به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

میکروپلاستیک ها ذراتی زیاد کوچک از جنس پلیمر می باشند که اندازه آن‌ها بین یک میکرومتر تا پنج میلی متر است. این ذرات در هوا، آب، خاک و حتی وسایل روزمره یافت خواهد شد. بخشی از آن‌ها از فرسایش پلاستیک‌ها، لوازم پزشکی و مواد شیمیایی آزاد می‌شود و می‌تواند داخل دستگاه تنفسی شود. از آنجا که این ذرات کوچک توانایی نفوذ به قسمت‌های عمیق تر ریه را دارند، نگرانی درمورد اثرات تنفسی و احتمالی آن‌ها بر سلامت افزایش یافته است. برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که این ذرات می‌توانند به گفتن محرک عمل کنند و بدن را وادار به جواب التهابی کنند. این چنین گمان دارد سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار دهند. در سال‌های تازه به علت فراگیری منفعت گیری از ماسک در محیط‌های پزشکی و عمومی، او گفت و گو درمورد نقش ماسک در افت یا افزایش تماس با این آلاینده‌ها اهمیت بیشتری اشکار کرده است. همین نوشته الزام انجام مطالعات دقیق تر را برجسته می‌کند.

نوشته دیگر نبوده است داده‌های واقعی درمورد مقدار میکروپلاستیک ها در مجاری بینی افراد در شرایط روزمره است. زیاد تر مطالعات قبل از دستگاه‌های همانند ساز تنفس منفعت گیری کرده‌اند که نمی‌تواند دقیقاً شرایط محیطی و فردی را بازسازی کند. در حالی که مایع شستشوی بینی می‌تواند نمایی واقعی از آلاینده‌هایی اراعه دهد که داخل بینی خواهد شد. نبوده است پژوهش‌های جامع در این عرصه علتشده می بود که نقش ماسک در افت یا ورود ذرات پلاستیکی به خوبی روشن نشود. در این چنین شرایطی نیاز به مطالعه ای که هم مثالهای واقعی از کارکنان بیمارستان را بازدید کند و هم تأثیر منفعت گیری از ماسک را بر مقدار این ذرات بسنجد، کاملاً حس می‌شد.

در پژوهشی در همین خصوص، مریم حضرتی از دانشگاه علوم پزشکی اردبیل این نوشته را بازدید کرد و تلاش کرد نشان دهد منفعت گیری از ماسک چه اثری بر وجود میکروپلاستیک ها در مجرای بینی دارد. او در این تحقیق به نقش ماسک‌ها در برخورد با این ذرات پرداخت تا روشن شود آیا ماسک‌ها تنها سپر محافظ می باشند یا خود آن‌ها نیز منبعی از این ذرات محسوب خواهد شد.

در قسمت روش کار، مثالهای ماسک منفعت گیری شده و مثالهای شستشوی بینی کارکنان قسمت‌های گوناگون بیمارستان امام خمینی اردبیل جمع آوری شدند. سپس این مثالها در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی آنالیز شد تا مقدار ذرات اندازه گیری و اندازه آن‌ها تعیین شود. این کار امکان قیاس بین حالت افراد پیش از منفعت گیری از ماسک و بعد از آن را فراهم کرد.

نتایج نشان دادند که مقدار میکروپلاستیک ها در مایع شستشوی بینی پیش از منفعت گیری از ماسک زیاد تر از وقتی می بود که افراد ماسک منفعت گیری کرده بودند. پیش از منفعت گیری از ماسک، این مقدار ۲۶.۹ میکروپلاستیک در هر میلی لیتر می بود اما بعد از منفعت گیری از ماسک به ۷.۷۶ میکروپلاستیک افت یافت. این یافته مشخص می کند ماسک‌ها می‌توانند ورود بخشی از میکروپلاستیک های حاضر در محیط را محدود کنند.

در عین حال، قسمت فرد دیگر از یافته‌ها نشان دادند که ماسک‌ها خود نیز مقدار مقداری از میکروپلاستیک های با اندازه کوچک تر آزاد می‌کنند. درصد ذرات در محدوده اندازه ۱.۵ تا ۲۵ میکرومتر در مثالهای بینی بعد از منفعت گیری از ماسک زیاد تر شد و از ۶۹ درصد به ۸۸ درصد رسید. این نوشته مشخص می کند بخشی از ذرات کوچک تر امکان پذیر از الیاف ماسک جدا و داخل مجرای بینی شوند.

به حرف های محققان، تعداد میکروپلاستیک های حاضر در ماسک‌های منفعت گیری شده زیاد زیاد تر از ماسک‌های نو می بود. این نوشته می‌تواند به جذب ذرات حاضر در هوا توسط ماسک مرتبط باشد. این چنین بیشترین آلودگی در قسمت آزمایشگاه دیده شد که می‌تواند ناشی از وجود ابزار و مواد حاوی پلاستیک باشد.

آن ها اظهرا داشته‌اند که نتایج فوق با برخی مطالعات شبیه همخوانی داشت اما نشان داد شرایط واقعی تنفس با شرایط همانند سازی شده متفاوت است. در کل، داده‌ها قبول می‌کنند که ماسک در افت ورود ذرات محیطی مؤثر است اما خود نیز مقدار مقداری از ذرات کوچک را داخل بینی می‌کند.

در انتها ملزوم به ذکر است که این اطلاعات دلنشین علمی پژوهشی در «مجله سلامت و بهداشت» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل انتشار شده‌اند.