پژوهش تازه مشخص می کند که سیاره زمین، ناخواسته و به‌طور مداوم درحال اظهار موقعیت خود به کیهان است. به حرف های محققان سیگنال‌های راداری فرودگاه‌های تجاری و نظامی ما به قدری قوی می باشند که بیگانگان و تمدن‌های فرازمینی هوشمند می‌توانند آنها را از فاصله ۲۰۰ سال نوری شناسایی کنند و به وجود حیات روی زمین پی ببرند.

بر پایه گزارش سایت اسپیس، مطالعه تازه محققان دانشگاه منچستر مشخص می کند که ما هر روز درحال ارسال سیگنال‌های بی همتا و قوی به کیهان هستیم. این سیگنال‌ها از دو منبع مهم ناشی خواهد شد؛ اولین منبع سیستم‌هایی می باشند که در هاب‌های هوایی جهانی همانند هیترو لندن، گتویک و JFK نیویورک برای ردیابی هواپیماها به‌طور مداوم آسمان را رصد می‌کنند؛ این‌ سیستم‌ها یک سیگنال رادیویی ترکیبی و زیاد قوی تشکیل می‌کنند.

دومین منبع نیز رادارهای نظامی می باشند که اگرچه ضعیف‌ترند اما به علت متمرکز و جهت‌دار بودن، یک الگوی کاملاً مصنوعی و غیرطبیعی (همانند به نور یک فانوس دریایی) تشکیل می‌کنند که برای یک ناظر هوشمند، نشانه‌ای قطعی از وجود فناوری است.

پیداکردن زمین توسط بیگانگان با سیگنال فرودگاه‌ها

محققان با همانند‌سازی نحوه انتشار کردن این امواج در فضا، به نتایج جالبی رسیدند. آنها دریافتند که یک تمدن فرازمینی با تلسکوپ‌های رادیویی شبیه تلسکوپ Green Bank در آمریکا، قادر است سیگنال‌های فرودگاه‌های ما را از فاصله ۲۰۰ سال نوری شناسایی کند. برای فهمیدن بهتر این فاصله، نزدیک‌ترین سیاره بالقوه قابل سکونت به ما، یعنی پروکسیما قنطورس بی، تنها نزدیک به ۴ سال نوری با ما فاصله دارد و رسیدن به آن با گسترش یافتهترین فضاپیماهای امروزی بشر، ده‌ها هزار سال طول خواهد کشید.

یقیناً باید به این مسئله دقت داشت که سیگنال‌های قوی فرودگاه‌ها از دهه ۱۹۵۰ میلادی به فضا ارسال شده‌اند. این بدان معناست که این امواج از آن زمان تا بحال تنها نزدیک به ۷۵ سال نوری در فضا پیشروی کرده‌اند. به این علت، یک تمدن در فاصله ۲۰۰ سال نوری برای دریافت این سیگنال‌ها باید ۱۲۵ سال دیگر چشم به راه بماند.

این پژوهش، علاوه‌بر این که او گفت و گو‌های قدیمی درمورد خطرات احتمالی تماس با تمدن‌های بیگانه را داغ‌تر می‌کند، دو کاربرد عملی و مهم نیز دارد: اکنون اخترشناسان می‌دانند که دقیقاً باید به جستوجو چه نوع سیگنال‌های مصنوعی از سیارات دیگر بگردند. این چنین این مطالعه به ما پشتیبانی می‌کند تا تأثیر فناوری‌های خودمان را بر محیط فضایی بهتر فهمیدن کنیم.

یافته‌های این پژوهش در نشست ملی انجمن سلطنتی نجوم بریتانیا اراعه شده است.