در دنیای فوتبال، رقابت‌هایی به بزرگی و شهرت ال‌کلاسیکو زیاد انگشت‌شمارند. دشمنی تاریخی بین بارسلونا و رئال مادرید، دو باشگاه بزرگ و پرافتخار جهان، در گذر زمان هم چنان زنده مانده و شعله‌های شور و شوق را در دل هواداران ۹ تا ۹۹ ساله شعله‌ور نگه داشته است.

۱۰ گلزن برتر تاریخ ال کلاسیکو؛ آمار اسطوره‌های رئال و بارسا در بهترین دربی دنیای فوتبال

این دشمنی به‌حدی عمیق است که حتی نام بردن از بازیکنانی که پیراهن هر دو تیم را بر تن کرده‌اند، نوعی تابو برداشت می‌شود. با این حال، این موارد کاملاً استثنایی نیستند؛ چرا که ۳۸ بازیکن شجاع در تاریخ، تصمیم گرفته‌اند رنگ‌ لباس این دو قطب فوتبال اسپانیا را توانایی کنند. در این مقاله فهرستی از این بازیکنان را گردآوری کرده و به‌طور اختصاصی به ۱۰ بازیکن مشهوری پرداخته‌ایم که هم برای بارسلونا و هم برای رئال مادرید به میدان رفته‌اند.

مسئله: در نیمه نخست قرن بیستم، انتقال یا حتی قرض‌دادن بازیکنان برای یک یا دو مسابقه، امری نسبتاً رایج می بود. تعداد بسیاری از بازیکنان ذکرشده در فهرست نیز، دقیقاً در این چنین شرایطی برای تیم رقیب بازی کرده‌اند.

همه بازیکنانی که هم برای رئال مادرید و هم بارسلونا بازی کرده‌اند

۱۰- آلفونسو آلبنیز

بارسلونا (۱۹۰۲-۱۹۰۱)، رئال مادرید (۱۹۱۲-۱۹۰۲)

آلفونسو آلبنیز در تاریخ فوتبال به‌گفتن اولین بازیکنی که پیراهن هر دو تیم بارسلونا و رئال مادرید را بر تن کرد، شناخته خواهد شد. او بازیکن باشگاه کاتالانی می بود و در نخستین ال‌کلاسیکوی تاریخ، در اغاز قرن بیستم، برای بارسلونا به میدان رفت. این هافبک اسپانیایی در سال ۱۹۰۲ به باشگاه کاسا بلانکا (لقب رئال مادرید) پیوست.

اما این انتقال بیشتر از آن‌که انگیزه‌ای ورزشی داشته باشد، تصمیمی تحصیلی و آکادمیک می بود. آلبنیز ترجیح داد تمرکزش را روی درس بگذارد تا فوتبال، و به همین علت تا ۹ سال سپس برای تیم مهم رئال مادرید به میدان نرفت. او تنها یک وجود شناخته‌شده با پیراهن باشگاه مادریدی داشت—و همان یک بار، تنها بازی ثبت‌شده‌اش برای سفیدپوشان پایتخت اسپانیا می بود.

۹- جوزپ سامیتیر

بارسلونا (۱۹۳۲-۱۹۱۹)، رئال مادرید (۱۹۳۴-۱۹۳۲)

پیش از آن‌که به‌گفتن مدیر فنی بارسلونا شناخته شود ( فردی که نقش مهمی در آوردن ستاره‌ای چون اِواریستو به کاتالونیا داشت) جوزپ سامیتیر نخست در قامت یک بازیکن برجسته با پیراهن آبی‌واناری ظاهر شد. او بین سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۲ مهاجم باشگاه بارسلونا می بود و در این زمان به تیم پشتیبانی کرد تا افتخارات بسیاری کسب کند، از جمله نخستین قهرمانی در لالیگا در سال ۱۹۲۹ و ۱۲ گفتن قهرمانی لیگ کاتالونیا.

