطی که اختیار افت دستمزد بازیکن را ازجمله به جهاتی چون کسب نتایج ضعیف و سقوط تیمِ باشگاه به لیگ‌های ردۀ پایین‌تر می‌دهد، شروط «خودسرانه» (Arbitrary Clause) برداشت و به‌کارگیری و اِعمال آن جهت برهم خوردن اعتدال قراردادی شده و عموماً در جهت منافع باشگاه‌ها به گفتن طرف نیرومندتر قراردادها عمل می‌نماید که با منفعت گیری از جایگاه برتر خود در زمان انعقاد قرارداد، این چنین شروطی را در قرارداد قید می‌کنند و از نظر دیگر، فوتبال یک بازی گروهی و کسب پیروزی در آن بسته به عوامل بسیاری بوده و قابل‌انتساب به کارکرد یک بازیکن به‌تنهایی نیست تا بدین جهت، نامبرده سزاوار افت مقدار دستمزد باشد؛ لذا ادعای باشگاه در این‌باره موردپذیرش قرار نمی‌گیرد. این چنین احتیاط می‌گردد تجدیدنظرخواه بدون آنکه متعرض عدم تحقق معلق‌ٌ‌علیه پاداش نوشته بند ۴ از ماده ۵ قرارداد منعقده بین طرفین باشد، مدعی است که رضایت‌نامه مذکور به جهت عدم انجام تشریفات اداری و نیز به جهت آنکه در وقتی انشا شده است که سرمربی در حال اراعه خدمات به باشگاه نبوده، فاقد اعتبار است. در این خصوص قابل‌ذکر است که تحقق یا عدم تحقق نوشته شروط تعلیقی پاداش‌های قراردادی، مطابق مقررات نوشته ورزشی ملزوم‌الاجرا، منوط به مراعات تشریفات اختصاصی‌ای ازجمله ثبت در دبیرخانه باشگاه و ابلاغ به بازیکن که موردادعای باشگاه است نبوده و چنان‌چه نوشته شروط مذکور، از امور اعتباری و حقوقی باشد، به تصمیم انشا و با وجود امری که دلالت بر تصمیم مذکور نماید، حاصل می‌گردد و اصل رضایی‌بودن تعهدات نیز موید این دیدگاه است و در ما نحن‌فیه نیز صرِف رضایت‌نامه مذکور که اصالت آن مصون از تعرض مانده، حاکی از تحقق نوشته شرط پاداش یادشده است؛ لذا نظر به ملاحظات مذکور و با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، عیب و اعتراض مؤثری که خدشه بر دادنامه معترض‌ٌعنه داخل نماید به عمل نیامده، مستنداً به ماده ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال ضمن رد اعتراض، دادنامه صادره، عیناً قبول و اظهار می‌گردد. رأی صادره قطعی است.

