۱۳ نوامبر ۱۹۹۸، کشف هزارمین تپ‌اختر در کهکشان ما توسط رصدخانه جودرل بانک، دانشگاه منچستر، بریتانیا اظهار شد.

تیم محققان متشکل از ستاره‌شناسان بریتانیا، استرالیا، ایتالیا و ایالات‌متحده آمریکا می بود. آنها کهکشان راه شیری را برای تپ‌اخترهای رادیویی تازه با منفعت گیری از تلسکوپ رادیویی پارکز 64 متری در نیو ساوت ولز، استرالیا بازدید کردند.

در اغاز سال ۱۹۹۷ یک گیرنده «چند پرتو» روی پارکز نصب شد. این به اخترشناسان اجازه داد تپ‌اخترها را زیاد سریع تر از قبل اشکار کنند. منفعت گیری از آن همانند این است که بیشتر از ۱۲ تلسکوپ رادیویی غول پیکر در لحظه کار کنند.

به لطف این سیستم تازه و پیشرفته، بازدید تپ‌اخترهای تازه با سرعتی بیشتر از ۱۰ برابر زیاد تر از هر جست‌وجوی قبلی مقدور شد. آنها به‌طور متوسط در هر ساعت رصد، یک تپ‌اختر تازه اشکار کردند.

تپ‌اختر، هسته فروپاشیده یک ستاره عظیم است که در یک انفجار ابرنواختری به زندگی خود آخر داده است. این اجرام بسیار چگال با وزنی زیاد تر از خورشید ما، پرتوهایی از امواج رادیویی تشکیل می‌کنند که همانند یک فانوس دریایی، زیاد تر صدها بار در ثانیه، دور آسمان می‌چرخند.

تلسکوپ‌های رادیویی یک زنجیره منظم از پالس‌ها را دریافت می‌کنند، چون پرتو به‌طور مکرر از زمین عبور می‌کند، به این علت اجرام به‌گفتن یک سیگنال رادیویی ضربانی مشاهده خواهد شد.