اما بعد از ۱۳ سال وجود در باشگاه و در پی سردی روابطش با مدیران تیم، سامیتیر از بارسا جدا شد و به رئال مادرید پیوست؛ باشگاهی که به‌خوبی از این زمان منفعت برد. اگرچه دوران وجود او در مادرید چندان طویل نبوده است، این بازیکن باتجربه موفق شد در همین زمان مختصر، یک قهرمانی دیگر در لالیگا و یک گفتن کوپا دل‌ری به کارنامه پرافتخار خود اضافه کند.

۸- اواریستو

بارسلونا (۱۹۶۲-۱۹۵۷)، رئال مادرید (۱۹۶۵-۱۹۵۲)

اِواریستو، اسطوره باشگاه بارسلونا و به‌طور کلی یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل، جایگاه اختصاصی‌ای در این فهرست دارد. او در سال ۱۹۵۷ از باشگاه فلامینگو به بارسلونا پیوست و زیاد سریع به یکی از مهاجمان اثرگذار در فوتبال اروپا تبدیل شد. این بازیکن اهل ریودوژانیرو، طی پنج سال وجود در بارسلونا، عناوین بسیاری کسب کرد و با نمایش‌های به‌یادماندنی‌اش در ذهن هواداران ماندگار شد.

اما در سال ۱۹۶۲، بعد از آن‌که باشگاه بارسلونا حاضر نشد به او اجازه دهد در جام جهانی فوتبال که در سوئد برگزار می شود—که با قهرمانی برزیل در دوران جوانی پله به آخر رسید—تیم ملی کشورش را همراهی کند، او تصمیم به جدایی گرفت و به رئال مادرید پیوست. در مادرید، اگرچه اواریستو موفق به کسب دو قهرمانی لالیگا شد، اما صدمه دیدن شدید زانو علتشد تعداد بازی‌هایش در مادرید زیاد محدود باقی بماند.

۷- برند شوستر

بارسلونا (۱۹۸۸-۱۹۸۰)، رئال مادرید (۱۹۹۰-۱۹۸۸)

بعد از اغاز دوران حرفه‌ای‌اش با باشگاه اف‌سی کلن، برند شوستر در سال ۱۹۸۰ وطنش آلمان را ترک کرد و به باشگاه بارسلونا پیوست. او به‌زمان هشت سال در ترکیب بارسا بازی کرد و به‌گفتن یک رهبر در خط میانی تیم کاتالانی، درخشش قابل‌توجهی داشت و گل‌های بسیاری به ثمر رساند. اما با وجود توانایی بی‌چون‌وچرایش، شوستر مدام به‌خاطر روحیه‌ی سرکش و شخصیت تندش مورد انتقاد هم‌تیمی‌ها قرار می‌گرفت.

انتقال شوستر به رئال مادرید در سال ۱۹۸۸ خود گواهی بر این تنش‌ها می بود—و پیوستن او به اتلتیکو مادرید بعد از تیم مهم شهر مادرید نیز، مهر تأییدی بر مسیر غیرمتعارف حرفه‌ای‌ این ستاره آلمانی. لقب «فرشته بلوند» (Der Blonde Engel) که طرفداران به او داده بودند، به‌خوبی تضاد درونی‌اش را نشان می‌داد: ترکیبی از نور و سایه. اما یک چیز درمورد‌ این بازیکن قطعی می بود: هیچ‌کس نمی‌توانست نسبت به برند شوستر بی اعتنا باشد.

۶- میکل لادروپ

بارسلونا (۱۹۹۴-۱۹۸۹)، رئال مادرید (۱۹۹۶-۱۹۹۴)

به خواست مستقیم یوهان کرایف، میکل لادروپ در سال ۱۹۸۹ از باشگاه لاتزیو به بارسلونا منتقل شد. این هافبک دانمارکی زیاد سریع به یکی از مهره‌های کلیدی بارسای افسانه‌ای دهه ۹۰ تبدیل شد—تیمی که تعداد بسیاری تا این مدت هم آن را یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال می‌دانند. اما در سال ۱۹۹۴، بعد از پنج فصل موفق، لادروپ هم‌زمان با کرایف—که از سمتش برکنار شده می بود—نیوکمپ را ترک کرد و به رئال مادرید پیوست.