*در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی شاهین بندر عامری (خلیج‌فارس ماهشهر)، به طرفیت داریوش هرمزی با وکالت آقای ناصر ارضی: الف- نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۱۶ میلیارد ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۶۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدید نظر خوانده صادر گردیده است و ب- نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن در خصوص دعوای تجدیدنظرخواه به خواسته مطالبه غرامت ناشی از فسخ غیرموجه قرارداد به مقدار ۱۰ میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال حکم به بی‌حقی صادر گردیده است، حسب اوراق و محتویات پرونده احتیاط می‌گردد که از یک‌سوی تجدید نظر خوانده (مربی) با اقامه دعوایی خواهان پرداخت دستمزد و پاداش قراردادی خویش مستند به قرارداد منعقده بین طرفین و متمم آن گردیده و از دیگر سوی، تجدیدنظرخواه (باشگاه) به جهت دعوای مستقلی، مدعی فسخ غیرموجه قرارداد توسط تجدید نظر خوانده به‌علت عدم شرکت در تمرینات و مسابقات تیم باشگاه در هفته‌های پایانی و خواهان پرداخت غرامت ناشی از نقض قرارداد گردیده است. در این‌باره کمیته استیناف مورد نظر دارد، غیبت از وجود در تمرینات و مسابقات توسط اعضای کادر فنی در صورتی فسخ غیرموجه قرارداد محسوب می‌شود که اولاً: به سطح مشخصی برسد و درجه‌ای از تعدد و تکرار آن را توجیه نماید. ثانیاً؛ غیبت مذکور، غیرمجاز و غیرموجه باشد و ثالثاً؛ پیش‌تر توسط باشگاه، به عضو کادر فنی، به طریق مقتضی اخطار و مهلت مناسبی جهت برگشت به ایفای تعهدات قراردادی داده شده باشد. در این خصوص قابل‌دقت است که از یک‌سوی، مسابقاتی که باشگاه مدعی عدم شرکت مربی در آن‌ها و بدین جهت فسخ غیرموجه قرارداد از سوی وی است، مسابقات هفته‌های پایانی لیگی بوده است که تیم باشگاه در آن شرکت داشته و بر فکر عدم وجود تجدید نظر خوانده در مسابقات مذکور، نامبرده در غالب مسابقاتی و تمرینات باشگاه تا پیش از آنکه تکه عمده مسابقات لیگ و زمان اعتبار قرارداد را دربرمی‌گیرد، وجود داشته و این کار مورد مناقشۀ طرفین نیست. از نظر دیگر، در خصوص اخطاری که باشگاه مدعی ارسال آن به مربی مبنی بر تذکر به نامبرده به علت عدم شرکت در تمرینات است، درخور تأمل است که نخست؛ دلیلی مبنی بر «ابلاغ» اخطاریه مذکور به تجدید نظر خوانده حسب اوراق و محتویات پرونده حاضر نیست. دوم؛ در اخطاریه مذکور، «یک روز» با ذکر عبارت «یوم جاری» برای برگشت به ایفای تعهدات قراردادی مهلت داده شده است که این چنین مهلتی مشابه و حاکی از تمایل و علاقه جدی باشگاه به منفعت گیری از خدمات مربی محسوب نمی‌شود. سوم؛ در حالی که در اخطاریه یادشده قید گردیده است که در صورت عدم شرکت در تمرینات در یوم جاری، «نوشته از طریق کمیته محترم تعیین حالت و انضباطی فدراسیون فوتبال پیگیری خواهد شد.» احتیاط می‌گردد این چنین کاری از سوی باشگاه بعد از گذشت بیشتر از سیصد روز و آن نیز بعد از اقامت دعوا از سوی مربی صورت گرفته است که خود قرینه‌ای بر ایفای تعهدات قراردادی از سوی تجدید نظر خوانده است، چه اگر غیر این می بود باشگاه می‌بایست عمل های حقوقی و قضائی ملزوم را ظرف مهلت متعارفی اغاز می‌نمود که در ما نحن فیه این چنین نیست. صرف‌نظر از موارد یادشده، استعلام صورت‌گرفته از سازمان لیگ فوتبال سرزمین از وجود نام تجدید نظر خوانده در فهرست اعضای کادر فنی باشگاه در هفته‌های ۳۳ و ۳۴ حاکی می‌نماید که نشانه‌ای از وجود نامبرده در مسابقات تیم باشگاه است؛ لذا با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در آرای صادره، عیب و اعتراض مؤثری که خدشه بر دادنامه‌های معترضٌ‌عنه داخل نماید به عمل نیامده، مستنداً به ماده ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال، ضمن رد اعتراض، دادنامه‌های صادره، عیناً قبول و اظهار می‌گردد. رأی صادره قطعی است.

