دانشمندان برای اولین بار توانستند ثابت کنند که فهمیدن ما از گذشت زمان می‌تواند به‌طور جدا گانه بر نحوه بهبود زخم‌ها تأثیر بگذارد. درحالی‌که این مطالعه مقدماتی است، راه را برای فهمیدن بهتر ربط ذهن و بدن و نقش آن در درمان، مدیریت درد و موارد دیگر باز می‌کند.

محققان دانشگاه هاروارد از طریق گزارش‌دهی در خانه و جلسات آزمایشگاهی کنترل‌شده دریافتند که التهاب پوستی به‌جا مانده از یک فنجان ساکشن (که در درمان «حجامت» منفعت گیری می‌بشود) در افرادی که گذر زمان بیشتری را از زمان تشکیل زخم حس کردند، به‌طور قابل‌توجهی افت یافته است. حتی اگر دوره وقتی سپری شده‌ در همه گروه‌‌ها ثابت باقی ماند.

محیط و شرایط آزمایشی

محققان ۳۳ شرکت‌کننده بین ۱۸ تا ۵۰ ساله را انتخاب کردند که هر کدام تحت یک آزمایش چندوجهی قرار گرفتند.

ابتدا همه شرکت‌کنندگان فنجان ساکشن را روی یک نقطه خاص از بازوی خود قرار دادند و دستورالعمل‌های دقیق درمورد زمان ساکشن و درمان را جستوجو کردند.

سپس از آنها خواسته شد که فوراً از علامت باقی‌مانده از فنجان عکس بگیرند، نظرسنجی را تکمیل کنند، ۳۰ دقیقه سپس عکس فرد دیگر بگیرند و سپس به سؤالات بیشتری جواب دهند. آنها موظف بودند این کار را هر روز به زمان یک هفته قبل از جلسات آزمایشگاه انجام بدهند.

در آزمایشگاه، هر شرکت‌کننده در سه جلسه تحت شرایط آزمایشی قرار گرفت: زمان آهسته (۱۴ دقیقه)، زمان عادی (۲۸ دقیقه) و زمان سریع (۵۶ دقیقه). درحالی‌که همه جلسات ۲۸ دقیقه می بود!

شمارنده‌ها دچار تحول شده‌ می بود تا فهمیدن گذر زمان دچار انحراف بشود. آنها هیچ ساعت یا موبایلی در آزمایشگاه نداشتند، اما یک شمارنده روی تبلت در اختیارشان قرار می‌گرفت که هر چهار دقیقه یک‌بار به‌زمان یک دقیقه سبز می‌شد تا یک بازدید از بهبودی صورت بگیرد.

شرکت‌کنندگان درحالی‌که چشم به راه بودند تا پیشخوان سبز بشود، باید تتریس بازی می‌کردند. درحالی‌که جلسه زمان عادی به‌صورتی می بود که شرح داده‌ شد، در جلسه زمان آهسته، شمارنده هر دو دقیقه سبز می‌شد. این بازه در جلسه‌ی زمان سریع، هر هشت دقیقه می بود.

بعد از جلسات ۲۸ دقیقه‌ای، شرکت‌کنندگان ماموریت داشتند تا کلیپ‌های خاص یوتیوب را رتبه‌بندی کنند. این کار علتمی‌شد تا هر گونه فهمیدن ذاتی از زمان بعد از پایان جلسات نیز زیاد تر تحول اشکار کند. محققان این چنین در فواصل وقتی گوناگون از زخم حجامت عکس گرفتند، درست همانند کاری که شرکت‌کنندگان در خانه انجام می‌دادند.

نتایج و مقدار بهبود زخم

چیزی که محققان دریافتند این می بود که تنها پنج نفر از ۳۲ شرکت‌کننده، بعد از آخر جلسات ۱۴ دقیقه‌ای میانگین نرخ بهبودی هشت یا بالاتر را داشتند. در روبه رو با زمان عادی، هشت شرکت‌کننده نرخ بهبودی هشت یا بالاتر داشتند. درحالی‌که در جلسات ۵۶ دقیقه‌ای، ۱۱ شرکت‌کننده این مقدار بهبودی بالا را داشتند.

بیشتر از یک سوم از شرکت‌کنندگان در آخر دوره وقتی که معتقد بودند جلسه ۵۶ دقیقه به‌طول انجامیده‌، تقریباً به طور کامل بهبود یافته بودند. این تقریبا زیاد تر از دو برابر درصد افرادی است که همان بهبود را در آخر دوره وقتی که فکر می‌کردند جلسه ۱۴ دقیقه می بود توانایی کردند.

متغیرهای روانی-اجتماعی حاضر نیز در این تحقیق بازدید شدند. به‌گفتن مثال، تأثیر استرس و سن بر روال بهبودی. اما داده‌ها نشان دادند که یک رابطه پیچیده بین مفاهیم درونی زمان و جواب فیزیولوژیکی به گذر زمان وجود دارد.

این نتایج به‌سادگی بر اهمیت عوامل روانشناختی در همه جنبه‌های سلامت و رفاه پافشاری می‌کند. ادراکات، انتظارات، باورها و… در سراسر ذهن و بدن منعکس خواهد شد و فرآیندهای بیولوژیکی و فیزیولوژیکی را شکل خواهند داد.

این تیم اکنون درحال تحقیق بر روی راه حلهایی برای فهمیدن بهتر مکانیسم‌های اساسی این یافته‌های اولیه است. درحالی‌که مطالعه جاری نقطه شروعی دلنشین برای کشف پیچیدگی‌های زیست‌شناسی ذهن و بدن ما اراعه می‌دهد.

نتایج این تحقیق در مجله Nature Scientific Reports انتشار شده است.