در ۲۹ ژوئیه ۱۹۹۹، فضاپیمای دیپ اسپیس ۱ ناسا نزدیک‌ترین پرواز را با یک سیارک انجام داد و در فاصله ۱۵ کیلومتری سیارک تازه بریل (۱۹۹۲ KD) پرواز کرد.

دوربین‌های مادون قرمز، طیف‌هایی را جمع‌آوری کردند که قبول می‌کرد سیارک کوچک بریل از نظر ترکیب شیمیایی همانند به وستا، یک نوع نادر از سیارک و سومین جرم بزرگ در کمربند مهم سیارک‌ها است.

دیپ اسپیس ۱ فضاپیمای نمایش فناوری ناسا می بود که با گرانش یک سیارک و دنباله‌دار پرواز کرد. این برنامه به آزمایش فناوری‌های پیشرفته تعلق داشت.

فضاپیما در ۲۴ اکتبر ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد و مقصد علمی مهم آن سیارک بریل می بود. مأموریت دو بار تمدید شد تا شامل برخورد با دنباله‌دار 19P/Borrelly و آزمایش‌های مهندسی زیاد تر شود.

مشکلات در مرحله های اولیه و ردیاب ستاره آن، تبدیل تغییرات مکرر در پیکربندی مأموریت شد. درحالی‌که پرواز این سیارک تنها پیروزی جزئی می بود، برخورد آن با دنباله‌دار 19P/Borrelly اطلاعات ارزشمندی را به‌دست آورد.

سری دیپ اسپیس توسط کاوشگر دیپ اسپیس ۲ که در ژانویه ۱۹۹۹ پرتاب شد و تصمیم برخورد به سطح مریخ را داشت ادامه یافت. هرچند تماس قطع شد و مأموریت ناکامی خورد.

دیپ اسپیس ۱ اولین فضاپیمای ناسا می بود که از نیروی محرکه یونی به‌جای موشک‌های سنتی با انرژی شیمیایی منفعت گیری کرد.