زن ۳۶ ساله‌ای با نام «هانا رابینسون»، یکی از اولین بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۱ است که در بریتانیا تحت درمان دارویی تازه قرار می‌گیرد. داروی مذکور که Teplizumab نام دارد، به حرف های پزشکان می‌تواند نیاز به تزریق انسولین را تا سه سال به تعویق بیندازد، یقیناً به این شرط که در ابتدایی‌ترین مرحله بیماری تجویز شود.

برخلاف درمان‌های جاری که بر تزریق انسولین تمرکز دارند، Teplizumab مستقیماً به سراغ علت مهم دیابت نوع ۱ می‌رود. این بیماری خودایمنی وقتی اغاز می‌شود که سیستم ایمنی بدن به‌نادرست به سلول‌های بتای پانکراس دعوا می‌کند که تولیدکننده انسولین می باشند.

اما Teplizumab با آموزش مجدد سیستم ایمنی، این دعوا را متوقف می‌کند و به این ترتیب روال پیشرفت بیماری کندتر می‌شود. پزشکان معتقد می باشند که این درمان تحولی بنیادین در مقابله با دیابت نوع ۱ محسوب می‌شود و این داروی تازه می‌تواند ابراز کامل بیماری و نیاز به انسولین را دو تا سه سال (آن هم با عوارض جانبی نسبتاً خفیف) به تعویق بیندازد.

رابینسون وقتی فهمید ابتلا به مرحله های اولیه دیابت نوع ۱ شد که در دوران بارداری تحت بازدید‌های معمول پزشکی قرار داشت. او می‌گوید حس «افتخار و خوش‌شانسی» می‌کند که بخشی از این مطالعه بالینی است. دکتر «نیک توماس»، متخصص دیابت در بیمارستان سلطنتی دوون و اکستر (RD&E)، که درمان رابینسون را برعهده دارد، می‌گوید:

«Teplizumab نخستین دارویی است که واقعاً منشأ بیماری را مقصد قرار می‌دهد، نه فقط این که علائم آن را مدیریت کند.»

شرط مهم برای درمان دیابت نوع ۱ با داروی Teplizumab

اما یک مسئله کلیدی درمورد این دارو وجود دارد. برای آنکه Teplizumab مؤثر باشد، باید پیش از ابراز علائم تجویز شود، چون وقتی که علائمی همانند تشنگی شدید، افت وزن و خستگی ظاهر خواهد شد، بیشتر از ۷۵ درصد از توانایی تشکیل انسولین از بین رفته است. برای شناسایی دیابت در مرحله های اولیه، می‌توان از آزمایش‌های خون ساده منفعت گیری کرد که وجود نشانگرهای دعوا ایمنی را تشخیص خواهند داد.

اکنون تجویز این دارو در ایالات متحده قبول شده و در بریتانیا نیز در دست بازدید توسط نهاد نظارت بر درمان‌ها (NICE) است. این دارو تا این مدت در دسترس عمومی نیست، اما بیمارستان RD&E توانسته مجوز اختصاصی‌ای برای درمان رابینسون با این دارو دریافت کند.