در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی هوادار تهران، به طرفیت امین پورعلی با وکالت سید مهدی محمودی، نسبت به رأی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۱۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۴۸۱ میلیون و ۲۵۰ هزار ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدید نظر خوانده صادر گردیده است و نیز رأی تصحیحی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به جهت آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۵ میلیارد ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۱۹۲ میلیون و ۵۰۰ هزار ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدید نظر خوانده صادر گردیده است، حسب لایحه تجدیدنظرخواهی، احتیاط می‌گردد تجدیدنظرخواه قائل به لزوم کسر پنج درصد از مبلغ قرارداد منعقده بین طرفین به‌گفتن حق عضویت در فدراسیون فوتبال معادل یک میلیارد و ۲۵۰ میلیون ریال، مبلغ ۹۸ میلیون ریال بابت هزینه ایفمارک و تست‌های پزشکی و نیز مبلغ ۱۲۰ میلیون ریال پرداختی است، در خصوص لزوم کسر مبلغ پرداختی به‌گفتن حق عضویت در فدراسیون فوتبال، مطابق دستورالعمل ناظر بر قراردادهای باشگاه‌ها با بازیکنان مصوب هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال، اساساً پرداخت حق عضویت از محل دستمزد بازیکن بوده و با این توصیف، تأدیۀ آن توسط باشگاه، به‌گفتن بخشی از مبلغ قرارداد قابل‌احتساب است، لیکن برابر دستورالعمل مذکور، مقدار مبلغ قابل‌پرداخت معادل دو و نیم درصد از دستمزد بازیکن بوده که در ما نحن فیه برابر با مبلغ ۶۲۵ میلیون ریال است، با این توصیف تجدیدنظرخواهی باشگاه در این خصوص و نیز هزینه‌های پرداختی ایفمارک و تست‌های پزشکی به مقدار ۹۸ میلیون ریال قابل‌پذیرفتن است. لیکن در خصوص ادعای تجدیدنظرخواه مبنی بر لزوم کسر مبلغ ۱۲۰ میلیون ریال پرداختی، نظر به آنکه به‌صراحت اسناد پرداختی اراعه‌شده از سوی تجدیدنظرخواه، مبلغ مذکور بابت «پاداش برد تیم شمس‌آذر مربوط به فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۲» پرداخت گردیده و اساساً دو نهاد «پاداش» (که خود نیز به دو قسم قراردادی و غیر قراردادی تقسیم می‌شود که پرداختی مذکور نیز از قسم تازه است) و «دستمزد» نزدیک از یک‌دیگر می‌باشد و در فکر تعدد موضوعات ملاک این کار که تأدیه از باب کدام نوشته است، «زمان تأدیه» است و با تعلق تصمیم مدیون در زمان پرداخت به یک نوشته، امکان تحول نوشته اراده‌ای که سابقاً شکل گرفته، وجود ندارد؛ لذا نظر به ملاحظات مذکور و مستند به مادۀ ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال مصوب سال ۱۳۹۶، با در نظر گرفتن احتساب کسر دو و نیم درصد از مبلغ قرارداد (به مقدار ۶۲۵ میلیون ریال) و هزینه‌های ایفمارک و تست‌های پزشکی (به مقدار ۹۸ میلیون یال)، ضمن اصلاح محکوم به حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۱۶ میلیارد و ۷۷۷ میلیون ریال بابت اصل خواسته و نیز هزینه دادرسی به نسبت مبلغ محکومٌ‌به مذکور، صادر می‌گردد. اما در خصوص استیناف تجدیدنظرخواه نسبت به قسمت دیگر محکومٌ‌به، نظر به ملاحظات مذکور، عیب و اعتراض مؤثری که خدشه بر این قسمت از دادنامه معترضٌ‌عنه داخل نماید به عمل نیامده، مستنداً به مادۀ ۱۷ آئین دادرسی کمیته حالت بازیکنان فدراسیون فوتبال ضمن رد اعتراض، دادنامۀ صادره در تکه مورداشاره، قبول و اظهار می‌گردد. رأی صادره قطعی است.