محققان می‌گویند ورزش‌های راکتی همانند تنیس و بدمینتون تأثیر زیاد بیشتری بر افزایش امید به زندگی نسبت به فعالیت‌های فردی محبوبی همانند دویدن، شنا یا دوچرخه‌سواری دارند. محققان اعتقاد دارند که علاوه‌بر مزایا فیزیکی، جنبه «اجتماعی» این ورزش‌ها نیز امکان پذیر نقشی کلیدی در این کار ایفا کند.

سال‌ها است که دویدن و شنا دو مورد از بهترین ورزش‌ها برای تحکیم سلامت قلب و عروق و افزایش طول عمر معارفه می‌شدند. اما اکنون، پژوهشی مشخص می کند که ورزش‌های راکتی تأثیر مثبت بیشتری بر امید به زندگی می‌گذارند. محققان مؤسسه «مطالعه قلب کپنهاگ» داده‌های مربوط به ۸ هزار و ۵۷۷ نفر را به زمان ۲۵ سال بازدید کردند تا تأثیر انواع گوناگون ورزش بر طول عمر را بسنجد. نتایج، بعد از تعدیل دیگر عوامل همانند سن، جنسیت و سطح تحصیلات، حیرت‌آور می بود.

تأثیر ورزش‌های راکتی بر امید به زندگی

افزایش امید به زندگی ورزشکاران (در قیاس با گروه کم‌تحرک) به شرح زیر است:

• تنیس: ۹.۷ سال
• بدمینتون: ۶.۲ سال
• فوتبال: ۴.۷ سال
• دوچرخه‌سواری: ۳.۷ سال
• شنا: ۳.۴ سال
• دویدن آرام (جاگینگ): ۳.۲ سال
• نرمش (Calisthenics): ۳.۱ سال
• فعالیت‌های باشگاهی: ۱.۵ سال

این آمار به وضوح مشخص می کند که ورزش‌های راکتی و تیمی همانند تنیس، بدمینتون و فوتبال، تأثیر زیاد بیشتری بر افزایش طول عمر نسبت به ورزش‌های عمدتاً فردی دارند. محققان چندین علت را برای این کار نقل می‌کنند:

1. ماهیت اینتروال (متناوب): این ورزش‌ها ترکیبی از حرکات مداوم، دویدن‌های سرعتی مختصر و تحول جهت‌های ناگهانی می باشند که هم سیستم قلبی-عروقی را تحکیم می‌کنند و هم کالری بسیاری می‌سوزانند.
2. تحکیم استخوان‌ها: حرکات تکراری و تحمل‌کننده وزن در این ورزش‌ها، به تحریک رشد و افزایش تراکم استخوان پشتیبانی می‌کند که با افزایش سن، اهمیتی اساسی اشکار می‌کند.
3. عامل اجتماعی: احتمالا با اهمیت ترین علت، جنبه اجتماعی این ورزش‌ها باشد. محققان می‌گویند ورزش‌هایی که ذاتاً تعامل اجتماعی بیشتری را در بر می‌گیرند، با بهترین طول عمر مرتبط بودند. نیاز به هماهنگی با یک شریک یا هم‌تیمی، تشکیل ارتباطات اجتماعی و لذت‌بردن از بازی به طور گروهی، می‌تواند تأثیرات روانی مثبتی داشته باشد که غیرمستقیم به سلامت جسمی و طول عمر زیاد تر منجر می‌شود.

یقیناً محققان پافشاری می‌کنند که این مطالعه مشاهده‌ای است و یک رابطه «علت و معلولی» قطعی را اثبات نمی‌کند. یافته‌های این پژوهش در ژورنال Mayo Clinic Proceedings انتشار شده است.