گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم– مجتبی برزگر: روز ملی بازیگر است و بازیگر فقط نقش ایفا نمی‌کند، او زیستن را مجدد اختراع می‌کند؛ تعداد بسیاری از خاطره‌ها را همین بازیگران آفریدند. در بین خاطره‌ها یقیناً نمی‌توان برخی از نقش‌های خاطرانگیز همانندِ آقای جمالی و نقش سفیر روسیه در سریال «امیرکبیر» را فراموش کرد.

بازیگر در واقع راوی خاموش‌ترین دردها و بلندترین فریادهاست؛ فردی که از دل فیلمنامه، واژه‌ها را به عاطفه، حرکت، نگاه و وجود بدل می‌کند. بازیگر، تنها دیالوگ‌گو نیست؛ او رنج درونی شدن شخصیت‌ها را می‌پذیرد، گاه خود را از دست می‌دهد تا فرد دیگر شود.

در تاریخ سینمای ایران، بازیگرانی بوده‌اند که با یک نقش، بخشی از حافظه‌ی جمعی ما را شکل داده‌اند. روز بازیگر، روز بزرگداشت افرادی‌ است که زندگی‌شان را وقف دیدن و نشان دادن کرده‌اند. افرادی که واژگان را به گوشت، پوست و استخوان بدل می‌کنند. یکی از آنها قطعاً رضا فیاضی است.

رضا فیاضی، بازیگر، نویسنده و کارگردان باسابقه‌ی سینما، تئاتر و تلویزیون، از چهره‌هایی است که تعداد بسیاری از ما او را با برنامه‌های خاطره‌انگیزی چون «زی‌زی گولو» و نقش‌آفرینی‌های خاص در آثار تاریخی به یاد می‌آوریم.

به بهانه «روز بازیگر»، پای سخن بگویید‌های صمیمی و یقیناً صریح او نشستیم؛ او گفت‌وگویی که هم مرور خاطرات می بود، هم گله های‌ای از بی‌مهری‌ها و بی‌عدالتی‌های رایج در حرفه‌ای که در ظاهر پر زرق و برق، اما در باطن، پر از چالش و فراموشی است.

او در جریان این او مباحثه به بخشی از دغدغه‌ها و مشکلات یک بازیگر اشاره کرد که یقیناً تا این مدت هم درمورد نقش ترامپ که با یک گریمِ سخت آن را بازی کرده و تنها در شبکه آمازون پخش شده، یک حسرتی را در صدایِ او می‌توان اشکار کرد.

فیاضی در سریال «یزدان» به کارگردانی منوچهر هادی ایفای نقش کرده که امروز دوشنبه از شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود.

«رضا فیاضی کودک کار است یا بزرگسال؟»

* آقای فیاضی، شما در آثار بسیاری برای کودکان و نوجوانان فعالیت داشتید. از آن دوران چه خاطراتی دارید؟

من همیشه دچار بودم؛ در همه سال‌هایی که برای کودک کار می‌کردم، این سوال تکرار می‌شد: «رضا فیاضی کودک کار است یا بزرگسال؟» نقش‌های تاریخی بازی کردم، برای نوجوان‌ها کار کردم و مدام بین این دو حوزه رفت و آمد داشتم. آن دوران بخشی از هویتم شد.

ما بدعهدی زیاد دیدیم

* از شرایط مالی و پرداختی‌ها رضایت داشتید؟

حقیقت این است که حالت پرداخت‌ها همیشه وحشتناک بوده. ما بدعهدی زیاد دیدیم. چندین دفعه پیش آمده قرارداد امضا کرده‌ام اما نسخه‌ای از آن به من ندادند. یک برگه ساده باید باشد اما نیست!

مخصوصاً در پروژه‌های پلتفرمی، موردی داشتم که قرارداد را نداده بودند و در آخر کار، پرداخت را بر پایه روز حساب کردند در حالی که ما بر پایه ماه قرارداد بسته بودیم.

