به گزارش خبرنگار فرهنگی ، دیگر نمی‌توان از نوجوان امروز انتظار داشت با همان نسخه‌های خشک و رسمیِ قبل به ادبیات علاقه‌مند شود. برنامه «دو نقطه» دقیقاً از همین فهمیدن اغاز کرده و با تلفیق سرگرمی، رقابت گروهی و محتوای آموزشی، زبان و ادبیات فارسی را در قالبی تازه و زنده به عکس کشیده است.

وجود پرشور ۶۴ گروه از نوجوانان، قضاوت چهره‌های شاخص ادبی و اجرای روان نیما کرمی، این برنامه را به توانایی‌ای موفق از پیوند سنت فرهنگی با زبان نسل امروز تبدیل کرده است؛ توانایی‌ای که می‌تواند سرمشق تولیدات فرهنگی آینده در صداوسیما باشد.

امروز نوجوانان بیشتر از هر زمان فرد دیگر در دنیای دیجیتال غرق‌اند؛ این مسابقه تلویزیونی که از بهار ۱۴۰۴ روی آنتن رفته، تلاشی موفق در جهت بازآفرینی رابطه نوجوانان با زبان و ادب فارسی به روشای دلنشین و روزآمد است.

«دو نقطه» با رویکردی خلاقانه و طراحی ساختاری رقابتی، توانسته مفاهیم پیچیده ادبی را در قالب بازی، تعامل و شوق به نوجوانان منتقل کند. وجود ۶۴ گروه نوجوان از سراسر سرزمین، به‌همراه هیئت علمی و قضاوت متشکل از چهره‌هایی چون دکتر ناصر فیض و دکتر حامد قدیری، سطح علمی و محتوایی برنامه را در تراز بالایی نگه داشته است.

اجرای نیما کرمی، با صمیمیت و تسلط بر فضای نوجوانان، نقطه قوت فرد دیگر برای این برنامه محسوب می‌شود. او با بیانی گرم و رفتاری مشابه با روحیه نوجوانان، پلی مؤثر بین محتوای سنتی و مخاطب مدرن به وجود اورده است. حرکات سنجیده، تحول تُن صدا و منفعت گیری از زبان بدنی آشنا برای نسل امروز، جذابیتی دوچندان به اجرای او بخشیده است.

برنامه «دو نقطه» از طریق تلفیق آموزش و سرگرمی، توانسته الگویی کارآمد برای دیگر تولیدات فرهنگی رسانه ملی اراعه دهد. این برنامه نه تنها توانایی‌های زبانی نوجوانان را تحکیم می‌کند، بلکه با معارفه آثار کلاسیک و معاصر، آن‌ها را با لایه‌های نهان و زیبایی‌های ادبیات فارسی آشنا می‌سازد.

در دنیایی که محتوای زودگذر و سطحی سهم بسیاری از ذهن نوجوانان را اشغال کرده، «دو نقطه» با منفعت‌گیری از عناصر دلنشین بصری، ساختار گروهی و تکنولوژی‌های نوین، فضای تعاملی تازه‌ای خلق کرده که می‌تواند الگوی قابل تکراری برای آموزش فرهنگی در رسانه باشد.

ادبیات، نه فقط بخشی از هویت فرهنگی بلکه بستری برای پرورش تفکر انتقادی و خلاقیت در نسل تازه است. «دو نقطه» با نگه داری اصالت محتوا و همزمان منفعت‌گیری از زبان نسل امروز، نشان داده که می‌توان بدون افتادن به دام شعارزدگی، نوجوانان را به دنیای اندیشه، زیبایی و فرهنگ پیوند زد.

تداوم این برنامه با به‌روزرسانی‌های منظم و افزودن نوآوری‌های زیاد تر، می‌تواند آن را به یکی از ماندگارترین مثالهای تلویزیون آموزشی در ایران بدل کند؛ الگویی که نه‌تنها میراث ادبی را زنده نگه می‌دارد، بلکه نسل تازه‌ای را به پاسداران آن بدل می‌سازد.

یقیناً این اول راه است و بایستی تلویزیون با نگاه امروزی به ساخت برنامه، برای نگه داری اصالت‌ها و ظرفیت‌های ایرانی در همه قسمت‌ها چه ادبیات و چه معماری و فضای فرهنگی و هنری تلاش کند. همان گونه که احتمالا برای ادبیات این «دو نقطه» قدم اول باشد.

انتهای مطلب/