به گزارش خبرنگار فرهنگی ، سومین اتفاقات آیینی محرم شهر بیشتر از ۲ هفته در میدان آزادی تهران برگزار شد و شب قبل با برگزاری اجتماع بزرگ اربعینی‌ها و بدرقه زوار پیاده‌روی اربعین به کار خود آخر داد. رسالت بوذری مجری تلویزیون که اجرای ثابت برنامه «محرم‌شهر» را برعهده داشت در حاشیه این مراسم او گفت‌وگویی داشت.

بوذری در او مباحثه با خبرنگار تسنیم اشاره کرد که طیف‌های گوناگون مردم میهمان این مجلس عزای سیدالشهدا شدند. او فرمود:  مسئله مهمی که می‌خواهم اشاره کنم این است که طیف‌های گوناگون مردم همانند یک رنگین‌کمان، با مدل‌های گوناگون به مصداق «حب الحسین یجمعنا» در محرم شهر گردهم آمدند. این نوشته از هر چیزی برای من دلنشین‌تر است؛ فردی نگفت چرا این مدلی هستی؟ چرا با این پوشش آمده‌ای؟ و … به عبارت دیگر، همه زیر خیمه امام حسین آمدند و در این صورت است که همه چیز درست می‌شود؛ پوشش هم درست می‌شود، ظاهر هم درست می‌شود و … در اینجاست که قلب‌ها با سیدالشهدا ربط می‌گیرد.

او گفت: فراموش نکنید که زبان مشترک اهل بیت با ما، «قلب» است و چون همه آدم‌ها قلب دارند، خواه یا ناخواه با اهل بیت ربط برقرار می‌کنند. در حقیقت، زیر خیمه امام حسین همه چیز درست می‌شود؛ فقط باید اجازه بدهیم همه دور هم و در زیر خیمه سیدالشهدا جمع بشوند. محرم شهر این چنین فضایی را تشکیل کرد و طیف‌های گوناگون مردم را به میدان آزادی آورد.

او در جواب به این سوال که اجرای میدانی چه فرقی با اجرای استودیویی دارد و دلگویه‌های او با امام حسین از کجا برآمده است، پافشاری کرد: معتقدم هنگامی روی صحنه می‌ایستید، فرقی ندارد که صحنه کوچک باشد یا بزرگ؛ حتی فرقی ندارد که هزاران نفر تماشاگر شما باشند یا ۱۰ نفر؛ شخصاً در هر صحنه‌ای که دعوت بشوم و تصمیم اجرای آن را داشته باشم، فکر می‌کنم آن صحنه، آخرین اجرای من است و برایم فرقی نمی‌کند چند نفر جلوی من نشسته باشند. از سویی دیگر، تلاش می‌کنم هنگامی برای صاحب و اربابم سخن می‌زنم، باید همه توانم را بگذارم. فکر می‌کنم که گویا حضرت این صحنه را تماشا می‌کند و من مسئولیت اجرای آن را برعهده دارم.

بوذری اصرار کرد: به این علت باید بپذیریم که اولاً صحنه کوچک نداریم و ثانیاً وقتی که از اهل بیت سخن می‌زنیم، آنها را ناظر بر آن صحنه ببینیم. در آن صورت است که ادب ما و مدل سخن زدن ما فرق می‌کند.

این مجری صدا و سیما درمورد اهمیت مطالعه درمورد اهل بیت برای اجرای مذهبی سخن او گفت و اصرار کرد: سروکار روزانه من با کتاب است و زندگی‌ام با خواندن، شنیدن و به‌گزین کردن پیوند خورده است. با این حال، عمد دارم که توسل شب بعدی اجرایم را بدانم، چرا که معتقدم نباید سخن تکراری زد، مگر آن جایی که امضای مجری است. یعنی روایتی را بخوانم که حداقل در ذهن ۵ نفر باقی بماند. یقیناً این نوشته مزیت نیست و ماموریت یک مجری است که مطالعه مستمر داشته باشد و سخن تازه بزند.

انتهای مطلب/