آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور آمریکا بار دیگر به دستاوردی بزرگ دست یافت و رکورد انرژی تولیدی از همجوشی هسته‌ای خود را ارتقا داد.

بر پایه گزارش تک‌کرانچ، تأسیسات ملی احتراق (NIF) در آزمایشگاه لارنس لیورمور که پیشتر نخستین عکس العمل همجوشی با بازدهی مثبت انرژی را ثبت کرده می بود، اکنون با ثبت انرژی خروجی ۵.۲ و ۸.۶ مگاژول —بیشتر از دو برابر رکورد تاریخی سال ۲۰۲۲— دستاوردی تازه رقم زده است.

دستاورد مجدد آمریکا در همجوشی هسته‌ای

در آزمایش سال ۲۰۲۲، دانشمندان موفق شدند اولین‌ بار به نقطه «احتراق» برسند که در آن انرژی تولیدی (۳.۱۵ مگاژول) از انرژی لیزرهای ورودی (۲.۰۵ مگاژول) زیاد تر می بود.

یقیناً این دستاورد بدون درنظرگرفتن ۳۰۰ مگاژول انرژی موردنیاز برای فراهم قوت عکس العمل است اما همین نوشته مشخص می کند منفعت‌برداری عملی و پایدار از همجوشی هسته‌ای هم چنان نیازمند زمان و پیشرفت‌های زیاد تر است.

یقیناً پیروزی حاضر نشان‌دهنده پتانسیل بسیار همجوشی هسته‌ای به‌گفتن منبعی پاک، ایمن و نامحدود برای فراهم انرژی آینده جهان است.

فرایند همجوشی در این مرکز از نوع «محصورسازی لختی» است. در این روش، ۱۹۲ پرتو لیزر به گلوله‌ای زیاد کوچک با روکش الماس (به‌ اندازه یک دانه فلفل) شلیک می‌شود تا شرایطی شبیه انفجار ستاره‌ای درون استوانه‌ای طلایی تشکیل شود. انفجار ایجادشده دمایی بالاتر از ۵۵ میلیون و ۵۰۰ هزار درجه سلسیوس و فشاری صدها میلیارد برابر جو زمین به وجود می‌آورد.

بااینکه این پیروزی‌ها زیاد نویدبخش‌اند، تا این مدت چالش‌های فنی و اقتصادی بزرگی در مسیر منفعت گیری تجاری از این فناوری وجود دارد. کارشناسان اعتقاد دارند محصورسازی لختی به‌تنهایی کافی نیست؛ به‌ همین‌ علت پروژه‌های فرد دیگر همانند ITER در فرانسه، با روش «محصورسازی مغناطیسی»، می‌کوشند به همجوشی پایدار و قابل‌اتصال به شبکه برق جهانی دست یابند.

همجوشی هسته‌ای که سال‌ها دست‌نیافتنی به‌ نظر می‌رسید، اکنون با پیشرفت‌های تازه در NIF بیشتر از هر زمان فرد دیگر به حقیقت نزدیک شده، آن هم در دورانی که نیاز جهان به منبع های پاک و پایدار انرژی به اوج رسیده است.