پژوهش تازه محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا روی موش‌ها مشخص می کند که بی‌اشتهایی عصبی امکان پذیر با انتشار کردن یک ماده شیمیایی خاص در مغز مرتبط باشد. این محققان این چنین از کشف یک درمان احتمالی برای این بیماری خبر داده‌اند.

بر پایه گزارش ScienceAlert، محققان با انجام آزمایش روی موش‌‌ها دریافتند که کمبود استیل‌کولین (یک انتقال‌دهنده عصبی در ناحیه‌ای از مغز به نام جسم مخطط) با سیستم پاداش همانند انتشار کردن دوپامین مرتبط است و می‌تواند تبدیل تشدید عادت تحمیل گرسنگی به خود در افرادی شود که از بی‌اشتهایی عصبی رنج می‌برند.

عامل مهم بی‌اشتهایی عصبی و درمان احتمالی آن

یافته‌های محققان که به‌تازگی در نیچر انتشار شد، می‌تواند زندگی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان (عمدتاً زنان) را بهبود بخشد که از این اختلال رایج رنج می‌برند. این اختلال بیشترین مقدار مرگ‌ومیر را در بین بیماری‌های روان‌پزشکی دارد.

محققان با بازدید «دونپزیل»، دارویی که به افزایش وجود استیل‌کولین در مغز پشتیبانی می‌کند، فهمید شدند که این دارو می‌تواند بر رفتارهای خودتخریبی تحمیلی تأثیر بگذارد. به‌عبارتی این روش به‌طور کامل حرکت بی‌اشتهایی را در موش‌ها معکوس می‌کند و محققان معتقد می باشند که امکان پذیر دونپزیل بی‌اشتهایی عصبی را درمان کند.

یقیناً ذکر این مسئله الزامی است که تا وقتی که این کارآزمایی‌ها کامل نشود، نمی‌دانیم که یافته‌های این مطالعه چه مقدار در موارد انسانی کار امد خواهد می بود، به عبارتی اشکار نیست که برگشت دادن سطح استیل‌کولین یک درمان مؤثر در انسان‌ها باشد. این چنین دونپزیل دارای برخی عوارض جانبی جدی است، به این علت در آزمایشات بالینی به گمان زیادً باید دوزهای پایین دارو آزمایش شود.

به‌طورکلی، پژوهش حاضر و تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که بی‌اشتهایی می‌تواند عوامل بیولوژیکی و حتی ژنتیکی داشته باشد. در سال ۲۰۱۹، دانشمندان بعد از تجزیه‌وتحلیل مثالهای DNA تقریباً ۱۷ هزار بیمار مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی و نزدیک به ۵۵ هزار فرد سالم، هشت نشانگر ژنتیکی مرتبط با بی‌اشتهایی را شناسایی کردند. بااین‌حال، همیشه باید به عوامل اجتماعی، روان‌شناختی و محیطی نیز دقت کرد که بر پایه آن‌ها عناصر بیولوژیکی عمل می‌کنند.