برنا – گروه سیاسی: سخنگوی حزب ندای ایرانیان، با اشاره به بیانات تازه مقام معظم رهبری درمورد الزام غنی‌سازی هسته‌ای، پافشاری کرد: در شرایطی که بازیگران بین‌المللی بر پایه منافع خود عمل می‌کنند، ایران نیز باید با برخورداری از ابزارهای بازدارنده قوی، امکان چانه‌زنی و ضمانت منافع ملی را نگه داری کند.

به گزارش خبرگزاری برنا، سعید نورمحمدی، سخنگوی حزب ندای ایرانیان، در او مباحثه با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا با اشاره به مواضع تازه مقام معظم رهبری در خصوص نوشته غنی‌سازی هسته‌ای، اظهار کرد: برای آنکه بتوانیم اهداف سیاست خارجی سرزمین را به‌طور مؤثر پیش ببریم، ملزوم است نخست چارچوب نظری مشخصی برای تحلیل و عمل در عرصه بین‌الملل بپذیریم. اگر بپذیریم که باید در چارچوب نظریه‌های روابط بین‌الملل و به‌اختصاصی رویکردهای رئالیستی و نئورئالیستی عمل کنیم، طبیعتاً باید این حقیقت را هم در نظر بگیریم که بازیگران بین‌المللی، از جمله آمریکا، با نگاه آرمان‌گرایانه یا اخلاق‌مدارانه داخل تعامل با ایران نمی‌شوند. بلکه آن‌ها نیز فقطً بر پایه منافع ملی خود حرکت می‌کنند.

او گفت: در این چنین چارچوبی، هرگونه مذاکره یا توافقی باید همراه با دریافت تعهدات محکم از سوی فرد روبه رو باشد. این تعهدات نباید فقطً در قالب توافق‌نامه‌های مکتوب باقی بمانند. ما توانایی برجام را پیشِ‌رو داریم که نشان داد حتی هنگامی آمریکا به‌صورت رسمی توافق را امضا کرد، باز هم به‌راحتی از آن خارج شد. به این علت، امضای توافق‌نامه به‌تنهایی ضمانت اجرایی ندارد.

نورمحمدی در ادامه گفت: بازدارندگی واقعی در سیاست خارجی نیازمند ابزارهایی است که در صورت نقض توافق یا خروج فرد روبه رو، امکان برگشت دادن او به میز مذاکره را فراهم کند. در این عرصه، غنی‌سازی هسته‌ای می‌تواند یکی از با اهمیت ترین ابزارهای راهبردی جمهوری اسلامی ایران باشد. این ابزار نه‌تنها قوت چانه‌زنی ایران را افزایش می‌دهد، بلکه به‌گفتن یک عامل بازدارنده جدی در برابر بدعهدی‌های احتمالی عمل می‌کند.

سخنگوی حزب ندای ایرانیان در آخر او گفت: از این منظر، موضع مقام معظم رهبری درمورد استمرار و تحکیم روال غنی‌سازی، کاملاً در چارچوب نظریات رئالیسم تهاجمی قابل تحلیل است. چراکه این رویکرد بر لزوم تحکیم قوت ملی و توازن قوا در تعامل های بین‌المللی پافشاری دارد و به کشورها پیشنهاد می‌کند برای نگه داری منافع خود، بر ابزارهای ملموس و واقعی تکیه کنند. لذا این موضع نه‌تنها منطقی و استراتژیک است، بلکه با ادبیات علمی روابط بین‌الملل نیز همخوانی دارد.

انتهای مطلب/