پژوهشی طویل مدت به سرپرستی دانشگاه موناش استرالیا، باور رایج درمورد “بی‌زیان بودن” نوشابه‌های رژیمی را زیر سوال برد. در این مطالعه که بیشتر از ۳۶ هزار فرد میانسال در آن شرکت داشتند، اشکار شد مصرف مرتب نوشابه‌های شیرین‌شده مصنوعی نه‌تنها ایمن نیست، بلکه خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.

بر پایه نتایج منتشرشده در نشریه تخصصی Diabetes & Metabolism، نوشیدن فقط یک قوطی نوشابه رژیمی در روز، خطر ابتلا به دیابت را ۳۸ درصد افزایش می‌دهد. در حالی‌که این رقم برای نوشیدنی‌های قندی نزدیک به ۲۳ درصد گزارش شده است.

چه چیزی پشت این خطر نهان است؟

پژوهشگران با دسته‌بندی مصرف نوشیدنی‌ها در چهار سطح از “تقریباً هیچ‌زمان” تا “بیشتر از یک‌بار در روز”، و با منفعت گیری از مدل آماری پیشرفته رگرسیون پواسون اصلاح‌شده، عوامل مؤثر از جمله وزن، سبک زندگی، حالت اقتصادی و… را نیز در نظر گرفتند.

در کمال شگفتی، حتی با در نظر گرفتن چاقی و شاخص توده بدنی (BMI)، هم چنان خطر مصرف نوشابه‌های رژیمی در سطح بالایی باقی ماند؛ این یعنی مشکل، فقط چاقی نیست.

متهمان احتمالی: روده، انسولین و ذهن

پژوهشگران گمان می‌برند که شیرین‌کننده‌های مصنوعی، همانند آسپارتام، سوکرالوز، ساخارین و آسه‌سولفام پتاسیم، امکان پذیر:

• ترکیب میکروبیوم روده را تحول دهند

• تحمل بدن نسبت به گلوکز را افت دهند (پیش‌دیابت)

• تنظیم اشتها و جواب به انسولین را مختل کنند

• یا حتی بدن را به دریافت شیرینی شرطی کنند، بدون دریافت انرژی واقعی

  در سایت خبری خبرخوان آخرین اخبارحوادث,سیاسی,فرهنگ وهنر,اقتصاد و تکنولوژی,دفاعی,ورزشی,ایران,جهان را بخوانید.

این اثرات امکان پذیر حتی بدون وجود قند واقعی، تبدیل اختلال در تنظیم قند خون شوند.

نوشابه رژیمی، واقعا سالم‌تر است؟

با دقت به این که در تنظیم داده‌ها، تأثیر وزن حذف شد ولی خطر هم چنان بالا ماند، پژوهشگران می‌گویند شیرین‌کننده‌های مصنوعی اثرات سوخت‌وسازی مستقلی دارند که می‌تواند به افزایش خطر دیابت بینجامد.

پروفسور باربورا دو کورتن، سرپرست تیم تحقیق، هشدار داد: «نوشابه‌های رژیمی نباید به‌گفتن انتخابی بی‌خطر پیشنهاد شوند. آن‌ها می‌توانند خطراتی نهان برای سلامت عمومی تشکیل کنند و ملزوم است در سیاست‌گذاری‌های غذایی بازنگری شود.»

شیرین‌کننده‌های مصنوعی، به‌اختصاصی در نوشیدنی‌ها، جانشین کاملاً امنی برای قند نیستند. نه‌تنها مزایای قطعی آن‌ها تا این مدت اثبات نشده، بلکه شواهد تازه مشخص می کند که امکان پذیر سلامت متابولیک افراد را نیز به خطر بیندازند.