* در دوران کرونا هم با مشکلاتی روبه رو شدید؟

بله، آن دوره واقعاً سخت می بود. خودم بیمار شدم، زیاد‌ها نیامدند سر پروژه، و من شکایت کردم. مدیر گروه هم داخل ماجرا شد، اما ترجیح می‌دهم زیاد داخل جزئیات آن نشوم. دردسر می بود.

دستمزدِ من ۱۰ درصد یک سوپراستار هم نمی‌شود

* شما سابقه‌ای طویل در بازیگری دارید. با این همه توانایی، تا این مدت هم با چالش‌هایی همانند دستمزد پایین روبه رو هستید؟

بله. بعضی اوقات با خودم می‌گویم ولش کن، اما فراموش نمی‌شود. ما مو سفید کردیم در این حرفه، اما هنگامی دستمزدم را با دستمزد یک سوپراستار قیاس می‌کنم، احتمالا حتی ده درصد هم نرسد! نگاه می‌کنم به هم‌نسلان و جایگاه‌های شبیه، واقعاً تفاوت‌ها زمین تا آسمان است.

الان سینمای ایران دچار ترکیب‌های تکراری از بازیگران شده، و بازیگرانی همانند من که توانایی و توانایی داریم، به راحتی کنار گذاشته می‌شویم.

* کارهای اپیزودیک چطور؟ شما هم در آن‌ها فعالیت داشتید؟

بله، اخیراً در یک کار اپیزودیک با آقای منوچهر هادی همکاری داشتم. مرد محترمی است و همکاری خوبی می بود که امیدوارم مردم از این سریال لذت ببرند.

ماجرای نقش سفیر روسیه در سریال «امیرکبیر»

* نقش‌هایی بوده‌اند که برایتان خاص بوده یا خودتان انتخابشان کردید؟

قطعاً. نقش پرنس کورکی سفیر روسیه در سریال «امیرکبیر» را خودم انتخاب کردم، در حالی که نقش پررنگ‌تری همانند میرزاآقاخان نوری به من نظر شده می بود. آن زمان زیاد‌ها همانند سعید نیک‌پور هم شگفتی کردند، اما من حس می‌کردم این نقش برایم اتفاق بهتری رقم می‌زند و همین‌طور هم شد.

نمایشنامه‌هایم خاک می‌خورند

* نمایشنامه هم نوشته‌اید؟

زیاد زیاد. آثار چخوف را کار کرده‌ام، سال‌هایی که تئاتر کار می‌کردم نمایشنامه‌های بسیاری نوشتم، اما الآن جرأت اجرای آن‌ها را ندارم. باید خواهش کنم فلان بازیگر بیاید بازی کند، با منت. نمایشنامه‌هایم خاک می‌خورند و واقعاً آرزو دارم یک روز آنها را به صحنه بیاورم.

برای زی زی‌گولو ۱۵۰ هزار تومان گرفتم

* در رابطه دستمزدها، تا این مدت هم رقم‌هایی هست که شما را شوکه می‌کند؟

بله. برای «زی‌زی گولو»۱۵۰ هزار تومان گرفتم، و زندگی‌ام راحت می بود. اما اکنون با وجود رقم‌های میلیاردی برای برخی، رقم‌هایی که به من نظر می‌شود، واقعاً ناچیز است. نه استاندارد یک آرتیست است و نه در شأن فردی با این سابقه.

حسرتِ دیده شدنِ نقش ترامپ

* اکنون چه پروژه‌هایی دارید یا آرزوی اجرای آنها را دارید؟

فیلم «سبز کوچک» به کارگردانی رضا رمضانی که متأسفانه به فراموشی سپرده شد، نقش زیاد خوبی در آن داشتم. این چنین فیلم «ترامپ» و «گزارش مریم» برای آقای براری. آرزو دارم این آثار زیاد تر دیده شوند چون کارهای فوق الاده بودند.

* سخن پایانی برای روز بازیگر؟

روز بازیگر را باید بهانه‌ای بدانیم برای شنیدن صدای این قشر؛ صدای افرادی که سال‌ها جان گذاشتند، اما در تعداد بسیاری از موارد دیده نشدند. ما تا این مدت زنده‌ایم و تا این مدت آرزو داریم بازی کنیم، دیده شویم و احترام ببینیم.

انتهای مطلب/