۲۸ ژوئیه سال ۱۹۷۳، دومین مأموریت سرنشین‌دار اسکای لب از مرکز فضایی کندی ناسا پرتاب شد.

اسکای لب در مه ۱۹۷۳ راه‌اندازی شد و توسط موشک ساترن به مدار پایینی زمین پرتاب شد. این ایستگاه شامل ماژول فضاپیمای آپولو و ماژول خدماتی می‌شد که به آن متصل می بود. ماژول خدمات دارای رصدخانه خورشیدی، کارگاه آموزشی و چندین آزمایشگاه می بود.

ظرفیت ایستگاه اسکای لب سه نفر می بود و از سه مأموریت حمایتمی‌کرد. مأموریت اول ۲۸ روز، مأموریت دوم ۵۸ روز و مأموریت آخر ۸۴ روز به طول انجامید.

در طول این مأموریت ۵۹ روزه، خدمه‌ای متشکل از سه فضانورد به تعمیر و نگهداری ایستگاه فضایی ادامه دادند، آزمایش‌های علمی و پزشکی گسترده‌ای انجام دادند، یک سپر خورشیدی دوقطبی نصب کردند و رکورد قبلی را برای زمان زمان وجود در فضا بیشتر از دو برابر کردند.

مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا، موشک‌های ساترن را برای چهار مأموریت اسکای لب فراهم کرد و تعداد بسیاری از آزمایش‌های ایستگاه فضایی را هدایت کرد. امروز، مرکز ادغام عملیات محموله بار در مارشال به‌گفتن «مرکز علمی» برای ایستگاه فضایی بین‌المللی کار می‌کند.

این مرکز ۲۴ ساعته، ۳۶۵ روز در سال برای حمایتاز آزمایش‌های علمی آزمایشگاهی در مدار فعال است. بعد از ۲۰ سال وجود مستمر انسان، ایستگاه فضایی تنها میدان ثابت فضایی و پله‌ای برای دستیابی به اهداف برنامه آرتمیس باقی می‌ماند.