این انتقال آغازگر ماجراجویی دو ساله‌ای می بود که طی آن، لادروپ که پیش‌تر قهرمانی در لیگ قهرمانان ۱۹۹۲ را با بارسا توانایی کرده می بود، موفق شد پنجمین قهرمانی پیاپی‌اش در لالیگا را به‌دست آورد—این‌بار با پیراهن رئال مادرید. بازی‌های درخشان او علتشد تا این بازیکن دانمارکی در دل هواداران کهکشانی‌ها نیز جایگاهی فراموش‌نشدنی اشکار کند.

۵- میگل سولر

بارسلونا (۱۹۹۵-۱۹۸۸)، رئال مادرید (۱۹۹۶-۱۹۹۵)

وجود در ترکیب هر دو تیم بارسلونا و رئال مادرید به‌تنهایی تصمیمی جنجالی در دنیای فوتبال محسوب می‌شود؛ اما فکر کنید بازیکنی علاوه بر این دو، برای اسپانیول و اتلتیکو مادرید—دو رقیب بزرگ دیگر این دو باشگاه—نیز بازی کرده باشد! این دقیقاً همان کاری‌ است که میگل سولر انجام داده است.

این دفاع کننده چپ با دورانی حرفه‌ای به‌زمان دو دهه، یکی از معدود بازیکنانی است که بازی در تیم های متعلق به هر چهار گوشه سرزمین اسپانیا را توانایی کرده. سولر فوتبالش را از اسپانیول اغاز کرد و سپس در سال ۱۹۸۸ به بارسلونا پیوست؛ جایی که تا سال ۱۹۹۱ بازی کرد و بعد از یک وقفه مختصر، بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ نیز بار دیگر به نیوکمپ برگشت. بعد از مدتی وجود در اتلتیکو مادرید، این بازیکن که ۹ بازی ملی نیز در کارنامه دارد، سرانجام در فصل ۱۹۹۶–۱۹۹۵ به رئال مادرید پیوست و یکی از نادرترین مسیرهای فوتبالی در تاریخ اسپانیا را رقم زد.

۴- لوییس انریکه

رئال مادرید (۱۹۹۶-۱۹۹۱)، رئال مادرید (۲۰۰۴-۱۹۹۶)

برای نسل جوان‌تر، عکس لوئیس انریکه زیاد تر با گفتن یک مربی سرشناس شناخته می‌شود—برنده لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۵ با بارسلونا و اکنون سرمربی باشگاه پاری‌سن‌ژرمن. اما برای نسل‌های قدیمی‌تر، او هم چنان هافبک فوق الاده است که بیشتر از ۲۰۰ بازی برای رئال مادرید و بارسلونا انجام داد.

انریکه، چه به‌گفتن بازیکن و چه مربی، شخصیتی قاطع و قوی دارد. او وقتی که بعد از پنج فصل وجود در رئال مادرید به بارسلونا پیوست، بی‌پرده از کم‌لطفی هواداران مادریدی سخن او گفت و از این که آن‌طور که باید مورد تقدیر قرار نگرفته، گله های کرد. در عوض، هواداران بارسلونا بودند که عشق و احترامی که انریکه به دنبالش می بود را به او ارزانی داشتند—عشقی که سرنوشت او را برای همیشه به باشگاه کاتالان پیوند زد.

۳- لوییس فیگو

بارسلونا (۲۰۰۰-۱۹۹۵)، رئال مادرید (۲۰۰۵-۲۰۰۰)

بدون شک، انتقال لوییس فیگو از بارسلونا به رئال مادرید جنجالی‌ترین مورد در این فهرست است—و احتمالا یکی از جنجالی‌ترین نقل‌وانتقالات تاریخ فوتبال. این بازیکن پرتغالی که به‌گفتن یکی از بهترین فوتبالیست‌های تاریخ کشورش شناخته می‌شود، در سال ۱۹۹۵ به بارسلونا پیوست و به‌شدت به ستاره‌ای جهانی بدل شد که در کسب افتخارات متعدد برای بارسا نقش کلیدی ایفا کرد.

