به گزارش برنا، نقض حقوق کودک، آوارگی و صدمه‌های روانی تنها بخشی از حقیقت تلخ کودک بودن در زمان جنگ است. جنگ نه تنها لبخند را از لب‌هایشان می‌رباید، بلکه دوران کودکی‌شان را برای همیشه نابود می‌کند.

در شرایط جنگی، صدمه فیزیکی محدود به مرگ یا نقص عضو نیست؛ کودکانی که دچار جراحت، سوختگی، دفن شدن زیر آوار یا قرار گرفتن در معرض سلاح‌های سنگین خواهد شد، حتی در صورت زنده ماندن، زیاد تر با تبعات روانی طویل مدت روبه رو‌اند. صدمه جسمی در دوران کودکی، به‌اختصاصی وقتی که ناگهانی و همراه با تهدید مستقیم جان باشد، ساختار ذهنیکودک نسبت به بدن، امنیت و پایداری محیط را به‌شدت مختل می‌کند.
 
علیرضا تبریزی، روانشناس کودک، با اشاره به تاثییر جنگ بر روان کودکان در او گفت‌و‌گو با برنا او گفت: در جنگ معمولااضطراب کودکان بالا می‌رود و بعضا امکان پذیر بنا بربازخورد‌هایی که خانواده‌ها نشان خواهند داد فاجعه‌سازی هم در ذهن‌شان شکل بگیرد. این قضیه می‌تواند منجر شود دچار یک سیکل معیوب شوند. یعنی با اضطراب، فاجعه سازی کنند و مجدد خود فاجعه سازی تبدیل اضطراب شود؛ اگر فاجعه سازی کنترل نشود این روال ادامه اشکار و حالش را بدتر می‌کند.
 
وی در ادامه با اشاره به بهترین عمل های برای افت استرس کودکان او گفت: اولا که به کودکان بها بدهیم و اجازه دهیم که استرس داشته باشند. اگر والدین به بچه‌هایشان بگویند که نترس و اضطراب نداشته باش یا در واقع به نوعی استرس و احساساتشان را تکذیب کنند می‌توانند حال‌شان را بدتر کنند. باید به کودکان حق بدهیم که استرس داشته باشند و بگوییم من هم استرس دارم تا برایشان عادی سازی شود. اگر دوست دارد گریه کند به او اجازه بدهیم گریه کند. 
 
او گفت: اگر کودک دوست دارد راجع به موضوعی سخن بزند اجازه دهیم بگوید. با کودکان سخن بزنید و به آنان اجازه تخلیه بدهید یعنی زیاد تر از این که بخواهیم برای خوب شدن حالش سخنرانی کنیم، به او اجازه بدهیم که سخن‌هایش را بگوید. هنگامی سخن‌هایش همه شد اگر جایی نادرست کرده می بود در دلایلهایش، برایش توضیح بدهید که استدلالش غلط است.
 
تبریزی با اشاره به او گفت و گو مطمعن خاطر او گفت: کار فرد دیگر که والدین حتما باید انجام بدهند این است که به فرزندانشانش مطمعن بدهند ما کنار تو وجود داریم. هر اتفاقی بخواهد بیفتد و هر چه مقدار بد باشد ما همیشه کنار تو هستیم و به تو پشتیبانی می‌کنیم. زیاد زمان‌ها ارتباطات فیزیکی همانند در بغل گرفتن می‌تواند پشتیبانی کند و استرس‌شان را افت دهد.
 
وی در ادامه به توضیح اختلالاتی که امکان پذیر در کودکان به وجود همراه شوند پرداخت و او گفت: در واقع ما دو اختلال داریم که در روانشناسی زیاد همانند به هم می باشند. یکی تروما و فرد دیگر اختلال اضطراب بعد از سانحه است که برای کودکان هر دو مورد امکان پذیر پیش بیاید. یک اتفاق ترسناک پیش می‌آید و سپس از آن بچه دچار یک سری استرس‌ها می‌شود، برای مثال در نزدیکی کودک یک انفجار شکل می‌گیرد و چه در شرایط جاری و چه در طویل زمان امکان پذیر اضطراب او بالا باشد، این تروما است؛ به این علت در این زمان نیاز به پشتیبانی‌هایی دارد. برای مثال اگر فرزندتان همیشه در اتاق خودش می‌خوابید از این به سپس نیاز دارد که یک یادوهفته والدین کنارش باشند. تا مقداری اسایش را زیاد تر کنند و این تروما در واقع فراموش یا اثرش کمتر شود.
 
او گفت: این تروما امکان پذیر طویل شود وتبدیل به اختلال اضطراب بعد از سانحه شود. این بچه غیر از این که در واقع اضطراب دارد، هر چیزی که آن را یاد این استرس بیندازد حالش را خراب می‌کند.
 
تبریزی در خصوص علائم قابل مشاهده در کودکان او گفت: در کودکان سخن زدن از هراس‌ها، فرار از نوشته، گریه و یا حتی گفتن افکارشان می‌تواند علائمی از ابراز تروما یا اضطراب بعد از سانحه باشد یا این که بعضی اوقات زمان‌ها امکان پذیر والدین‌شان را بغل کنند، همانند چسبیدن به طوری که حاضر نباشند از خانواده فاصله بگیرندحتی برای بازی کردن. دیگر علائمش می‌تواند ناخن جویدن و در برخی بچه‌ها دندان قروچه و شب ادراری هم باشد. در بچه‌های بزرگ‌تر هم پرخاشگری یکی از گزینه‌هایی‌ست که امکان پذیر با آن روبه رو شوید.

انتهای مطلب /