،  ساعت ۱۹:۳۰ سه‌شنبه ۲۰ خرداد، صحنه دو دنیای متفاوت در یک زمین مشترک،  تیم ملی فوتبال ایران، مقتدرانه و صعودکرده به جام جهانی ۲۰۲۶، در آخرین دیدار خود روبه رو کره شمالی می‌ایستد. این بازی برای ایران نه یک مسابقه، که یک نمایش قوت، یک آزمون بزرگ برای ستارگان جوان و یک مطلب روشن به رقبای آینده است. اما در نظر دیگر میدان، قعرنشین بی‌شانس جدول، کره شمالی، برای نگه داری ذره‌ای اعتبار و فرار از تحقیر، آخرین نفس‌هایش را به این بازی گره زده است. 

امشب، سه‌شنبه ۲۰ خرداد، از ساعت ۱۹:۳۰، همه نگاه‌ها به ورزشگاه آزادی دوخته خواهد شد؛ جایی که تیم ملی فوتبال ایران، با غرور صعود زودهنگام به جام جهانی ۲۰۲۶، میزبان کره شمالی خواهد می بود. این دیدار پایانی در مرحله انتخابی جام جهانی، برای شاگردان امیر قلعه‌نویی نه یک بازی تشریفاتی، که یک زمان طلایی برای “تحول نسل” است؛ کلیدواژه‌ای که سرمربی تیم ملی چندین دفعه بر آن پافشاری کرده و آن را با “جوانگرایی” متفاوت می‌داند. ایران به جستوجو تثبیت اقتدار و معارفه چهره‌های جدیدی است که قرار است آینده فوتبال ملی را رقم بزنند.

قلعه‌نویی: تحول نسل” یا “فاجعه تکراری”

امیر قلعه‌نویی در کنفرانس خبری پیش از بازی، صریحاً به چالش‌های تیم ملی اشاره کرد. او با گفتن این که “بازی با قطر مشکلات بسیاری داشتیم”، تلویحاً به نیاز مبرم به دگرگونی در ترکیب تیم اشاره کرد.

قلعه‌نویی افزود: ما باید تحول نسل انجام دهیم… و هم باید نتیجه بگیریم.” این اظهارات، زنگ خطری است برای افرادی که می‌خواهند از زمان‌های این‌چنینی برای آزمودن ترکیب‌های تازه منفعت گیری نکنند و تیم را در یک حالت یکنواخت نگه دارند. آیا جوانان تازه می‌توانند خودی نشان دهند و جایگاه ثابت خود را در تیم ملی آینده اشکار کنند، یا این تحول نسل تنها بهانه‌ای برای توجیه نتایج احتمالی خواهد می بود؟

کابوس کره‌ای‌ها در تهران؛ از مشهد تا آزادی

در نقطه روبه رو، کره شمالی با تنها ۳ امتیاز در قعر جدول گروه و بدون حتی یک برد، به تهران آمده است. این تیم بعد از تساوی ۲-۲ برابر قرقیزستان، اکنون با کوله‌باری از ناکامی‌ها و ناکامی‌ها، فقط به جستوجو نگه داری “اعتبار” است. سرمربی کره شمالی، سین یونگ نام، در روبه رو با پرسشی درمورد علت سفر ابتدایی به مشهد و سپس تهران، با حالتی درمانده او گفت: “این سوالی نیست که بخواهید از من سوال کنید! به ما خبر داده بودند بازی در مشهد برگزار می‌شود، اما سپس تحول کرد و چاره‌ای نداشتیم.” این آشفتگی در برنامه‌ریزی، خود گواهی بر حالت ناامیدکننده این تیم است. آیا آن‌ها می‌توانند با یک نمایش آبرومندانه، حتی با یک تساوی، ذره‌ای از حیثیت از دست رفته خود را بازگردانند؟

آمارها فریاد می‌زنند؛ جنگ نابرابر در آزادی

نگاهی به آمارها، عمق نابرابری این دیدار را به وضوح مشخص می کند. ایران با سه پیروزی، یک تساوی و یک ناکامی در پنج بازی تازه خود، عملکردی درخشان داشته، در حالی که کره شمالی با یک تساوی و چهار ناکامی، فاجعه‌ای همه‌عیار را توانایی کرده است. دیدار رفت نیز با پیروزی ۳-۲ ایران به آخر رسید. سعید عزت‌اللهی، ستاره تیم ملی، با اشاره به “لیاقت مردم برای یک آخر خوش”، انگیزه‌های تیم را برای کسب پیروزی در این دیدار قبول کرد.

این بازی، فراتر از یک دیدار فوتبال، نبرد اهداف متضاد است. ایران، قوی و آینده‌نگر، کره شمالی، نومید و زخم‌خورده. آیا ورزشگاه آزادی ناظر یک جشن دیگر برای صعودکنندگان خواهد می بود یا یک شگفتی لحظه‌ای از قعرنشینان؟