اما در سال ۲۰۰۰، در وقتی که باشگاه بارسلونا دچار مشکلاتهای مدیریتی می بود، فیگو تلاش کرد از این زمان برای افزایش دستمزد منفعت گیری کند. این خواست با مخالفت مدیریت زمان روبه رو شد، و همین قضیه، آغازگر خروج شوکه‌کننده فیگو از نیوکمپ به مقصد رئال مادرید می بود—انتقالی که فلورنتینو پرز، نامزد زمان ریاست باشگاه رئال مادرید، از آن به‌گفتن وعده انتخاباتی خود برای جذب آرا منفعت گیری کرده می بود.

این تصمیم برای هواداران بارسلونا ضربه‌ای عاطفی و بی‌سابقه می بود؛ چرا که بازیکنی که اهل آلمادا می بود، به بت محبوب نیوکمپ تبدیل شده می بود—و اکنون، با پیراهن دشمن سنتی داخل نیوکمپ می‌شد… و با بارانی از اسکناس‌های تقلبی و سر خوک از او پذیرایی شد!

۲- رونالدو نازاریو

بارسلونا (۱۹۹۷-۱۹۹۶)، رئال مادرید (۲۰۰۷-۲۰۰۲)

برخلاف تعداد بسیاری از بازیکنانی که سابقه بازی در هر دو تیم بارسلونا و رئال مادرید را دارند، رونالدو نازاریو هم چنان از معدود چهره‌هایی است که هواداران هر دو باشگاه برای او احترام و علاقه قائل‌اند. این مهاجم برزیلی بعد از دو فصل درخشان در تیم پی‌اس‌وی آیندهوون، به بارسلونا پیوست و زیاد سریع با توانایی شگفت انگیز‌اش، علاقمندان به لالیگا را مسحور خود کرد.

او تنها یک فصل در نیوکمپ بازی کرد، اما در همین زمان مختصر، در ۴۹ بازی ۴۷ گل به ثمر رساند و موفق شد جایزه توپ طلا را به‌دست آورد—آن هم به‌گفتن جوان‌ترین برنده تاریخ این جایزه. رونالدو در سال ۱۹۹۷ به اینتر میلان رفت و بعد از پنج فصل وجود در فوتبال ایتالیا، به رئال مادرید پیوست؛ جایی که بار دیگر درخشید و بعد از کسب دومین توپ طلای خود، در سال ۲۰۰۳ قهرمانی لالیگا را نیز به افتخاراتش افزود.

۱- ساموئل اتوئو

رئال مادرید (۲۰۰۰-۱۹۹۷)، بارسلونا (۲۰۰۹-۲۰۰۴)

احتمالا فراموش کرده باشید، اما ساموئل اتوئو اولین قرارداد حرفه‌ای‌اش را با رئال مادرید امضا کرد. ماجراجویی‌ای که سه فصل به طول انجامید، اما در این زمان، مهاجم کامرونی تنها هفت بار با پیراهن رئال به میدان رفت و در این دوران، سه فصل متوالی نیز به طور قرضی به باشگاه‌های دیگر فرستاده شد.

در سال ۲۰۰۰، اتوئو به رئال مایورکا پیوست، در آنجا می بود که شکوفا شد و نگاه‌ها را به‌سوی خود جلب کرد. در سال ۲۰۰۴ این مهاجم کامرونی به بارسلونا پیوست و در نیوکمپ، زیاد سریع به ابرستاره‌ای بی‌چون‌وچرا بدل شد. او هم گل‌های بسیاری به ثمر رساند و هم جام‌های بسیاری را با بارسا کسب کرد و یقیناً جایگاهش را در بین بزرگان فوتبال جهان تثبیت نمود. اتوئو به زمان پنج فصل برای بارسا بازی کرد، و بعد از آن به اینتر میلان پیوست؛ جایی که فصل تازه‌ای از دوران حرفه ایش را رقم زد.